Tο μετάλλιο αυτό το αφιερώνω σε όσους αυτοκτόνησαν λόγω λιτότητας και μνημονίων….
Στην πατρίδα μου….
Σε όσους είναι άνεργοι και δεν έχουν ούτε γάλα για τα παιδιά τους…
Σαυτούς που φεύγουν κακήν κακώς από την χώρα γιατί δεν έχουν πια ούτε τα αυτονόητα.....
Σαυτούς που χάνουν τα σπίτια τους λόγω χρεών....
Στην Ελλάδα που ξεπουλιέται κομμάτι κομμάτι από ψεύτες πολιτικούς και λαμόγια τραπεζίτες.........
Ξέρω ξέρω και μετά έπεσα από το κρεβάτι και ξύπνησα.......το χειρότερο δεν είναι τα παραπάνω...το χειρότερο είναι ότι τα συνηθίσαμε πλέον και δεν μας κάνουν αίσθηση σαν κοινωνία......σαν τα αρνάκια πριν τα σφάξουν, περιμένουμε στην ουρά την σειρά μας..... ελπίζοντας σε έναν από μηχανής θεό, μια νεράιδα με το ραβδί της η έναν μάγο με λαγούς στο καπέλο του.....αλλά όπως λέει και ο ποιητής:
«Απ’ τα τσακάλια δεν γλιτώνεις
με ευχές και παρακάλια»
με ευχές και παρακάλια»
