ΟΔΗΓΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Αντώνης Φορλίδας
Αμβέρσα

Μάλλον οί σχολές οδηγών δέν θά πρέπει νά μάς μαθαίνουν πώς παρκάρουμε, αλλά πού παρκάρουμε.

Τό νά ταλαιπωρούμε συνανθρώπους μας μέ κινητικά προβλήματα, δέν είναι μόνο μαλακία, αλλά είναι παλιανθρωπιά, βλαχιά, κτηνωδία καί αρρωστημένη διαστροφή.
Πολλοί από εμάς βγάζουμε τίς αρρωστημένες μας συνήθειες , ακόμα καί στήν οδηγική μας συμπεριφορά.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι κλείνοντας τίς ράμπες θά δυσκολέψουμε τή ζωή κάποιου πού ήδη αντιμετωπίζει δυσκολίες είτε κινητικές είτε όρασης.
Γνωρίζουμε ότι κλείνοντας τίς διαβάσεις πεζών αναγκάζουμε τούς γονείς μέ τά καροτσάκια νά εκτεθούν σέ κίνδυνο βγαίνοντας στόν δρόμο.
Γνωρίζουμε ότι ή ζέμπρα είναι αποκλειστική λωρίδα προτεραιότητας πεζών, αλλά παρόλα αυτά περνάμε μέ χίλια κορνάροντας καί βρίζοντας.
Δέν νομίζω ότι σ΄αυτές τίς περιπτώσεις ότι ό πέλεκυς τής τροχαίας θά πρέπει νά είναι επιεικής καί συγκαταβατικός.