Είχε κυβερνήσεις «παιδικής χαράς» που έπαιζαν την τύχη της χώρας μέσα από τα μάτια του στενού κομματικού συμφέροντος.
Στην καρέκλα της εξουσίας κάθισαν άνθρωποι, που εάν δεν τους ψήφιζε ο Ελληνικός λαός (μεγάλες οι ευθύνες του), δεν θα έκαναν ούτε για θυρωροί πολυκατοικίας, για να θυμηθούμε τον αείμνηστο Κατσιφάρα.
Τρανό παράδειγμα για όσα σας γράφω, είναι η σημερινή «ξεφτίλα» του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, της χθεσινής και της αυριανής κυβέρνησης.
Είναι τόσο ανίκανοι που δεν μπόρεσαν να κάνουν ούτε εσωκομματικές εκλογές για να αναδείξουν τον πρόεδρό τους.
Και αυτοί «οι απίστευτοι τύποι» θέλουν να ξανακυβερνήσουν την χώρα.
Δεν είναι σε θέση να βρουν μία εταιρία να τους βγάλει τα αποτελέσματα. Μιλούσαν στα μπαλκόνια και έλεγαν διάφορες ανοησίες και «ξέχασαν» να κάνουν πρόβα τζενεράλε, όπως πράττει και ο μικρότερος θεατρικός θίασος.
Αλλά δεν φταίνε αυτοί οι ανίκανοι. Φταίμε εμείς, ο λαός, που τους ψηφίζουμε γιατί μας υπόσχονται ότι θα διορίσουν το παιδί μας που δεν έχει γεννηθεί ακόμη.
Όταν έφτασε η Ελλάδα να έχει υποψήφιο πρόεδρο για τη συντηρητική παράταξη τον Μπουμπούκο, δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε άλλο...
Και μάλιστα, με βάση τις δημοσκοπήσεις, να συγκεντρώνει ο καλός μας Άδωνις ικανό αριθμό ψηφοφόρων.
Καλά να πάθουμε...
