Τα όρια του «κραχ» δοκιμάζει η πραγματική οικονομία. «Κόκκινα», τραπεζικά, δάνεια, ληξιπρόθεσμες οφειλές ιδιωτών προς Εφορία και ΔΕΚΟ, το χρέος αυτοαπασχολούμενων και επιχειρήσεων στα ασφαλιστικά ταμεία και το δημόσιο χρέος της χώρας ξεπερνούν το ιλιγγιώδες ποσό του μισού τρισ. ευρώ.
Πρόκειται για «κόκκινο χρέος», δεκαπλάσιο των ετήσιων εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού, που βυθίζει την οικονομία σε κύκλο πρωτοφανούς αβεβαιότητας, την ώρα που η ρευστότητα παραμένει στον «πάγο», ελέω των capital controls, και η οικονομία οδεύει το 2016 για έναν ακόμη χρόνο ύφεσης.
Μία ύφεση, η διάρκεια της οποίας δεν έχει προηγούμενο στον αναπτυγμένο κόσμο, σύμφωνα με μία πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση της Ημερησίας.
Αναπόφευκτα, κόκκινο κτυπά και η αβεβαιότητα στον επιχειρηματικό κόσμο και εντείνεται ο προβληματισμός εντός και εκτός συνόρων για την προοπτική σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας τους επόμενους μήνες. Κάτι που καθίσταται μεγάλη πρόκληση με δεδομένα τα εξής:
Την εύθραυστη πολιτική ισορροπία, την προώθηση, με διαδικασίες-εξπρές, επώδυνων μέτρων που θα πλήξουν ακόμη περισσότερο τη μεσαία τάξη, τη γεωπολιτική αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή και το ερώτημα εάν το πολιτικό προσωπικό της σημερινής κυβέρνησης μπορεί να συγκροτήσει στρατηγική ανάπτυξης και προσέλκυσης επενδύσεων.
ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ
Ο πρωθυπουργός, παρά την εύθραυστη πλειοψηφία στη Βουλή, εμφανίζεται αποφασισμένος να προχωρήσει, τώρα, με δύσκολα μέτρα, όπως το ασφαλιστικό, παρά το ότι από την πλευρά των Θεσμών, σύμφωνα με πληροφορίες υπήρχε διάθεση να δοθεί πολιτικός χρόνος για να καταστεί πιο εύκολα διαχειρίσιμο το θέμα.
Αυτό σημαίνει ότι οι περικοπές στις συντάξεις και οι ανατροπές που έρχονται με το νέο ασφαλιστικό είναι προ των πυλών, όπως επίσης και νέες φορολογικές επιβαρύνσεις, ενώ σε εκκρεμότητα παραμένει το μεγάλο θέμα της διαχείρισης και της αναδιάρθρωσης του ιδιωτικού, «κόκκινου», χρέους.
Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, ποντάρει, στην εικόνα διάλυσης που εμφανίζει η Αξιωματική Αντιπολίτευση, για να περάσει το συντομότερο δυνατόν δύσκολα μέτρα, ώστε και με δεδομένο το σκηνικό δημοσιονομικής ανοχής που στήνεται στην Ευρώπη υπό το βάρος των δραματικών εξελίξεων, να λάβει το συντομότερο δυνατόν διευκολύνσεις.
Στην κορυφή βρίσκεται αναμφίβολα η αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους, στην οποία η κυβέρνηση ευελπιστεί να «πατήσει» και δευτερευόντως πιθανή χαλάρωση του δημοσιονομικού πλαισίου μεσοπρόθεσμα.
Ωστόσο, όπως παρατηρούν έμπειροι ξένοι τεχνοκράτες, πλέον η κατάσταση στην πραγματική οικονομία έχει φτάσει στο σημείο μηδέν. «Τα ψέματα και οι εύκολες λύσεις έχουν τελειώσει», σχολιάζει χαρακτηριστικά τραπεζικός παράγοντας, εκτιμώντας πως για μια πραγματική ανάκαμψη, με δυναμική ουσιαστικής ανάσχεσης της ανεργίας θα απαιτηθεί σειρά ετών.
Όμως και για το πρώτο, μικρότερο, αλλά ουσιαστικό βήμα της σταθεροποίησης, ο δρόμος δεν είναι ούτε εύκολος, ούτε απλός: Και αυτό επειδή απαιτούνται ρευστότητα, σχέδιο και πολιτική βούληση για μεγάλες τομές, ζητούμενα ιδιαίτερα δύσκολα στην περίπτωση της Ελλάδας.
Η πρόβλεψη του προϋπολογισμού του 2016 για ύφεση και το 2016, η οποία μαστίζει τη χώρα από το 2008 με μοναδική εξαίρεση τη δειλή επιστροφή στην ανάπτυξη το 2014, αποτελεί αιτία σοβαρής εγρήγορσης για την πραγματική οικονομία.
Ακόμη και εάν, υποθετικά, όλα κυλήσουν κατ' ευχήν, η ρευστότητα στην οικονομία θα παραμείνει, εκ των πραγμάτων, περιορισμένη για αρκετό διάστημα, αφού η εμπιστοσύνη και το οικονομικό κλίμα έχουν υποστεί σοβαρό πλήγμα.
«Παράθυρο» για χαλάρωση λόγω Προσφυγικού
Καταρχήν κατανόηση στο αίτημα χωρών, όπως η Ελλάδα και η Γαλλία, που ζητούν να υπάρξουν εξαιρέσεις από τα όσα επιτάσσει το Σύμφωνο Σταθερότητας, με βασικό επιχείρημα το πρόσθετο κόστος που συνεπάγεται για τους προϋπολογισμούς τους η διαχείριση της προσφυγικής κρίσης αλλά και η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, φαίνεται πως δείχνει ο επικεφαλής του Eurogroup.
Σε συνέντευξή του ο Γ. Ντάισελμπλουμ ανέφερε, μεταξύ άλλων, πως υπό τέτοιες εξαιρετικές συνθήκες το Σύμφωνο Σταθερότητας επιτρέπει αποκλίσεις από την πολιτική των περικοπών.
Προσθέτοντας πως την ερχόμενη χρονιά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα εξετάσει κατά περίπτωση εάν δικαιολογούνται υψηλότερες δαπάνες και ελλείμματα.
