Ήταν εκείνη τη χρονική περίοδο που ο Μίκης Θεοδωράκης στη μουσική περιοδεία που έκανε στην Ευρώπη αναφώνησε στο μέγαρο μουσικής της Στοκχόλμης: Αφιερώνω την αποψινή συναυλία στο Γιάννη Ρίτσο δεσμώτη της χούντας!...
Όταν το καλοκαίρι του 1980 ζωγραφίζαμε κι οι δυό μες στο εργαστήρι του στη Σάμο μου διηγούνταν περιστατικά από την εκεί κράτηση του:
Του επέτρεπαν να βγαίνει μόνο το βράδυ για μια ώρα κοντά στα μεσάνυχτα με συνοδεία πάντα τεαντζήδων και άλλων πληρωμένων λακέδων της τοπικής ασφάλειας κι αυτό το έκαναν γιατί φοβόντουσαν μήπως συναντήσει κάποιον αριστερό σύνδεσμο τρομάρα τους:
«Προχωρούσα μέσα στη νύχτα κόντρα στη δυνατή βροχή και άκουγα πίσω μου τη γκρίνια και τις βρισιές των επι χρήμασι ρουφιάνων που είχαν εντολή να με ακολουθούν και να μη με χάσουν από τα μάτια τους!
Μα που πάει ο τρελός μεσ’ τη βροχή; Μας έκανε μούσκεμα! Και εγώ τους άκουγα και φχαριστιόμουνα με την εξαναγκασμένη ταλαιπωρία τους και έλεγα από μέσα μου: Εμπρός σκυλιά ακολουθήστε με , αναγκάστε, γρήγορα. Ήταν η μικρή γλυκιά μου εκδίκηση…».
Υ.Γ. Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος το ’67 αμέσως αντιστάθηκε και καταδίκασε το χουντικό πραξικόπημα, ενώ κάτι άλλοι δεν αντέδρασαν και κάποιοι που το έκαναν , το έκαναν μετά από χρόνια…και απολάμβαναν τη κρατική μέριμνα και φροντίδα..
