Ο Γ. Λακόπουλος, για πολλά χρόνια στενός συνεργάτης του εκδότη του ΔΟΛ, γράφει χαρακτηριστικά
***Ο Σταύρος Ψυχάρης έγραψε τη δική του σελίδα στην ελληνική δημοσιογραφία.
Χωρίς να προσποιηθεί ποτέ κάτι που δεν είναι, από πολιτικός συντάκτης πρώτης γραμμής της εποχής του, έγινε διευθυντής σε μια εφημερίδα που διερευνούσε το μέλλον της στις αρχές τις δεκαετίας του 1980 -όταν οι τεχνολογικές αλλαγές και το πολιτικό περιβάλλον στη χώρα επηρέαζαν όλο και.. περισσότερο το επιχειρηματικό μέλλον του Τύπου- και κατέληξε εκδότης. (...)
Αυτό που σήμερα τον κόλλησε στη γωνία είναι η κατάσταση της υγείας του. Αλλιως ο Ψυχάρης ήθελε ένα φορτηγό από όσους τον στριμώχνουν σήμερα στο καναβάτσο.
***
Ενα από τα χαρακτηριστικά του «φαινομένου Ψυχάρης» ήταν η προσωπική σχέση του με τους συνεργάτες και το προσωπικό της εφημερίδας, εν γένει. Συμπεριφερόταν σαν δημοσιογραφοπατέραςκαι με πολύ μεγάλη δυσκολία απέλυε κάποιον.
Ως διευθυντής είχε την έννοια των δημοσιογράφων του ακόμη και για θέματα υγείας, ή οικογενειακές υποθέσεις τους. Τους εκπαίδευε, τους καθοδηγούσε, τους συμβούλευε και ενίοτε τους …εξαχρείωνε»!
Πάρα τη φήμη του σκληρού μάνατζερ- που ήταν- ταυτόχρονα ήταν ανθρώπινος και δίκαιος. Ήξερε τη δουλειά, ήξερε να βοηθήσει τους ανθρώπους της εφημερίδας, όπως ήξερε να τους καλύπτει απέναντι στην εξουσία. (...)
***
«Κάποιες επιλογές του αποδείχθηκαν ασύμβατες με τη φορά των πολιτικών πραγμάτων και όταν ήλθε η ώρα να τις υπερασπιστεί ή να τις αλλάξει δεν είχε κατάλληλους συνεργάτες -ούτε μπαταρίες ο ίδιος. (...) Ο Σταύρος Ψυχάρης έλεγε κάποτε ότι «μόνο με το φορείο θα με πάρουν από εδώ μέσα».
Η υγεία του δεν του επιτρέπει να κινείται εύκολα και δυσκολεύει την ομιλία του. Αλλά του επιτρέπει να σκέφτεται, να σχεδιάζει και να αντιδρά, όταν η πίεση που δέχεται είναι περισσότερη από όση αντέχει.
Άλλωστε πάρα την εικόνα που δίνει αυτή τη στιγμή ο ΔΟΛ ο ίδιος στους λίγους που συναντάει λέει: "Κρίση είναι, θα περάσει"».
***
Αυτό που μπορεί να του χρεωθεί είναι ότι όταν χρειάστηκε να επιμερίσει ρόλους και να αναθέσει υπευθυνότητες, κινήθηκε με τρόπο που απομάκρυνε όσους είχαν συνδράμει στη γιγάντωση ιδίως του «Βήματος».
Πρόσωπα που δεν είχαν τη νοοτροπία που απαιτούσε το Συγκρότημα ήταν αδύνατο να διατηρήσουν την ακτινοβολία του. Ορισμένοι δεν είχαν,ίσως, ούτε τις ικανότητες ή τη βούληση.
Σε κάποιες περιπτώσεις ο ίδιος δεν αντιλήφτηκε ότι η αλαζονεία ενός μόνο γραφιά απέναντι στους αναγνώστες, ή σε πολιτικές δυνάμεις, μπορεί να αποβεί σε βάρος της κυκλοφορίας μιας εφημερίδας. (...)
Τελικά κάποιες επιλογές του αποδείχθηκαν ασύμβατες με τη φορά των πολιτικών πραγμάτων και όταν ήλθε η ώρα να τις υπερασπιστεί ή να τις αλλάξει δεν είχε κατάλληλους συνεργάτες -ούτε μπαταρίες ο ίδιος.
- διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Γ. Λακόπουλου στο anoixtoparathyro ΕΔΩ
