Αντί για την αναζήτηση κάποιων όρων ποιότητας, παιδείας, πολιτισμού, το μόνο που εναγώνια ζητούνταν ήταν το τίμημα.
Αντί για διαφάνεια και ανοικτά χαρτιά, είχαμε κλειστά δωμάτια χωρίς οξυγόνο, μυστικότητα, αστυνομικούς φρουρούς, ΜΑΤ έξω από το κτίριο μη τυχόν και ανοίξει καμία χαραμάδα.
Σα να ενορχήστρωνε μια σατανική κρυφή τελετή κάποιος μαφιόζος.
Αντί να ενεργοποιηθούν και να συμμετέχουν στη διαδικασία της ψυχαγωγίας και την ενημέρωσης σχετικοί κοινωνικοί φορείς, όπως πανεπιστήμια, επιστημονικά επιμελητήρια, οργανισμοί της τέχνης και των γραμμάτων, δημοσιογραφικοί σύλλογοι, το μόνο κριτήριο που μέτρησε τελικά είναι ο πλούτος, το να ανήκει κανείς στην αφρόκρεμα της οικονομικής ολιγαρχίας του τόπου.
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τα έσοδα που πέτυχε. Κι ο Ιούδας πανηγύριζε για τα τριάκοντα αργύρια, τα πέταξε όμως σε λίγες ώρες, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει την φιλόπτωχη κυρία προς τις «ευπαθείς» ομάδες, όπως έχει καταντήσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Ελλάδας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καθοδηγείται πια από τη λογική «όλα τα αγαθά του λαού τα ξεπουλάμε». Η ίδια λογική που παρέδωσε όλη τη δημόσια περιουσία για εκποίηση σε ένα ταμείο που ελέγχουν οι ξένοι εφαρμόσθηκε άψογα και στο ζωτικό για την πορεία του λαού μας χώρο της ενημέρωσης και του πολιτισμού.
"Σχέδιο Β"
