Από τις «τηλέ – κατάρες» κατά των μεγάλων συμφερόντων και της οικογενειοκρατίας, τη δεκαετία του ΄90, ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, Βασίλης Λεβέντης, βγάζει το προσωπείο του και αναδεικνύεται σε μέγα υπερασπιστή της τρόικας, των μνημονίων και της ασφυκτικής για την κοινωνία λιτότητας.
Λίγο πριν μπει στην «τελική ευθεία» προς νομοθέτηση το ασφαλιστικό έκτρωμα Κατρούγκαλου, οι δηλώσεις του προέδρου της Ε.Κ. κατά των αγροτών, των ελεύθερων επαγγελματιών, των
αυτοαπασχολουμένων και, εν τέλει, σε βάρος όλου του κόσμου της εργασίας, οι οποίοι, κατά τον κ. Λεβέντη «ματαιοπονούν» αγωνιζόμενοι μέσα από δυναμικές κινητοποιήσεις για να επιβιώσουν, επιβεβαιώνουν εκ νέου ότι έχει αναλάβει ρόλο διασπαστή και υπονομευτή των κοινωνικών κινημάτων.
Ο κ. Λεβέντης από μια κωμική φιγούρα των περασμένων δεκαετιών αναδεικνύεται σε πολέμιο των δίκαιων συμφερόντων της ελληνικής κοινωνίας.
