Τις ημέρες που ήταν στον αέρα η πληροφορία ότι ο Σταύρος Ψυχάρης κάλεσε τον Βασίλη Μουλόπουλο να τον συνδράμει στον ΔΟΛ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε στη Βουλή και κατήγγειλε ότι επιχειρείται …"άλωση του Τύπου"
Του Γιώργου Λακόπουλου
Εννοούσε, προφανώς, ότι τα ΝΕΑ και ο ΒΗΜΑ θα εγκαταλείψουν την -παρά φύση, εδώ που τα λέμε- υποστήριξη προς αυτόν και θα υποστηρίζουν, ή δεν θα πολεμάνε, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα.
Ο Ψυχάρης κάλεσε τον Μουλόπουλο ως φίλο, κουμπάρο και παλαιό στέλεχς του ΔΟΛ. Ο Κυριάκος όμως τον είδε σαν πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και …έβαλε τις φωνές. Προφανώς όχι μόνο στη Βουλή, αν κριθεί από την άρνηση του Ψυχάρη να δεχθεί τελικά την πρόταση που κόμιζε ο Μουλόπουλος , ώστε να συνεχιστεί η έκδοση των εφημερίδων. Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.
Αυτό που δείχνει απίστευτο είναι η άνεση με την οποία ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αξίωσε να έχει λόγο για ποιον θα ορίζει επικεφαλής στις εφημερίδες του ένας ιδιώτης εκδότης και ποιον θα υποστηρίζει. Σα να μην έχει δικαίωμα να έχει όποια γραμμή θέλει και κρίνεται μόνο από τους αναγνώστες και κανέναν άλλον.
Αλίμονο αν έχουν τα κόμματα λόγο στη γραμμή και στη στελέχωση εφημερίδων που ανήκουν σε ιδιώτες επιχειρηματίες. Τι είδους δικαίωμα ήταν αυτό που ασκούσε ο αρχηγός της αξιωματικές αντιπολίτευσης έναντι εφημερίδων σε μια δημοκρατική χώρα;
Ίσως όχι μόνο εφημερίδων αν αληθεύουν οι πληροφορίες ότι διαμαρτυρήθηκε και για την επιστροφή του Γιάννη Μιχελάκη στον ΑΝΤ1! Αυτός, ως πρώην υπουργός της ΝΔ δεν ανήκει στον Σύριζα φυσικά, αλλά δεν είναι … δικός του, σαν κάτι άλλους- όνομα και μη χωριό.
Αυτή η περίεργη συμπεριφορά του Κυριάκου χάθηκε μέσα στο θόρυβο των ημερών για τον ΔΟΛ. Φαίνεται όμως ότι δεν ήταν τυχαία αντίδραση και δεν αφορά μόνο τον ΔΟΛ.
Εκφυλισμός του κοινοβουλευτικού ελέγχου
Την Παρασκευή εικοσιεννέα -αριθμός 29- βουλευτές του – με επικεφαλής τον … Γεωργιάδη -ποιον άλλον;- ζήτησαν από δυο υπουργούς -τον Παππά και τον Τσακαλώτο– εξηγήσεις για την εφημερίδα που διευθύνει ο Κ. Βαξεβάνης με εκδότη τον υιό Καλογρίτσα.
Δεν είναι πλάκα. Είναι απόπειρα επιστροφής στο σκοταδισμό! Από πού και ως πού η Βουλή μπορεί να ασχοληθεί με τις δραστηριότητες ενός ιδιώτη; Από πότε οι υπουργοί μπορούν να έχουν λόγο; Πρόκειται για εκφυλισμό του κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Αν στην περίπτωση του εκδότη Καλογρίτσα υπάρχουν οποιαδήποτε προβλήματα νομικής φύσης, υπεύθυνες να τον ελέγξουν είναι οι αρμόδιες αρχές της Πολιτείας. Η διοίκηση, όχι το πολιτικό σύστημα.
Καταλαβαίνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης πού τον οδηγεί ο Άδωνις -αν ήταν εν αγνοία του η πρωτοβουλία; Αξιολογεί σε ποια καθεστώτα αρμόζουν αυτές οι δραστηριότητες; Αλίμονο αν ασχολείται Βουλή και η κυβέρνηση με τον έλεγχο των ιδιωτών επιχειρηματιών. Τότε κάθε φορά η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ,δηλαδή η κυβέρνηση θα έβαζε χέρι σε όποιον επιχειρηματία έκρινε.
Τι θα πει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσής αν οι δυο υπουργοί, από τους οποίους ο αντιπρόεδρος του ζητάει να αναλάβουν ελεγκτικά καθήκοντα ιδιωτών, αρχίσουν να ελέγχουν διάφορες επιχειρήσεις …κατόπιν ερώτησης βουλευτών;
Αν ο Γεωργιάδης και όσοι συνυπέγραψαν μαζί του -μεταξύ τους και εκείνος που εξελέγη ως βουλευτής του Θεοδωράκη και κομπάζει ως βουλευτής της ΝΔ – έχει στοιχεία ή έστω υπόνοιες για τον Καλογρίτσα, δεν έχει παρά να καταφύγει στις αρμόδιες αρχές, ως καλός πολίτης.
Να πάει στην εισαγγελία στη εφορία, στις υπηρεσίες του κράτους. Από πούυ κι ως πού ζητεί -καταχρηστικά- από τη Βουλή και δυο υπουργούς να ασχοληθούν ;
Τι σημαίνει η αναφορά ότι «ο εκδότης της εφημερίδας “Documento”, Ιωάννης Βλαδίμηρος Χ. Καλογρίτσας, είναι κουμπάρος του υπουργού Υποδομών κ. Σπίρτζη και γιος του εργολάβου δημοσίων έργων κ. Χρήστου Καλογρίτσα και κουμπάρου του υπουργού Άμυνας κ. Καμμένου».
Δηλαδή ποιος ενοχοποιείται και γιατί; Η «ρετσινιά» της κουμπαριάς παίρνει μπάλα και τον Τάκη Θεοδωρικάκο, συνεργάτη του Κυριάκου; Ή μήπως εκεί το πάει ο Άδωνις;
Ενοχοποιούν κανέναν οι συγγενικές σχέσεις; Θα υιοθετήσει η ΝΔ τη συλλογική ευθύνη; Αν τέτοιου είδους σχέσεις βαρύνουν ας κοιτάξει ο Κυριακός στο κόμμα του, ποιοι ήταν στη διαδρομή του κουμπάροι και συγγενείς ανθρώπων της χούντας, για παράδειγμα.
Τι δουλειά έχει ένα κόμμα όχι απλώς να καταθέσει στη Βουλή, αλλά να ασκεί κοινοβουλευτικό έλεγχο με ένα κείμενο που αναφέρει επί λέξει:
» Ήδη, από το πρώτο φύλλο της, η “Documento” έδωσε το στίγμα της και έδειξε την “κίτρινη κατεύθυνση” της, καθώς επιδόθηκε σε ένα πρωτοφανές ρεσιτάλ ψεύδους και παραπληροφόρησης, παρουσιάζοντας ως δήθεν αποκαλυπτικό ρεπορτάζ προϊόντα υποκλοπών, υπόγειων διασυνδέσεων και μεθόδων που δεν τιμούν επαγγελματίες της ενημέρωσης που ενδιαφέρονται για την αποκάλυψη της αλήθειας, την ακηδεμόνευτη δημοσιογραφία και την αντικειμενική έκφραση γνώμης».
Είναι αντικείμενο ελέγχου της κυβέρνησης αυτό; Έχουν ακούσει τίποτε για το Σύνταγμα στη ΝΔ; Πού κολλάει με τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, που οφείλουν να κάνουν οι βουλευτές στην κυβέρνηση, ότι η εφημερίδα «συνέχεια με αποκορύφωμα το άκρως συκοφαντικό και ανυπόστατο πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της 5ης Φεβρουαρίου 2017, στόχευε προσωπικά τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τα μέλη της οικογένειας του»;
Ιερό τοτέμ είναι ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, ή εθνικό σύμβολο για να ασχολείται η Βουλή αν τον θίξει ή αν τον συκοφαντήσει κάποιος; Από πότε οι βουλευτές ενός κόμματος έχουν αρμοδιότητα στην υπεράσπιση και των “μελών της οικογένειάς του”; Και πώς αποφάνθηκαν ότι εν λόγω βουλευτές πως ότι γράφει η εφημερίδα είναι συκοφαντικά; Υπάρχει καμιά απόφαση αρμοδίου οργάνου της Πολιτείας;
Σε κάθε περίπτωση όποιος θίγεται από τα δημοσιεύματα της εφημερίδας που διευθύνει ο Κ. Βαξεβάνης γιατί δεν πάει στη Δικαιοσύνη; Όποιος δεν συμφωνεί με την συγκεκριμένη εφημερίδα -και οποιαδήποτε άλλη- γιατί δεν την καταγγέλλει – αν και το κάνουν ήδη στη ΝΔ; Ξέρουν τον Κανονισμό της Βουλής; Έχουν επίσης υπόψη τους μια ανακοίνωση της¨ ΕΣΗΕΑ υπέρ των δημοσιογράφων της εφημερίδας;
Σε όποιον επίσης δεν αρέσει μια εφημερίδα, μπορεί να απαντήσει, να φωνάξει, να διαφωνήσει, να μην τη διαβάζει, να την κακολογεί στους φίλους του. Η Βουλή τι δουλειά έχει σ’ αυτή την υπόθεση; Τι προσχηματικά κόλπα και τι περίεργα παιχνίδια είναι αυτά;
Αντιλαμβάνεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι αποτελεί ανοχή σε ολοκληρωτικές αντιλήψεις ότι επιτρέπει στον αντιπρόεδρό του να ζητάει από υπουργούς να τον διαβεβαιώνουν ότι “έχουν ελεγχθεί ενδελεχώς τα κεφάλαια που χρησιμοποιούνται για την έκδοση της “Documento” και να προσκομιστούν όλα τα σχετικά έγγραφα που αποδεικνύουν ότι πληρούνται οι νόμιμες προϋποθέσεις και ότι τα οικονομικά στοιχεία της εταιρίας και του εκδότη της, δικαιολογούν την έκδοση της”. Να προσκομιστούν πού; Στη Βουλή;
Νοούνται αυτά σε καθεστώς κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας; Μπορούν να αρχίσουν να κάνουν αυτή τη δουλειά οι βουλευτές για ό,τι δεν τους αρέσει, ή δεν τους πάει πολιτικά; Αν οι 29 έχουν απορίες γιατί δεν απευθύνονται στις αρμόδιες υπηρεσίες; Και αν υποπτεύονται παρανομίες γιατί δεν σπεύδουν στις αρμόδιες αρχές;
Έλεος. Η Βουλή δεν προσφέρεται για να παίζει ο Γεωργιάδης, βάζοντας σε εφαρμογή τις θεωρίες και το ύφος που σπούδασε δίπλα στον Καρατζαφέρη του ΛΑΟΣ. Πολύ περισσότερο δεν προσφέρεται για ασκήσεις ολοκληρωτισμού, που παραπέμπουν σε αυταρχικά καθεστώτα –κατά τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό.
Ούτε φυσικά πέφτει λόγος στις κυβερνήσεις ποιος θα εκδίδει εφημερίδα και τι θα γραμμή θα ακολουθεί…
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
