Κυριακή απόγευμα στο γήπεδο.
Οι κερκίδες είναι γεμάτες κόσμο.
Σε μια στιγμή κάποιος ακούει το διπλανό του να μουρμουρίζει:
"Πενήντα χιλιάδες θεατές, είκοσι δύο παίχτες, δύο επόπτες και ένας διαιτητής."
Μετά από λίγο πάλι τα ίδια:
"Πενήντα χιλιάδες θεατές, είκοσι δύο παίχτες, δύο επόπτες και ένας διαιτητής."
Μην μπορώντας να καταλάβει το νόημα αυτών των επαναλαμβανόμενων λέξεων, ο άνθρωπος γυρίζει στο διπλανό του και τον ρωτάει:
- Με συγχωρείτε, τι ακριβώς εννοείτε με αυτή τη φράση;
- Πενήντα χιλιάδες θεατές, είκοσι δύο παίχτες, δύο επόπτες και ένας διαιτητής... κι αυτό το καταραμένο περιστέρι έπρεπε να κουτσουλίσει πάνω στο καινούριο μου μπουφάν!
Οι κερκίδες είναι γεμάτες κόσμο.
Σε μια στιγμή κάποιος ακούει το διπλανό του να μουρμουρίζει:
"Πενήντα χιλιάδες θεατές, είκοσι δύο παίχτες, δύο επόπτες και ένας διαιτητής."
Μετά από λίγο πάλι τα ίδια:
"Πενήντα χιλιάδες θεατές, είκοσι δύο παίχτες, δύο επόπτες και ένας διαιτητής."
Μην μπορώντας να καταλάβει το νόημα αυτών των επαναλαμβανόμενων λέξεων, ο άνθρωπος γυρίζει στο διπλανό του και τον ρωτάει:
- Με συγχωρείτε, τι ακριβώς εννοείτε με αυτή τη φράση;
- Πενήντα χιλιάδες θεατές, είκοσι δύο παίχτες, δύο επόπτες και ένας διαιτητής... κι αυτό το καταραμένο περιστέρι έπρεπε να κουτσουλίσει πάνω στο καινούριο μου μπουφάν!
