Του Ναπολέοντα Χασακού
Φυσιοθεραπευτή
Επιστημονικός σύμβουλος στο voliotaki
Και μόνο ο τίτλος του άρθρου μου δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά. Ποια θα μπορούσε να είναι η παρέμβαση ενός φυσιοθεραπευτή μέσα σε ένα άσυλο;
Η φυσιοθεραπευτική παρέμβαση σε έναν τέτοιο χώρο όπου τα άτομα είναι συνήθως παραμελημένα με έλλειψη υγιών προτύπων βάδισης όπου σου δίνουν την εικόνα ότι κυνηγούν το κέντρο βάρους τους, εκτείνεται σε πολλά επίπεδα και κινείται σε ουσιαστικούς στόχους στο πλαίσιο της θεραπευτικής αποκατάστασης όπως:
- Παρατήρηση του χώρου και των ατόμων.
- Διερεύνηση αναπηριών.
- Αξιολογήσεις κινητικής εικόνας.
- Διερεύνηση χώρου για παρεμβάσεις με μέσα προσαρμογής στην αναπηρία.
- Γνωριμία ανάπτυξη σχέσεων με ασθένειες.
- Συνεργασία με όλες τις αρμόδιες ειδικότητες για τον τελικό καθορισμό του ατομικού ή ομαδικού θεραπευτικού πλάνου παρέμβασης.
Πολλές φορές τα άτομα αυτά δεν έχουν αιτήματα και δίνουν την εικόνα σαν να μην τους ανήκει το ίδιο το σώμα τους. Έτσι λοιπόν χρειάζονται πιο ευρηματικές προσεγγίσεις των κινητικών προβλημάτων τους. Ευρεία εφαρμογή έχει η ομαδική θεραπεία με (1-2) θεραπευτές σε ομάδα (6-8) ατόμων, όπου κάθε φορά τα κριτήρια επιλογής ασθενών της ομάδας, τα μέσα και οι στόχοι, βρίσκονται σε συνεχή διαδικασία.
Οι κυριότεροι στόχοι μας είναι:
- Η βελτίωση κινητικής εικόνας του ατόμου και γενικότερα η σωματογνωσία.
- Η στάση χαλάρωσης.
- Ο προσανατολισμός στο χώρο.
- Ο έλεγχος και η βελτίωση των κινητικών δυνατοτήτων.
- Ο έλεγχος και η βελτίωση του συντονισμού των κινήσεων των μυών του σώματος.
- Η ανάπτυξη επικοινωνίας και επαφής με το σώμα και τις λειτουργίες του.
- Η ανίχνευση αναγκών και επιθυμιών στο συγκεκριμένο αντικείμενο.
- Ένταξη στην ομάδα.
- Προσαρμογή στα όρια και μη μεταφορά ιδιωματικών συμπεριφορών.
Αν κανείς σε όλα αυτά προσθέσει και τα αποτελέσματα από το ατομικό φυσιοθεραπευτικό πρόγραμμα όπως το γνωρίζουμε στην κλασική φυσιοθεραπεία που στην αρχή φαινόταν μακροπρόθεσμος στόχος, αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα της φυσιοθεραπείας σε Ασυλοποιημένους ασθενείς.
