Aπό τον Πιτσιρίκο
Επτά χρόνια μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος που να αναρωτιέται ακόμα τι ήταν η εξέγερση του Δεκεμβρίου του 2008. Ας κοιτάξει γύρω του, ας κοιτάξει το σπίτι του, ας κοιτάξει τον καθρέφτη του και θα πάρει την απάντηση.
Από τον Δεκέμβριο του 2008, η χώρα χρεοκόπησε, έγινε και επίσημα προτεκτοράτο και το πολιτικό σύστημα κατέρρευσε.
Από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου με το «Λεφτά υπάρχουν» μέχρι την ακροδεξιά Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά και την ξεπουλημένη Αριστερά του Τσίπρα, όλοι κατέρρευσαν.
Ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει να προσποιείται τον πρωθυπουργό -για πόσο ακόμα;- αλλά τον κρατάνε με χάπια που του προκαλούν παραισθήσεις και παραληρήματα.
Από τον Δεκέμβριο του 2008, τα καθεστωτικά ΜΜΕ κατέρρευσαν και οι τράπεζες διαλύθηκαν.
Οι Έλληνες τράπηκαν σε φυγή στο εξωτερικό, ακολουθώντας τους πρόσφυγες που συνωστίζονται στα σύνορα με τα Σκόπια, με την ελπίδα να φύγουν από την Ελλάδα και να πάνε στην «Ευρώπη».
Πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο προτίμησαν να ξεσκίσουν την χώρα και τους πολίτες, για να διατηρήοουν για λίγο ακόμα τα θλιβερά τους προνόμια, ενώ η Δικαιοσύνη έκανε για μια ακόμα φορά την τσατσά τους.
Οι λούμπεν πολίτες μιας λούμπεν κοινωνίας, χωρίς εφόδια και πνευματικότητα, στράφηκαν στο ρατσισμό και στον ναζισμό, ενώ οι υπόλοιποι έπεσαν σε κατάθλιψη.
Ο Δεκέμβριος του 2008 βάρεσε τις καμπάνες αλλά στην Ελλάδα δεν θέλουμε να αλλάξει τίποτα. Οπότε, αλλάζουν όλα ερήμην μας και εις βάρος μας.
Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος είναι στο χώμα και ο Νίκος Ρωμανός -ο άνθρωπος στα χέρια του οποίου ξεψύχησε ο Γρηγορόπουλος- είναι στη φυλακή.
Αυτή είναι και η γενική εικόνα της Ελλάδας σήμερα.
Άλλοι στο χώμα και άλλοι στη φυλακή.
Γιατί μια φυλακή είναι η Ελλάδα σήμερα.
Και για να δραπετεύσεις, πρέπει να πεθάνεις.
