Η Βενεζουέλα. Κι επειδή το χέρι της εγχώριας πολιτικής συμμορίας δεν φτάνει τόσο μακριά για να διεκδικήσει μερίδιο και από τη δυστυχία αυτής της χώρας, τι κάνουν;
Την χρησιμοποιούν ως παράδειγμα προς αποφυγή. Πάντα με την απαιτούμενη διαστροφή γεγονότων και δεδομένων.
Τι σημαίνει "δραχμιστής";
Ο κ. Μάρδας, ένας από τον πολιτικό βόθρο του Σημίτη που σήμερα υπηρετεί την κυβέρνηση Τσίπρα, εξέδωσε νέο πόνημα με τίτλο: Η Βενεζουέλα και η σιωπή των δραχμιστών! (Αυγή, 21/2/2016).
Προσέξτε τη λέξη "δραχμιστής". Ποιός είναι δραχμιστής; Αυτός που θέλει δραχμή. Και γιατί την θέλει; Για σκοτεινούς και ποταπούς λόγους.
Η βασική επιδίωξη της συμμορίας του κ. Μάρδα και των άλλων ευρωλιγούρηδων δοσίλογων είναι να εγχαράξουν τη συνείδηση της κοινής γνώμης με διαχωριστικές γραμμές εμφυλίου.
Οι "δραχμιστές" είναι κάτι σκοτεινοί τύποι, που θέλουν το κακό μας.
Όπως ακριβώς συνέβαινε πάντοτε με όλους εκείνους που διεκδίκησαν, ενίοτε και με τη ζωή τους, την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία σ' αυτή την χώρα.
Κι έτσι ο "δραχμιστής" σήμερα, συγκεντρώνει το ίδιο ακριβώς μίσος που στα χρόνια της παλιάς ναζιστικής κατοχής, οι ομογάλακτοί του κ. Μάρδα ένιωθαν για τον πατριώτη αγωνιστή της ελευθερίας, της λαοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Μόνο που τότε τον αποκαλούσαν διαφορετικά.
Η εκστρατεία μαρδακίας...
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Μάρδας τα βάζει με τους "δραχμιστές". Δεν είναι η πρώτη φορά που χωρίς τσίπα επιδεικνύει τα "κάλλη" της εκτρωματικής πνευματικής του γύμνιας, για να τραβήξει τα μάτια του κόσμου από τα ιδιοτελή του κίνητρα.
Στην εκστρατεία του εναντίον των "δραχμιστών", υπήρξαν κορυφαίες στιγμές. Όταν π.χ. μέσα από το δελτίο του ΣΚΑΙ ανακάλυψε ότι έτσι και χρησιμοποιήσουμε τα τραπεζογραμμάτια που κρατά η ΤτΕ για να περάσουμε σε νέα δραχμή, τότε η ΕΚΤ θα ακυρώσει όλα τα χαρτονομίσματα ευρώ που κυκλοφορούν στην Ελλάδα! (http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2015/07/blog-post_69.html)
Δεν γνωρίζω αν ο κ. Μάρδας προτάθηκε για βραβείο Νόμπελ γι' αυτή του την μαρδακία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ίδιος συνέχισε απτόητος βγαίνοντας κατόπιν στο δελτίο του MEGA - αληθινό σερί - προκειμένου να βομβαρδίσει τη νοημοσύνη μας με νέες ναπάλμ μαρδακίας (http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2015/07/blog-post_30.html).
Αγαπημένο του θέμα τότε ήταν η Αργεντινή και η πτώση του εθνικού της νομίσματος. Και τι δεν έλεγε. Σωρηδόν μαρδακίες. Τώρα έπιασε τη Βενεζουέλα, αλλά ξαφνικά ξέχασε την Αργεντινή.
Θυμάστε πώς έσκουζαν οι Μάρδες του καθεστώτος κατοχής, κάθε φορά που το πέσος της Αργεντινής έχανε έναντι του δολαρίου; Θυμάστε τις κασσανδρικές προφητείες; Δεν σας κάνει εντύπωση τώρα που οι Μάρδες και τα ΜΜΕ σιώπησαν για την Αργεντινή;
Γιατί σιωπούν περί Αργεντινής;
Βλέπετε στις προεδρικές εκλογές της Αργεντινής (25 Οκτωβρίου 2015 ο πρώτος γύρος και 22 Νοεμβρίου 2015 ο επαναληπτικός) εξελέγη ο Μαουρίσιο Μάκρι, εκλεκτός των πολυεθνικών, των σαρκοφάγων επενδυτών, των δανειστών, της Ουάσινγκτον και φυσικά υστερικά νεοφιλελεύθερος. Από την εκλογή του η Αργεντινή όχι μόνο βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, αλλά βαδίζει ολοταχώς προς τον εμφύλιο.
Με το που ανέλαβε η κυβέρνηση Μάκρι στην Αργεντινή τις αρχές Δεκεμβρίου, το πρώτο που κάνει είναι να υποτιμήσει σκόπιμα το πέσος. Στο όνομα της "ενίσχυσης της οικονομίας". Η αλήθεια είναι για ενίσχυση της κερδοσκοπίας με το συνάλλαγμα σε βάρος της Αργεντινής.
Το αποτέλεσμα; Πάνω από 30% υποτίμηση του νομίσματος μέσα σε μια ημέρα. Από 9,82 πέσος το δολάριο στις 16 Δεκεμβρίου 2015, σε 13,40 πέσος την αμέσως επόμενη ημέρα. Σήμερα (27/2/2016) η ισοτιμία με το δολάριο έχει φτάσει τα 15,45 πέσος.
Η διαφορά με τις υποτιμήσεις που υπέστη το πέσος επί Φερνάντεζ βρίσκεται κυρίως στο γεγονός, ότι παλιότερα ήταν εξ ανάγκης γιατί τις πυροδοτούσε κυρίως η κερδοσκοπική επίθεση των αγορών. Ενώ τώρα επί Μάκρι η πολιτική υποτίμησης είναι σκόπιμη και θεωρείται βασικός μοχλός για την "ανταγωνιστικότητα" της οικονομίας.
Κι όχι μόνο αυτό. Εκεί όπου η κυβέρνηση Φερνάντεζ προσπαθούσε να πολεμήσει την κερδοσκοπική υποτίμηση του νομίσματός της με περιορισμούς στην αγορά συναλλάγματος, κοκ, η κυβέρνηση Μάκρι άνοιξε τις αγορές και εξέθεσε ανεπανόρθωτα την οικονομία της Αργεντινής.
Εκτίναξη πληθωρισμού και ανεργίας
Συνέπεια αυτής της πολιτικής; Η εκτίναξη του πληθωρισμού. Από το 2003 έως το 2014 ο πληθωρισμός στην Αργεντινή κυμαινόταν γύρω στο 10%. Λόγω της κερδοσκοπικής επίθεσης στο νόμισμα και τις υποτιμήσεις που υπέστη ο πληθωρισμός τον Ιανουάριο του 2015 είχε ανέλθει κοντά στο 21%.
Η κυβέρνηση Φερνάντεζ με μέτρα προστασίας της οικονομίας, εισοδηματικής ενίσχυσης των πιο αδύναμων στρωμάτων, αλλά και με την επιβολή περιορισμών στη κίνηση συναλλάγματος εντός και εκτός Αργεντινής, κατόρθωσε να μειώσει τον πληθωρισμό σταδιακά στο 14,3% τον Οκτώβριο του 2015.
Με την έλευση όμως του νεοφιλελεύθερου Μάκρι ο πληθωρισμός άρχισε πάλι να καλπάζει. Με 24% τον Νοέμβριο του 2015 και 27% το Δεκέμβριο του 2015.
Η κυβέρνηση Μάκρι κατήργησε τις εισοδηματικές ενισχύσεις και τα μέτρα προστασίας με αποτέλεσμα να εκτιναχθεί ακόμη περισσότερο ο πληθωρισμός και να ξεπεράσει στις αρχές του 2016 το 30%.
Κι επειδή τα πράγματα φαίνονταν ανεξέλεγκτα πια, τι έκανε η κυβέρνηση Μάρκι; Κάτι πολύ απλό. Κατήργησε την στατιστική υπηρεσία.
Κήρυξε τα στοιχεία του πληθωρισμού, του ΑΕΠ και της ανεργίας ως αναξιόπιστα και προχώρησε σε αναστολή λειτουργίας της στατιστικής υπηρεσίας της χώρας, προκειμένου να "ανασυγκροτηθεί" εκ του μηδενός.
Με την βοήθεια ποιού; Μα φυσικά του ΔΝΤ! Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;
Η ανεργία στην Αργεντινή από το 22,45% που επίσημα είχε φτάσει το 2002 χάρις στις πολιτικές προσαρμογής του ΔΝΤ, είχε πέσει τα τελευταία χρόνια της Φερνάντεζ γύρω στο 7,5%.
Χρειάστηκαν μόλις τρεις μήνες διακυβέρνησης του Μάκρι για να εκτιναχθεί πάνω από το 8,5%. Κι επειδή ξέφευγε από τις προβλέψεις, η κυβέρνηση αποφάσισε να "αναθεωρήσει" τον δείκτη.
Με δικτατορικές εξουσίες
Για να εφαρμόσει η κυβέρνηση Μάκρι όλες αυτές τις αυθαιρεσίες, τι έκανε; Ένα μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο πρόεδρος Μάκρι υιοθέτησε έκτακτες νομοθετικές εξουσίες, οι οποίες - όλως τυχαίως - δεν προβλέπονται από το Σύνταγμα της χώρας.
Έτσι προχώρησε στην παύση και τον διορισμό ανώτατων δικαστών και κατήργησε εν ισχύ νόμους, παρακάμπτοντας το Κογκρέσο.
Στο όνομα "εκτάκτων συνθηκών" ο Μάκρι υιοθέτησε για τον εαυτό του δικτατορικές εξουσίες. Με τον τρόπο αυτό κατήργησε το νόμο για τα ΜΜΕ της κυβέρνησης Φερνάντεζ, που είχε υιοθετηθεί για να περιορίσει δραστικά η ισχύς του ιδιωτικού ολιγοπωλιακού συγκροτήματος ΜΜΕ Clarin.
Το συγκρότημα αυτό - καθόλου τυχαία - ήταν εκείνο που στήριξε με κάθε μέσο και τρόπο την εκλογή Μάκρι.
Κι όπως ήταν φυσικό η κυβέρνηση Μάκρι ξεκίνησε συνομιλίες με τους "γύπες". Δηλαδή με τα επενδυτικά κεφάλαια "γύπες", που αδημονούσαν να πέσει η Φερνάντεζ για να κατασπαράξουν την Αργεντινή.
Ο Μάκρι ξεκίνησε συνομιλίες να τους πληρώσει παρά κι ενάντια τόσο στους νόμους του κογκρέσου της Αργεντινής, οι οποίοι απαγορεύουν την αναγνώριση των ομολόγων που κατέχουν οι "γύπες", αλλά και του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, το οποίο τελικά δικαίωσε την Αργεντινή.
Η αγορά βοά ότι ο Μάκρι, χρησιμοποιώντας τις "έκτακτες" δικτατορικές εξουσίες που ο ίδιος έδωσε στον εαυτό του, βιάζεται να ξεπληρώσει τους "γύπες" για να πάρει κι αυτός το μερίδιό του.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι "γύπες" και οι ΜΚΟ που χρηματοδοτούν ήταν στο πλευρό του Μάκρι καθ' όλη την εκλογική του περίοδο.
Ξεκίνησε νέος γύρος χρεοκοπίας
Στις 23/2/2016 έγινε γνωστό ότι η Αργεντινή σχεδιάζει να εκδώσει κατ' εκτίμηση 15 δις δολάρια σε ομόλογα, με τα οποία θα πληρώσει τους ομολογιούχους που εμπλέκονται στην χρόνια δικαστική διαμάχη, κι έτσι να αναθεωρηθεί η κατάσταση default, που εμποδίζει την κυβέρνηση από το να έχει πρόσβαση στις παγκόσμιες αγορές χρήματος. Η είδηση κυκλοφόρησε από το Υπουργείο Οικονομικών της Αργεντινής.
Με τον τρόπο αυτό ξεκινά ένας νέος γύρος υπερχρέωσης με την Αργεντινή να εγκαταλείπει την πολιτική αποτροπής του εξωτερικού δανεισμού που ακολούθησαν, παράλληλα με τη μονομερή διαγραφή του χρέους κατά 70%, οι κυβερνήσεις Κίχνερ.
Μια πετυχημένη πολιτική που επέτρεψε στην Αργεντινή να ανορθωθεί μετά την κατάρρευση και να γνωρίσει πρωτοφανή για τις τελευταίες δεκαετίες παραγωγική άνοδο, χωρίς να χρειαστεί να δανειστεί ούτε ένα δολάριο από τους τοκογλύφους των αγορών κεφαλαίου.
Με τη στροφή του Μάκρι ένα είναι σίγουρο. Η χώρα θα καταλήξει αναπόφευκτα σε μια νέα κατάρρευση σαν αυτή που υπέστη το 2001-02.
Μέχρι τότε θα υποφέρει τα πάνδεινα στα χέρια των αρπακτικών των αγορών χρήματος, αλλά και του ΔΝΤ, του οποίου η κυβέρνηση Μάκρι δεν θα αργήσει να ζητήσει τη "συνδρομή" του.
Χωρίς βέβαια να αποκλείεται κι ένας νέος εμφύλιος, πολύ χειρότερος από εκείνον που ξέσπασε λόγω της κατάρρευσης.
Πολιτική ξεπουλήματος
Κι επειδή κυρίως στην περιοχή της Παταγονίας, η Αργεντινή διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα φυσικού αερίου στον κόσμο, ο Μάκρι - χρησιμοποιώντας πάλι τις δικτατορικές του εξουσίες - προχωρά στην ιδιωτικοποίησή του.
Η Φερνάντεζ είχε περάσει νόμο που δίνει την αποκλειστική εκμετάλλευση του κοιτάσματος στην κρατική Petroliferas. O Μάκρι έχει άλλα σχέδια. Η Shell είναι από τις πρώτες πολυεθνικές που ήδη ετοιμάζεται να αποκτήσει δικαιώματα εκμετάλλευσης στις περιοχές αυτές.
Με την καλημέρα της κυβέρνησης Μάκρι περίπου 21.000 εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα έχασαν τη δουλειά τους για λόγους λιτότητας. Έκτοτε και λόγω πίεσης των συνδικάτων 5.000 επαναπροσλήφθηκαν, αλλά με όρους προσωρινής απασχόλησης.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση Μάκρι προωθεί οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και κοινωνικές δαπάνες.
Σκοπός επίσης του Μάκρι είναι να επιβάλλει στο δημόσιο "ελαστικές" σχέσεις εργασίας και να ιδιωτικοποιήσει βασικές υπηρεσίες και υποδομές, όπως είχε συμβεί πριν την κατάρρευση του 2001-02.
Έτσι, ο Πρόεδρος Μάκρι αφού ανέλαβε δικτατορικές εξουσίες, παρά κι ενάντια στο Σύνταγμα της χώρας, μέσα σε τρεις μήνες οδήγησε ολόκληρη την Αργεντινή δεκαετίες πίσω. Στη δεκαετία του '90.
Στη δεκαετία του πιο διεφθαρμένου προέδρου της χώρας, του Μένεμ, δηλαδή του Σημίτη της Αργεντινής. Να συνοπτικά τι έκανε:
• Η πολιτική υποτίμηση αύξησε τις τιμές της βασικών ειδών λαϊκής κατανάλωσης πάνω από 30%. Τα φτωχά στρώματα έχασαν μέσα σε δυο μήνες, όσα είχαν κερδίσει από την εισοδηματική και κοινωνική πολιτική των κυβερνήσεων Κίχνερ.
• Επέβαλε επίσημο πλαφόν σε ημερομίσθια και μισθούς σημαντικά κάτω από επίπεδο του κόστους ζωής. "Αναμορφώνει" μάλιστα το δείχτη του πληθωρισμού, ώστε να υστερεί σημαντικά έναντι του πραγματικού κόστους ζωής.
• Εισήγαγε αύξηση 400% στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού και αύξηση 200% στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Σχεδιάζει επίσης την επαναφορά και των διοδίων, μετά από ιδιωτικοποίηση των οδικών δικτύων.
• Απελευθέρωσε τις απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με την ανεργία να καλπάζει ξανά στα επίπεδα της δεκαετίας του '90.
• Έδωσε πράσινο φως στα ειδικά σώματα καταστολής απεργιών και διαδηλώσεων - που η δράση τους είχε περιοριστεί δραστικά από τις κυβερνήσεις Κίχνερ - επιτρέποντας ξανά τη χρήση σφαιρών από καουτσούκ.
• Προετοιμάζει μεγάλης κλίμακας πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων των υποδομών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, που είχαν στις δεκαετίες '90 και 2000 ιδιωτικοποιηθεί, αλλά για να αντιμετωπιστεί η κατάρρευση και να ανοικοδομηθεί η χώρα οι κυβερνήσεις Κίχνερ είχαν αναγκαστεί να επαναφέρουν στο κράτος.
Καταλάβατε τώρα γιατί έπαψε η Αργεντινή να είναι το αγαπημένο θέμα του κάθε Μάρδα και των άθλιων ΜΜΕ; Τώρα είναι στα πράγματα οι δικοί τους. Έχουν τα ίδια αφεντικά και ακολουθούν τις ίδιες εντολές με τον Μάκρι. Τι να πουν;
Από την Αργεντινή στη Βενεζουέλα
Κι έτσι ο κ. Μάρδας άφησε την αγαπημένη του Αργεντινή κι έπιασε την Βενεζουέλα. Να τι λέει:
"Μια προς αποσύνθεση οικονομία κινείται λοιπόν με ένα εθνικό νόμισμα, το μπολιβάρ, πλήρως απομονωμένο από οποιονδήποτε χρηματοοικονομικό μηχανισμό στήριξης.
Η επίσημη ισοτιμία του νομίσματος είναι 1 δολάριο = 7 περίπου μπολιβάρ, ενώ η ανεπίσημη αγγίζει τα 1.000 μπολιβάρ."
Τι μας λέει ο καλός μας κ. Μάρδας; Ό,τι η Βενεζουέλα έπαθε ότι έπαθε γιατί έχει εθνικό νόμισμα και επομένως δεν μπορεί να αντεπεξέλθει την πτώση των τιμών πετρελαίου.
Το μεγάλο ταμπού του εν λόγω κυρίου είναι η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, που το αντιλαμβάνεται ως ένα είδος φυσικού φαινομένου. Δεν μας παραξενεύει κάτι τέτοιο.
Αδυνατεί να αντιληφθεί ότι το εκδιδόμενο χρήμα σε μια οικονομία δεν έχει από μόνο του αξία, όπως πιστεύουν οι θεολόγοι του μονεταρισμού.
Το χρήμα εκδίδεται από το τίποτε, από το μηδέν με μόνο κόστος, το κόστος εκτύπωσής του. Το χρήμα αποκτά αξία κατόπιν. Ή με τη μορφή χρέους, αν οι τράπεζες το δημιουργούν με τη μορφή δανείου που αποφέρει τόκο.
Ή με την αντιστοίχησή του σε περιουσιακά στοιχεία - όπως ο χρυσός - που κάποτε πίστευαν ότι συνιστά μέσο σταθεροποίησης του νομίσματος. Ή μέσα από την αύξηση της αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού, των συναλλαγών και της παραγωγής μιας οικονομίας.
Αν υπηρετείς τα τραπεζικά καρτέλ και τα αρπακτικά των αγορών κεφαλαίου, τότε θεωρείς ότι το χρήμα ως φυσικό φαινόμενο δεν μπορεί παρά να είναι υποχείριο της αγοραίας κερδοσκοπίας, έρμαιο της ζήτησης και της προσφοράς στις αγορές νομίσματος.
Αν όμως υπηρετείς το συμφέρον της μεγάλης πλειοψηφίας του εργαζομένου πληθυσμού, τότε αλλάζουν τα πράγματα.
Γνωρίζεις πολύ καλά ότι δεν υπάρχει κανενός είδους νομοτέλεια που θέλει το νόμισμα μιας μικρής εθνικής οικονομίας να είναι πληθωριστικό ή υποχείριο της διεθνούς κερδοσκοπίας. Ενώ η υποτίμηση είναι ταξική επιλογή υπέρ των κερδοσκόπων και των πολυεθνικών.
Σε τι οφείλεται ο πληθωρισμός;
Ας πάμε στη Βενεζουέλα. Η χώρα αυτή όντως υποφέρει από τον πληθωρισμό. Όμως αυτό δεν οφείλεται στην υποτίμηση του νομίσματος, ούτε σ' αυτήν καθαυτή την πτώση των τιμών του πετρελαίου.
Οφείλεται πρωτίστως στο γεγονός ότι η νομισματική κυκλοφορία στη χώρα συνεχίζει ακόμη και σήμερα να ελέγχεται από ιδιωτικά τραπεζικά ολιγοπώλια ισχυρών οικογενειών.
Οι τράπεζες αυτές δημιουργούν διαρκώς χρήμα με τη μορφή χρέους και λειτουργούν ως τοκογλυφικά σούπερ μάρκετ πιστωτικών προϊόντων.
Το 2009-2010 η κυβέρνηση Τσάβεζ της Βενεζουέλας εξαναγκάστηκε να εθνικοποιήσει μια σειρά χρεωκοπημένες ιδιωτικές τράπεζες.
Στην ουσία εθνικοποίησε τα χρέη και τις ζημιές αυτών των τραπεζών, αφήνοντας άθιχτες τις άλλα ιδιωτικά τραπεζικά ολιγοπώλια που παρουσίαζαν κερδοφορία.
Ούτε άλλαξε ουσιαστικά τον τρόπο άσκησης της τραπεζικής, ώστε να περιορίσει έστω την επέκταση του χρέους.
Το πρόβλημα των τιμών πετρελαίου
Η πτώση των τιμών του πετρελαίου δημιούργησε πρόβλημα γιατί η Βενεζουέλα εξακολουθεί να εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την εξαγωγή υδρογονανθράκων.
Τα έσοδα από το πετρέλαιο της Βενεζουέλας αντιπροσωπεύουν περίπου το 95% των εσόδων από τις εξαγωγές.
Ο τομέας του πετρελαίου και του φυσικού αερίου αντιστοιχεί περίπου στο 25% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.
Το μόνο που ουσιαστικά άλλαξε στα χρόνια των κυβερνήσεων Τσάβεζ είναι το γεγονός ότι τα έσοδα αυτά πάνε πια κατά 90% στο κράτος, από μόλις 9% που ίσχυε όταν τα κέρδη από τους υδρογονάνθρακες πήγαιναν στις πολυεθνικές.
Εκτός από το πετρέλαιο, η Βενεζουέλα είναι πλούσια σε φυσικό αέριο, μεταλλεύματα σιδήρου, χρυσού, βωξίτη, διαμάντια και άλλα ορυκτά.
Το πρόβλημα λοιπόν βρίσκεται στο γεγονός ότι από το 1998 έως σήμερα οι κυβερνήσεις Τσάβεζ δεν εφάρμοσαν ένα εντατικό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης, που θα επέτρεπε στη Βενεζουέλα να μετατρέψει την οικονομία από εξαγωγική πετρελαίου και πρώτων υλών, σε οικονομία μεταποίησης με βάση τον πλούσιο ορυκτό πλούτο της χώρας.
Αυτό δεν το έκανε για μια σειρά αντικειμενικούς και υποκειμενικούς λόγους με αποτέλεσμα η οικονομία να είναι ανοιχτή στις διακυμάνσεις της τιμής του πετρελαίου.
Και η Νορβηγία;
Αυτό ακριβώς έκανε μια άλλη πετρελαιοπαραγωγός οικονομία σαν την Βενεζουέλα. Η Νορβηγία. Δείτε ορισμένα πολύ περίεργα φαινόμενα. Περίεργα στο βαθμό που πάσχει κανείς από την ίδια επάρατη νόσο από την οποία πάσχει κι ο κ. Μάρδας.
Η Νορβηγία έχει εθνικό νόμισμα την νορβηγική κορώνα. Είναι επίσης, όπως και το μπολιβάρ, ένα νόμισμα "πλήρως απομονωμένο από οποιονδήποτε χρηματοοικονομικό μηχανισμό στήριξης," όπως μας λέει ο κ. Μάρδας.
Πόση είναι η ισοτιμία της Νορβηγικής κορώνας με το δολάριο; Η πιο πρόσφατη είναι 8,69 νορβηγικές κορώνες στο δολάριο. Κρατιέστε καλά; Η νορβηγική κορώνα υποτιμήθηκε έναντι του δολαρίου πάνω από 14% τους τελευταίους 12 μήνες από 7,61 το Φεβρουάριο του 2015.
Ιστορικά, η Νορβηγική κορόνα έφτασε σε υψηλό όλων των εποχών έναντι του δολαρίου το Φεβρουάριο του 1985. 9,84 νορβηγικές κορώνες ανά δολάριο. Και ιστορικό χαμηλό στις 4,66 τον Οκτώβριο του 1978.
Με άλλα λόγια η νορβηγική κορώνα, αν πιστέψουμε τον κ. Μάρδα, είναι σε χειρότερη θέση από το μπολιβάρ. Γιατί τότε δεν καταρρέει η Νορβηγία, ή δεν κινδυνεύει να χρεοκοπήσει όπως η Βενεζουέλα, όπως αποφαίνεται ελαφρά τη καρδία και εν πλήρει συγχύσει ο κ. Μάρδας;
Γιατί η Νορβηγία αντέχει;
Η Νορβηγία είναι επίσης πετρελαιοπαραγωγός χώρα. Δεν επηρεάζεται από την πτώση των τιμών του πετρελαίου; Θεωρητικά επηρεάζεται περισσότερο από τη Βενεζουέλα, γιατί αντλεί το δικό της πετρέλαιο από πολύ μεγάλα βάθη κι επομένως το κόστος εξόρυξης είναι σημαντικά υψηλότερο.
Τότε γιατί ο κ. Μάρδας δεν μας την φέρνει ως παράδειγμα προς αποφυγήν; Γιατί δεν βρίσκει ενδιαφέρουσα την περίπτωση της Νορβηγίας σε αντιδιαστολή με τη Βενεζουέλα;
Η Νορβηγία διαθέτει επίσης εθνικό νόμισμα και μάλιστα, όπως είδαμε, με ισοτιμία χειρότερη από το μπολιβάρ. Τα προβλήματα της Νορβηγίας προς το παρών περιορίζονται στη μείωση των εξαγωγών της.
Η αξία των εξαγωγών πετρελαίου ανήλθαν σε 11,4 δισεκατομμύρια NOK κατά τον πρώτο μήνα του 2016, το οποίο είναι το χαμηλότερο επίπεδο που έχει καταγραφεί από τον Ιούνιο του 1999, όταν οι εξαγωγές ανήλθαν σε 9,8 δισεκατομμύρια NOK.
Παρά την αύξηση του όγκου των εξαγωγών σε σύγκριση με τον Ιανουάριο του 2015, η αξία των εξαγωγών μειώθηκε κατά 21,8% λόγω των χαμηλότερων τιμών. Οι τιμές μειώθηκαν κατά 25,6% από τον Ιανουάριο του περασμένου έτους, και κατέληξαν σε 276 NOK ανά βαρέλι.
Συνολικά 41,2 εκατομμύρια βαρέλια αργού πετρελαίου απεστάλησαν στο εξωτερικό τον Ιανουάριο σε σύγκριση με 39,2 εκατομμύρια βαρέλια τον αντίστοιχο μήνα πέρυσι - μια αύξηση της τάξης του 5,1%.
Αν η Νορβηγία εξαρτιώταν από τις εξαγωγές πετρελαίου, όσο εξαρτάται η Βενεζουέλα, τότε θα ήταν σε ανάλογα δύσκολη θέση. Όμως τα έσοδα της Νορβηγίας από τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου δεν υπερβαίνουν το 28% του συνόλου των εσόδων από εξαγωγές.
Εδώ βρίσκεται το κουμπί. Η Νορβηγία έχει διαφοροποιήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις εξαγωγές της με υψηλή συμμετοχή προϊόντων και υπηρεσιών από βιομηχανία, γεωργία, αλιεία και τεχνολογία.
Κλειδί είναι οι υψηλές αποδοχές του πληθυσμού
Πώς μπόρεσε να τα καταφέρει; Πολύ απλά. Έχει μια εξαιρετικά ανεπτυγμένη εσωτερική αγορά, η οποία στηρίζεται στην υψηλότερη αγοραστική δύναμη πληθυσμού στον κόσμο.
Επίσης δεν είναι μέλος ούτε της ευρωζώνης, ούτε της ΕΕ. Κι έτσι της επιτρέπει να έχει μια αυστηρά προστατευμένη οικονομία, προκειμένου να αναπτύσσεται η εγχώρια παραγωγή, αλλά και να προστατεύεται η αγοραστική δύναμη του πληθυσμού της.
Να τι λέει ο ΟΟΣΑ: "Η Νορβηγία έχει πολύ υψηλό υλικό βιοτικό επίπεδο και τα καταφέρνει πολύ καλά και σε άλλες πτυχές της ευημερίας, χάρη σε ένα συνδυασμό του πλούτου φυσικών πόρων, καλής χάραξης πολιτικής με χωρίς αποκλεισμούς και ισότιμες κοινωνικές αξίες, συμπεριλαμβανομένων των ενεργών προσπαθειών για την εξάλειψη των εμποδίων για τη σταδιοδρομία των γυναικών."
Με άλλα λόγια υψηλές αμοιβές και υψηλό βιοτικό επίπεδο χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς, φτώχεια και τεράστιες ανισότητες. Να ποιό είναι το κλειδί.
Στη Νορβηγία, πάνω από το 75% του πληθυσμού ηλικίας 15 έως 64 ετών έχει αμειβόμενη εργασία. Το ποσοστό αυτό είναι πολύ υψηλότερο από το μέσο όρο του ΟΟΣΑ για την απασχόληση του 65% και είναι ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στον ΟΟΣΑ. Τα ποσοστά απασχόλησης είναι γενικά υψηλότερα για τα άτομα με υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης.
Στη Νορβηγία υπολογίζεται ότι το 89% των ατόμων με τουλάχιστον τριτοβάθμια εκπαίδευση έχουν μια αμειβόμενη εργασία, σε σύγκριση με εκτιμώμενο 52% για εκείνους με ανώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Αυτές οι 37 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά είναι υψηλότερες από το μέσο όρο του ΟΟΣΑ από 34 ποσοστιαίες μονάδες. Και φυσικά οφείλεται στο γεγονός ότι η Νορβηγία διαθέτει πραγματικά δημόσια δωρεάν παιδεία.
Η κοινωνία της Νορβηγίας είναι χτισμένη στη βάση μιας σχετικά μειωμένες ανισότητες. Οι μισθολογικές ανισότητες είναι χαμηλές, οι χαμηλότερες στον ΟΟΣΑ και η αναδιανομή μέσω του συστήματος φόρων και παροχών είναι τόσο μεγάλη, έτσι ώστε η διανομή των καθαρών εσόδων να γίνεται υπέρ των πιο αδύναμων στρωμάτων.
Το προοδευτικό φορολογικό σύστημα της Νορβηγίας, η οποία περιλαμβάνει ένα αρκετά υψηλό φόρο περιουσίας, εγείρει πολλά έσοδα, συμβάλλοντας στη μείωση των εισοδηματικών ανισοτήτων, χωρίς να υπονομεύει τις οικονομικές επιδόσεις.
Ωστόσο, η φορολογία διαφέρει μεταξύ των διαφόρων τύπων εισοδήματος. Χαμηλά επίπεδα στην φορολογία ακινήτων. Υψηλοί φορολογικοί συντελεστές στο εισόδημα από κεφάλαια. Σκληρή φορολογική μεταχείριση των τραπεζικών τόκων.
Συνέπεια όλων αυτών είναι να αυξάνει κάθε χρόνο το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών με υπερδιπλάσιο ρυθμό εκείνου της οικονομικής ανόδου, αλλά και του τιμάριθμου.
Τα δημοσιονομικά του κράτους να παρουσιάζουν πλεόνασμα για πολλά χρόνια στη σειρά γύρω άνω του 10% του ΑΕΠ. Το δημόσιο χρέος βρίσκεται περίπου στο 34% του ΑΕΠ. Τα κρατικά έσοδα ανέρχονται περίπου στο 55% του ΑΕΠ και οι δαπάνες στο 46% του ΑΕΠ. Ο τιμάριθμος λίγο πάνω από 2% ετήσια και η ανεργία γύρω στο 3%.
Αν λοιπόν αφήσουμε στην άκρη τις μαρδακίες του κ. Μάρδα και δούμε τα πράγματα όπως είναι, τότε το συμπέρασμα που καταλήγει αβίαστα κανείς είναι εξαιρετικά απλό. Το εθνικό νόμισμα δεν είναι πανάκεια. Ούτε το φάρμακο δια πάσα νόσο.
Όμως είναι η μόνη αναγκαία συνθήκη για να εφαρμοστούν πολιτικές ανάκαμψης και ανοικοδόμησης της οικονομίας προς όφελος της μεγάλη πλειοψηφίας και της κοινωνίας. Με άλλα λόγια το εθνικό νόμισμα είναι η αναγκαία συνθήκη και η ικανή είναι οι πολιτικές που θα εφαρμοστούν χάρις σ' αυτό.
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν υπάρχουν οικονομίες που τα πάνε χάλια με εθνικό νόμισμα, αλλά αν μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα Νορβηγίας για μια χώρα σαν την Ελλάδα χωρίς εθνικό κρατικό νόμισμα. Μην περιμένετε να απαντήσει σε κάτι τέτοιο ο κ. Μαρδας. Ούτε κανείς άλλος από τους ομογάλακτούς του.
Δεν έχει ούτε τα προσόντα, ούτε το επίπεδο για να απαντήσει. Ούτε φυσικά του επιτρέπει το καθεστώς και τα συμφέροντα που υπηρετεί. Η απάντηση όμως είναι ολοφάνερη και κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει.
.jpg)
