Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Και κάπως έτσι φτάσαμε να είναι η ΔΕΗ και η μοίρα της το νούμερο ένα εμπόδιο στην ολοκλήρωση της Αξιολόγησης.
Με κεφαλαίο Άλφα τη γράφω, μιας και όλα όσα δεν περιστρέφονται γύρω απ’ το Survivor αυτές τις μέρες, περιστρέφονται γύρω από το ντιλερίκι με τους Θεσμούς.
Με τους Ευρωπαίους, με τους δανειστές, με τον Σόιμπλε, με όλα αυτά τα τυπάκια τέλος πάντων
που έχουν τσουρνέψει μια αγκαλιά ασημικά από το ερμάριο και ονειρεύονται πλέον να βάλουν χέρι και στα κοσμήματα της μαμάς Ελλάδος. Κάτι σε μονάδες, ας πούμε, παραγωγής..
ενέργειας, κάτι σε υδροηλεκτρικά εργοστάσια, κάτι σε αποθέματα λιγνιτικά και πάει λέγοντας. Πράγμα το οποίον εκ πρώτης όψεως μοιάζει με παιχνίδι της ελεύθερης αγοράς, αλλά εν τέλει είναι ζήτημα εθνικής αξιοπρέπειας. Για νη μην πω επιβίωσης…
Εξηγούμαι για αποφεύγουμε τις παρεξηγήσεις. Είχα την τύχη πριν από κάποια χρόνια να συνδεθώ φιλικά με έναν από τους βετεράνους της ΔΕΗ. Ένα από τα στελέχη της επιχείρησης που ξεκίνησε πουλώντας ρεύμα στα χωριά και κατέληξε να παίζει ρόλο στη διαχείριση του ομίλου.
- διαβάστε την συνέχεια στο newpost - ΕΔΩ
