Η θρυλική στρατιά των δισεκατομμυρίων κυττάρων της φαιάς μου ουσίας, αιχμή του δόρατος στον αγώνα για την παραγωγή πνεύματος, μάλλον είναι αδρανής, σαν τους κλασικούς τεμπέληδες.
Θολώνω και μάταια το ανθρώπινο ζυμωτήριο των συνειρμών προσπαθεί να συναρμολογήσει και να παντρέψει τις σκόρπιες ιδέες μου. Νιώθω ότι η έμπνευση μου στραγγίζεται από την πίκρα της ζωής.
Στραγγίζεται, από την περιπέτεια της περιπετειώδους ζωής μας, όλες αυτές τις ημέρες, που τα συντρίμμια της νεοφώτιστης μπανανίας της Ευρώπης αρχίζουν να στοιβάζονται πάνω μας.
Στραγγίζεται, γιατί μετράμε τις ημέρες μας σε δόσεις, σε ένα άθλιο και μίζερο τοπίο, όπου η ελπίδα δεν κρύβεται πλέον σε πολιτικές λίστες.
Στραγγίζεται, όταν σκέφτομαι, ότι στην χώρα των ζόμπι των ζωντανών νεκρών δεν έχουμε ζωή, αλλά ισοδύναμα του θανάτου.
Στραγγίζεται και οι σκέψεις μυρμηγκιάζουν το μυαλό μου, όταν πάνω από ένας στους τρείς Έλληνες, είτε είναι φτωχός, είτε είναι σε κατάσταση ένδειας στερούμενος βασικά αγαθά, είτε ζει σε οικογένεια της οποίας κανένα μέλος δεν έχει <<κανονική>> δουλειά.
Στραγγίζεται, όταν ορισμένα παιδιά, που είναι ανταύγειες του εαυτού μας, μαζεύουν μίσος για το μέλλον.
Στραγγίζεται, όταν η κρίση μετατρέπεται σε παρατεταμένο σάπισμα και αέναη τραγωδία με τις ευλογίες κουλτουροζετέμ σαλτιμπάγκων πολιτικών.
Στραγγίζεται… Στραγγίζετε… Στραγγίζετε
Από το όριο συνταξιοδότησης στα τρία χρόνια μετά θάνατο, από την μεγαθυμία των επιβητόρων μας, από την γενοκτονία των δεσμεύσεων, από τους πολιτικούς αντικατοπτρισμούς, που κάνουν ότι πιάνουν έναν φοροφυγά και βάζουν μαχαίρι σε οκτώ εκατομμύρια φόρο-πληκτους Έλληνες.
Aπό την Δημόσια εκπαίδευση και την υγεία που κρατιούνται στη ζωή αναπνέοντας με το καλάμι, από την άσφαιρη αντί-μνημονιακή ρητορεία των κομμάτων και την στείρα αντιπολιτευτική τακτική του <<ολίγον έγκυος>>, από το Ναι στο μνημόνιο… αλλά όχι στα μέτρα του, από το ότι σε αυτή την χώρα εκτός από τα γαϊδούρια θα πετάνε και τα σπίτια
Aπό την ιεροεξεταστικού τύπου μανία για ισοδύναμους πόνους με μέτρα Αρμαγεδδών και βροχή φωτιάς, από τις μαζικές φαστ τράκ ιδιωτικοποιήσεις, από τις εκδηλώσεις υποκουλτούρας και τον ορυμαγδό της ψυχαγωγίας, από την αμερικανιά που τρώμε στην μάπα με το σκατόφτιαρο, από την πρώτη φορά αριστερά που έφερε τον νέο φιλελευθερισμό και ανερυθρίαστα και χυδαία δηλώνουν ότι είναι αριστεροί.
Υπάρχουν ακόμη Έλληνες με πέτσα ,που δεν φλώρο-ζυγιάζουν με το νου, που κανείς δεν θα τους κάνει Αμπαζούρ, που βλέπουν με αθόλωτο μάτι και κρίνουν με ψυχική και πνευματική ανεξαρτησία τα ξεκαπίστρωτα σύγχρονα πάθη στην χώρα προς πώληση.
Άνθρωποι που προσπαθούν να δώσουν μία καινούργια παρθενιά στην ψυχή μας. Άνθρωποι που γνωρίζουν καλά ότι, μία σπίθα αρκεί να ανάψει στο μυαλό της ζομπιλάντα για να κάψει την μάσκα του πολιτισμού και να ξεπηδήσει το χάος.
Αργά η γρήγορα θα έρθει το βραχυκύκλωμα που θα κατεβάσει τον γενικό και τότε θα περάσουμε καλά.
