Κάνει περίπου το ίδιο τρυκ με αυτό που έκανε και ο Αντρέας στα τέλη του 80, προτείνοντας συνεργασία με το ΚΚΕ και την εν γένει αριστερά. Αλλά αυτή τη φορά με αντίστροφους ρόλους.
Η συνεργασία των κεντροαριστερών είναι και η σφοδρή επιθυμία των ευρωπαίων σοσιαλιστών και γενικώς της ευρωπαϊκής ελίτ, ούτως ώστε να λυθεί η « πολιτική ανωμαλία» στην Ελλάδα, που προέκυψε με την συνεργασία Συριζα- ΑΝΕΛ.
Μετά την μετάλλαξη του Συριζα σε κυβερνών κόμμα που υιοθετεί πλήρως τα νεοφιλελεύθερα προγράμματα του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης, δεν μένει παρά να ολοκληρωθεί αυτή η μετάλλαξη με μια νέα κεντροαριστερή συμμαχία με τον Τσίπρα επικεφαλής.
Εξάλλου, προϋπόθεση της εφαρμογής των οικονομικών και πολιτικών σχεδίων της ελίτ των Βρυξελλών, που στοχεύουν στην πλήρη κατάλυση των εθνικών κυριαρχιών και τη γενικευμένη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, είναι η ύπαρξη μιας κεντροαριστεράς που θα λειτουργεί ως καλός συνεργάτης των ευρωπαίων τραπεζιτών, που αυτή τη στιγμή διοικούν την ΕΕ.
Καλό το σχέδιο, αλλά προς το παρόν ανεφάρμοστο.
Πρώτον, το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή δεν στοχεύει σε κάτι τέτοιο, αλλά στην εκλογική ήττα του Συριζα και στον επαναπατρισμό των ψηφοφόρων του, εφόσον το 80% περίπου αυτών που επέλεξαν Συριζα στις προηγούμενες εκλογές ήταν πρώην πασόκοι.
Επομένως, τα συμφέροντα είναι αλληλοσυγκρουόμενα και επομένως δεν τίθεται ζήτημα συζητήσεων και συνεργασίας.
Το μόνο ζήτημα που τίθεται είναι να επιστρέψουν οι οργισμένοι συνταξιούχοι, μισθωτοί, αγρότες και μικρομεσαίοι στην κοίτη τους. Στο ΠΑΣΟΚ.
Δεύτερον, πολιτικό ζήτημα κεντροαριστερής διακυβέρνησης δεν τίθεται καν, διότι η εκλογική νίκη της ΝΔ είναι βέβαιη και το μόνο ζήτημα που τίθεται είναι η αυτοδυναμία.
Δηλαδή, δεν τίθεται ζήτημα συνεργασίας Συριζα- ΠΑΣΟΚ, αλλά πιθανόν να τεθεί εκ των πραγμάτων ζήτημα συνεργασίας ΝΔ- ΠΑΣΟΚ.
Αυτό θα βόλευε βεβαίως τον Τσίπρα, διότι θα τον καθιστούσε κυρίαρχο στην αντιπολίτευση, πλην όμως ούτε και αυτή η προοπτική είναι πολιτικά εφικτή, διότι το ΠΑΣΟΚ εάν μπει ξανά σε κυβέρνηση με την ΝΔ θα διαλυθεί.
Άρα, αυτό που μένει ως δυνατότητα είναι η αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ. Αυτό που είναι λογικό να συμβεί, αυτό συνήθως συμβαίνει.
Τρίτον, η πορεία της εφαρμογής του μνημονίου που υπέγραψε ο Τσίπρας θα είναι επεισοδιακή.
Οι συνταξιούχοι ετοιμάζονται για προσφυγές, καθότι το Ελεγκτικό Συνέδριο ακύρωσε την εισφορά αλληλεγγύης.
Οι δανειολήπτες θα αντιμετωπίσουν από αυτό το μήνα και εφεξής μαζικούς πλειστηριασμούς κατοικιών.
Η εφορία θα εντείνει τις κατασχέσεις και τις δεσμεύσεις λογαριασμών.
Οι συμβασιούχοι θα είναι συνεχώς στο δρόμο.
Η αδυναμία διακυβέρνησης θα γίνεται όλο και περισσότερο ορατή, καθώς ο Συριζα δεν είναι σε θέση να λειτουργήσει κατασταλτικά.
Και τέλος, η γενικευμένη ανασφάλεια, η ανεξέλεγκτη ροή μεταναστών από την Ασία και την Αφρική και η συνακόλουθη κατάρρευση του κοινωνικού κράτους που προκαλεί, θα οδηγήσουν την παρούσα κυβέρνηση σε μια πορεία προς τις εκλογές σχεδόν διαλυτική.
Βεβαίως, η κυβέρνηση περιμένει να βγει στις αγορές. Θα βγεί, αυτό είναι βέβαιον.
Και ανάπτυξη θα φέρει, κοντά στο 1%. Και όλα αυτά θα συμβούν.
Αλλά όλα αυτά που περιμένει η κυβέρνηση να γίνουν δεν ενδιαφέρουν καθόλου τους ψηφοφόρους.
Αυτοί έχουν άλλα στο κεφάλι τους. Και, σχεδόν έντρομοι, θα πάνε, εκόντες- άκοντες, στην κάλπη του Κυριάκου.
Όσο για τη Φώφη, αυτή θα περιμένει να κάνει ταμείο. Και έχει ο Θεός...
Απόστολος Διαμαντής
