Στη λαϊκή αγορά σ'ένα πάγκο ο μανάβης διαλαλεί την πραμάτεια του:
"Εδώ τα καλά ραδίκια απ'το Κόσσοβο, εδώ τα καλά ραδίκια τίγκα στο ουράνιο, μία τρως δέκα πεθαίνεις, εδώ το ραδιενεργό ραδίκι"
Ένας περαστικός σταματά έκπληκτος και τον ρωτά:
"Καλά βρε άνθρωπε μου, τι είναι αυτά που λες, υπάρχει περίπτωση να έλθει κανένας να αγοράσει ραδιενεργά χόρτα;"
Και του απαντά ο μανάβης:
"Μωρέ υπάρχει-υπάρχει, κάθε μέρα ξεπουλάω."
Ο περαστικός σαστισμένος απ'την απάντηση ξαναρωτά:
"Μα καλά ποιός τα παίρνει;"
Ο μανάβης με πονηρό χαμόγελο του λέει:
"Αυτά αγαπητέ μου είναι πρώτο πιάτο για πεθερές, για νύφες, για απατημένες συζύγους..."
"Εδώ τα καλά ραδίκια απ'το Κόσσοβο, εδώ τα καλά ραδίκια τίγκα στο ουράνιο, μία τρως δέκα πεθαίνεις, εδώ το ραδιενεργό ραδίκι"
Ένας περαστικός σταματά έκπληκτος και τον ρωτά:
"Καλά βρε άνθρωπε μου, τι είναι αυτά που λες, υπάρχει περίπτωση να έλθει κανένας να αγοράσει ραδιενεργά χόρτα;"
Και του απαντά ο μανάβης:
"Μωρέ υπάρχει-υπάρχει, κάθε μέρα ξεπουλάω."
Ο περαστικός σαστισμένος απ'την απάντηση ξαναρωτά:
"Μα καλά ποιός τα παίρνει;"
Ο μανάβης με πονηρό χαμόγελο του λέει:
"Αυτά αγαπητέ μου είναι πρώτο πιάτο για πεθερές, για νύφες, για απατημένες συζύγους..."
