Θύμωσε το ΑΚΕΛ. Εγκαλεί το ΚΚΕ πως διαπράττει «σοβαρό πολιτικό λάθος»
1 και πως, τέλος πάντων, το τι θα γίνει με το μέλλον της Κύπρου «είναι θέμα των Κυπρίων και αυτοί είναι τελικά που θα αποφασίσουν».
2 Πρόκειται για συμπεριφορά που περισσότερο προσομοιάζει σε άτακτο και πεισμωμένο μικρό παιδί, παρά σε κόμμα και δη «Ανορθωτικό».
Είναι προφανές πως είναι «θέμα των Κυπρίων». Άλλο τόσο όμως, είναι και θέμα της διεθνούς κοινότητας, διότι πρόκειται για εισβολή και κατοχή. Είναι και θέμα των Άγγλων με τις δυο βάσεις τους που δεν φαίνεται να… πολυενοχλούν.
Και των Τούρκων, με τα χιλιάδες στρατεύματα στο νησί. Και των Αμερικανών και των πετρελαίων και των αερίων και του ιμπεριαλισμού, που αγνοείται από πολλούς και των ανταγωνισμών του, και να με συμπαθάτε που χρησιμοποιώ «ξύλινη γλώσσα».
Αλλά, για να πάμε παλιότερα και να θυμηθούμε τα προ του σχεδίου Ανάν. Και τότε «θέμα των Κυπρίων» ήταν, αλλά ενώ το ΑΚΕΛ είχε κατ’ αρχήν ταχθεί με το σχέδιο ΑΝΑΝ και ακολούθως έριχνε τα «χαρτιά» για να δει, μέχρι τελευταία στιγμή
3, με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει, το ΚΚΕ ήταν που έτρωγε την μήνη του εσμού των αστικών κομμάτων στην Ελλάδα, τασσόμενο σθεναρά εναντίον του τότε σχεδίου διχοτόμησης.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα στο ελληνικό κοινοβούλιο, που οργάνωσε κινητοποίηση κατά του σχεδίου αυτού και κάτω από τη δική του πίεση αποτράπηκε κοινό ανακοινωθέν υπέρ του σχεδίου ΑΝΑΝ, στη σύσκεψη υπό τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Ελλάδα
4. Το ΚΚΕ ήταν που στήριξε το περήφανο ΟΧΙ του Κυπριακού λαού. Κι ίσως να βοήθησε και στην ύστατη αφύπνιση του ΑΚΕΛ.
Επ’ αυτού πρόκειται και σήμερα. Το σχέδιο ΑΝΑΝ σε επανέκδοση.
Δύο συνιστώντα κράτη, όπου κάθε συνιστών κράτος θα έχει το δικό του σύνταγμα, το δικό του κρατικό μηχανισμό, δική του βουλή, κυβέρνηση και υπουργικό συμβούλιο, αστυνομία, σημαία και ύμνο, τον δικό του κρατικό προϋπολογισμό, την δική του πολιτική για την παιδεία, την υγεία, τις συντάξεις κοκ.
Κι ότι αυτή η «Δικοινοτική-Διζωνική Ομοσπονδία» – βλέπε διχοτόμηση, με τα δύο συνιστώντα Κράτη, «εξασφαλίζει μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα στο πλαίσιο του Ομόσπονδου κράτους»
5. Την ίδια στιγμή που η Τουρκία μιλάει για «συνεταιρισμό δύο κρατών» και αναφέρει ότι το τουρκοκυπριακό κράτος θα είναι συνέχεια της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου».
Αν όλο αυτό το κατασκεύασμα δεν είναι καραδιχοτόμηση, τότε ο Ομπάμα έφερε την ειρήνη, ο Νετανάχιου αξίζει και δεύτερο Νόμπελ, ο Τραμπ είναι πιο αντισυστημικός από την Κλίντον, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερό κόμμα, οι Αντάρσυοι είναι πιο κομμουνιστές απ’ τους κομμουνιστές και η Δούρου δεν είναι… Ζυγός
6. Και καλά, οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι θα είναι γκετοποιημένοι στις περιοχές τους κι οι Άγγλοι στις βάσεις τους (οι συγκεκριμένοι θα σουλατσάρουν κι απ’ έξω), αλλά με τους Αρμένιους, τους Μαρωνίτες, τους Εβραίους, τους Λατίνους και «κύριος οίδε» ποιους άλλους, τι θα γίνει;
Αυτοί θα κυκλοφορούν ελεύθεροι; Κι εμείς όταν επισκεπτόμαστε την Κύπρο (το έχω πράξει καμιά δεκαριά φορές) που θα πρωτοπηγαίνουμε;
Να με συμπαθάτε, σύντροφοι, αλλά εδώ πρόκειται για αξιοζήλευτη, πλην όμως, μηχανιστική μεταφορά του κομματικού μοντέλου του… ΣΥΡΙΖΑ σε κρατική οντότητα. Πέραν του τι «σκατά» λιμπιστήκατε από το εν λόγω κόμμα, είναι εγκληματικά αφελές το να προσπαθείτε να κάνετε ΣΥΡΙΖΑ κοτζάμ νησί – κράτος.
Και θα μπορούσε κανείς να γελάσει με τις παλινωδίες, τα πισωγυρίσματα, την εγκληματική παραίτηση (ουσιαστικά) από τη θέση «Κύπρος ενιαία, ανεξάρτητη και αδιαίρετη» αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά με την εισβολή και τους χιλιάδες νεκρούς πίσω μας, την κατοχή του βορείου τμήματος του νησιού, το ιμπεριαλιστικό πλαίσιο των ανταγωνισμών γύρω μας και τον όλεθρο μπροστά μας.
Κι όσο αφορά τα περί αναγκαιότητας «οδυνηρών συμβιβασμών» που τσαμπουνάνε μερικοί, από ένα σημείο και μετά, πρόκειται για εφευρήματα ώστε να καλυφθεί η γύμνια του «βασιλιά».
Θα αναρωτηθεί κάποιος, ποια η διαφορά του νέου σχεδίου Ανάν-Αμάν από την υπάρχουσα και τραγική κατάσταση. Έχετε το κράτος σας, έχουν το δικό τους, αλλά μην ξεχνάτε πως εσείς είστε στην ΕΕ, τι ανάγκη έχετε; Κάτι θυμάμαι, πως η ΕΕ θα έλυνε και το κυπριακό. Ε, που θα πάει θα το λύσει. Θεωρώ χωρίς τη «βοήθειά» σας κι ευελπιστώ στην αντίστασή σας.
Μια Κύπρο, σύντροφοι, Ενιαία, Ανεξάρτητη
7, με Μία και Μόνη Κυριαρχία, μια Ιθαγένεια και Διεθνή Προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες
8. Αλλιώς πάμε για πύργους της βιβλικής Βαβέλ και για «…στην άμμο παλάτια».
Κι ας αφήσουμε τους κλαυθμυρισμούς. Αλλιώς μας βλέπω να κλαίμε πικρά όλοι μας.
