Επισπεύσθηκε το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα και… αντί της 9ης Μαΐου, που ήταν αρχικώς προγραμματισμένο, θα γίνει τελικά ένα μήνα νωρίτερα, στις 8 Απριλίου.
Στη Ρωσία για δάνειο;
Η εξέλιξη αυτή πιθανότατα συνδέεται με το κλίμα οικονομικής ασφυξίας που επιβάλλουν στην Ελλάδα οι Ευρωπαίοι εταίροι και η κυβέρνηση φαίνεται πλέον ξεκάθαρα πως αναζητεί εναλλακτικούς τρόπους χρηματοδότησης. Ένας εξ αυτών είναι η Ρωσία.
Οι δύο ηγέτες επρόκειτο να συναντηθούν στις 9 Μαΐου για τον εορτασμό στη Μόσχα των 70 χρόνων από τη νίκη κατά του άξονα, όμως η συνάντηση επισπεύσθηκε, καθώς διαμορφώνεται ασφυκτικό οικονομικό κλίμα για την Ελλάδα.
Οικονομία, ενέργεια, άμυνα, αγωγός
Στην ατζέντα μπορούν επίσης να συμπεριληφθούν θέματα ενέργειας και άμυνας. Οι Ρώσοι έχουν μιλήσει για την κατασκευή ενός αγωγού έτσι ώστε η Ε.Ε. να λαμβάνει το ρωσικό φυσικό αέριο από τα ελληνοτουρκικά σύνορα, ενώ ο Πάνος Καμμένος έχει δηλώσει επανειλημμένα πως ναι μεν η Ελλάδα είναι χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά έχει και μία συνεργασία με τη Ρωσία που είναι αποφασισμένη να τη διατηρήσει.
Η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα είναι σίγουρα μία εξαιρετικά σημαντική απόφαση, η οποία αναμένεται να προκαλέσει αντιδράσεις κυρίως απ΄αυτούς που λένε πως οι χειρισμοί της Ε.Ε. οδηγούν την Ελλάδα στην αγκαλιά της Ρωσίας.
Τσίπρας: Ερχεται η άνοιξη με τη Ρωσία
Η επίσκεψη στη Μόσχα, στις 8 Απριλίου, αναμένεται να θέσει νέα θεμέλια για τις ελληνορωσικές σχέσεις, δήλωσε ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε μια αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε την Τρίτη στο ρωσικό πρακτορείο TASS, ενόψει της επίσκεψής του στη Μόσχα.
Ο Ελληνας Πρωθυπουργός σημείωσε ότι κατά τα τελευταία χρόνια, οι σχέσεις με τη Ρωσία ήταν παγωμένες:
«Δεν ξέρω αν ήταν σαν τον χειμώνα της Σιβηρίας, αλλά ήταν χειμώνας και τώρα έχουμε την άνοιξη και θα πρέπει να στηρίξουμε αυτή την άνοιξη για την πραγματική ανάπτυξη των σχέσεών μας», είπε.
«Είμαστε σε ένα γεωπολιτικό περιβάλλον ειδικών εντάσεων και έχουμε κοινές προκλήσεις, και θα πρέπει να δούμε πώς θα τις αντιμετωπίσουμε», είπε ο Έλληνας Πρωθυπουργός.
Ο Λαφαζάνης πήγε ήδη στη Μόσχα
Υπέρ της διέλευσης ρωσικού φυσικού αερίου μέσω Ελλάδας για την τροφοδοσία της Ευρώπης, με επέκταση του αγωγού Turkish Stream που σχεδιάζεται να φθάσει στα ελληνοτουρκικά σύνορα τάχθηκε ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας Παναγιώτης Λαφαζάνης, παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα της διήμερης επίσκεψής του στη Μόσχα.
Ο υπουργός διευκρίνισε ότι η τελική απόφαση θα ληφθεί σε συλλογικό, κυβερνητικό επίπεδο και από τον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα, ο οποίος επισκέπτεται τη Μόσχα στις 8 Απριλίου, ανέφερε ωστόσο ότι σε περίπτωση που αποφασισθεί να προχωρήσει το σχέδιο τα οφέλη για τη χώρα θα είναι «εξαιρετικά έως πολύ εξαιρετικά».
Σύμφωνα με τον ίδιο, άλλωστε όπως είπε σε πρόσφατη συνέντευξη του : «Αυτήν την ώρα απαιτούνται στη χώρα, επειγόντως και χωρίς καμία καθυστέρηση, μεγάλες και τολμηρές επιλογές, εναλλακτικές απέναντι στη γερμανική Ευρώπη» καθώς όπως εξηγεί: «Η Ελλάδα έχει πολλούς, βιώσιμους και ρεαλιστικούς εναλλακτικούς δρόμους για να αντιδράσει και μάλιστα να αντιδράσει επιτυχώς».
Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ Α.ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗΝ ΜΟΣΧΑ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΕΕ ΚΑΙ ΗΠΑ
“Η Ελλάδα θα λάβει δάνεια για τη σταθεροποίηση της οικονομίας της, μείωση της τιμής του φυσικού αερίου και άρση του εμπάργκο εισαγωγής φρούτων από την Ρωσία” αναφέρει σε κύριο άρθρο της η Deutsche Welle.
Είναι η πρώτη φορά που δυτικό ΜΜΕ παραδέχεται πλέον ότι η Μόσχα θα προχωρήσει σε “στέρεα” βοήθεια πέραν των δηλώσεων στήριξης, και των καλών ελληνορωσικών σχέσεων.
Θα λάβει η Αθήνα τη βοήθεια που θέλει; «Νομίζω πως ναι, θα την πάρει», πιστεύει η Έλφι Ζιγκλ, επί πολλά χρόνια ανταποκρίτρια της Frankfurter Allgemeine Zeitung στη Ρωσία.
«Γιατί η Μόσχα παρακολουθεί με πολλή προσοχή τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη και όταν αισθάνεται ότι ίσως να μπορούσε να ωθήσει κάποιο μέλος της EE να πάρει το δικό του δρόμο, να εγκαταλείψει την αλληλεγγύη προς την ΕΕ, τότε το κάνει λόγω των συμφερόντων που θα είχε από την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης.
Γι’ αυτόν τον λόγο η Ελλάδα θα πάρει σε κάθε περίπτωση βοήθεια» γράφει η Ζιγκλ, όπως μεταφράζει στην ελληνική της έκδοση η Deutsche Welle.
H Γερμανίδα δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι “ο Βλαντιμίρ Πούτιν αιφνιδιάστηκε από τη συσπείρωση της Ευρώπης ενάντια στην ανάκτηση της Κριμαίας, αλλά και στην ένοπλη διένεξη που ακολούθησε στην ανατολική Ουκρανία.
Και φυσικά δεν περίμενε ότι θα επιβάλονταν οικονομικές κυρώσεις με τη σύμφωνη γνώμη όλων των κρατών (διότι η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν πιστή στις εντολές του Βερολίνου και της Ουάσιγκτον όπως και το σύνολο των ευρωπαϊκών ηγεσιών)”
«Και όταν διακρίνει κάποιον δρόμο ή κάποιο λόγο για να τις παρακάμψει -κι αυτός θα μπορούσε να είναι η Ελλάδα- θα προσπαθήσει να το εκμεταλλευτεί. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η Μόσχα θα ανταποκριθεί στις ελληνικές προτάσεις ή τις εκκλήσεις για βοήθεια.
Πρόκειται για δάνεια για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, για μείωση της τιμής του φυσικού αερίου και άρση του εμπάργκο εισαγωγής φρούτων προς τη Ρωσία. Το εμπάργκο για εισαγόμενα προϊόντα της ΕΕ το επέβαλε ο Πούτιν το περασμένο καλοκαίρι ως αντίποινα στις ευρωπαϊκές κυρώσεις» αναφέρεται στη FAZ.
Η Έλφι Ζιγκλ υποστηρίζει ότι, “σε περίπτωση που κερδίσει το στοίχημα, ο Πούτιν δεν θα μείνει μόνο στην Ελλάδα, αλλά θα επιδιώξει μια ευρύτερη αποσταθεροποίηση μέσω του φαινομένου ντόμινο. Κάτι τέτοιο θα ήταν μοιραίο για την ευρωπαϊκή ενότητα και την ευρωπαϊκή πολιτική απέναντι στην πολιτική του Κρεμλίνου”.
Το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα δεν περνάει απαρατήρητο. Ούτε, φυσικά, και η συνέντευξη που παραχώρησε στο ρωσικό πρακτορείο TASS, στην οποία κάνει λόγο για «άνοιξη των σχέσεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Ρωσία».
Στην Αμερική έχει ξεκινήσει εδώ και ένα χρόνο μια “μαύρη” προπαγάνδα που παρουσίαζει την Ρωσία σαν την νέα ΕΣΣΔ και την Ευρασιατική Ένωση ως Σιδηρούν Παραπέτασμα, αγνοώντας το γεγονος ότι η “Σοβιετική Ένωση” έχει πλεόν μεταφερθεί στις άθεες ΗΠΑ και στη βαριά “πράσινη” φορολογία που τείνει να απαλλοτριώσει την ιδιοκτησία των μικρομεσαίων πολιτών.
Μιλώντας στο Bloomberg, ο νομπελίστας οικονομολόγος Έντμουντ Φελπς (από τα Νόμπελ σαν αυτό που πήρε ο Μ.Ομπάμα για τις προσπάθειες που θα έκανε κάποτε…στο μέλλον για την παγκόσμια ειρήνη) είπε προκλητικά :
«Είναι τρομακτικό το ενδεχόμενο να δούμε την Ελλάδα να πηγαίνει προς τη νέα ΕΣΣΔ. Είναι ανησυχητικό να συμβεί αυτό, καθώς υπάρχει αυτή η πιθανότητα. Πάντως, πριν καν φτάσουμε σε αυτό το σημείο πιστεύω πως οι Βρυξέλλες και η ΕΚΤ κάτι θα κάνουν με το ελληνικό χρέος – μια μερική διαγραφή, έστω».
ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΤΟ 2008 ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΙΛΙΑΣΕ ΑΠΟΤΟΛΜΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ
Πέρασαν έξι ολόκληρα χρόνια από τότε που ο Κώστας Καραμανλής έβαζε την υπογραφή για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο φαραωνικών διαστάσεων ρωσικό σχέδιο «South Stream», ένα έργο το οποίο ακυρώθηκε τελικά πέρυσι μετά από συνεχείς επιπλοκές με τη Βουλγαρία και την άρνηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης να το υποστηρίξει, για να αντικατασταθεί από το σε πολλά πανομοιότυπο σχέδιο του «Turkish Stream».
Σχέδιο με την ίδια ακριβώς στόχευση του «South Stream», δηλαδή να παρακάμψει την «προβληματική» Ουκρανία μεταφέροντας από το 2019 και μετά 63 δισ. κυβικά μέτρα ρώσικου φυσικού αερίου ετησίως στην Κεντρική Ευρώπη μέσω της Μαύρης Θάλασσας, αλλά με διαφορετικές συμμαχίες, λόγω και της εντελώς διαφορετικής συγκυρίας.Ιδια, και ακόμη μεγαλύτερη παραμένει επίσης η ανάγκη της Ρωσίας να μη χάσει τα 20 δισ. δολάρια εσόδων ετησίως που προέρχονται από την πώληση του φυσικού της αερίου μέσω Ουκρανίας στην Ευρώπη, τον καλύτερο της πελάτη.Ποιές λοιπόν είναι οι δοφορές με το 2009;
Οτι τότε, ο βασικός κρίκος του σχεδίου Πούτιν ήταν η Βουλγαρία, απ’ όπου και θα διερχόταν ο αγωγός, πριν διακλαδωθεί προς τη Κεντρική Ευρώπη.Σήμερα, το ρόλο της Σόφιας φιλοδοξεί να τον «παίξει» η Αθήνα, αφού οι Ρώσοι δεν θέλουν να ακούσουν ούτε κουβέντα για διέλευση αγωγού από βουλγαρικό έδαφος, θεωρώντας την κυβέρνηση Μπορίσοφ ως υπεύθυνη για το ναυάγιο του «South Stream», ενώ γενικά εμφανίζονται να μην έχουν καμία πλέον εμπιστοσύνη στο πολιτικό προσωπικό της άλλοτε πιστής τους συμμάχου.
Ο λόγος είναι απλός. Σχετίζεται με τις πολύ καλές σχέσεις που διατηρεί η ΕΕ με την κυβέρνηση της Σόφιας, η οποία το τελευταίο διάστημα εμφανίζεται πιο πρόθυμη να πορεύεται στα γεωπολιτικά με βάση τις κοινοτικές ντιρεκτίβες, φυσικά με ανταλλάγματα.Τι επιδιώκει η Αθήνα;
Πιθανότατα να χρησιμοποιήσει το γεωοπολιτικό χαρτί του Ρωσικού αγωγού – που άλλωστε μπορεί και να μη γίνει ποτέ εφόσον ΗΠΑ, Βρυξέλλες και Ρωσία βρουν τελικά μια λύση στο Ουκρανικό- και ως ένα επιπλέον “όπλο” στη διαπραγμάτευση που κάνει η χώρα με τους εταίρους.
Υπό αυτό το πρίσμα, το ελληνικό επιχείρημα προς τους εταίρους θα μπορούσε να περικλείεται στη φράση «δεν θα ταχθώ αναφανδόν υπέρ των ρωσικών σχεδίων, αλλά θέλω κι εσείς να δείξετε κατανόηση σε αυτά που ζητάω».
Εχει ανάγη το ρωσικό αέριο
Τι στάση θα τηρήσει η Ευρώπη ; Αν και συχνά- πυκνά οι Βρυξέλλες χαρακτηρίζουν ως μη βιώσιμο το σχέδιο Turkish Stream, στη πραγματικότητα γνωρίζουν καλά πως αν αποτύχουν να βρουν λύση στη ρήξη Κιέβου-Μόσχας, τότε θα πρέπει οπωσδήποτε να υποκαταστήσουν τα 63 δισ. κυβικά που καταναλώνουν ετησίως μέσω άλλων αγωγών, παρακάμπτοντας τους ουκρανικούς.
Τέτοιοι έτοιμοι δρόμοι σήμερα δεν υπάρχουν, επομένως ο Turkish Stream μοιάζει ως μονόδρομος, με μια όμως ουσιώδη διαφορά.
Η Ευρωπαική Ενωση μοιάζει να προτιμά τη διέλευση του ρωσικού αερίου από τη Βουλγαρία (και από εκεί σε Σκόπια, Σερβία, Ουγγαρία, κλπ) όπου και ευνοεί τη δημιουργία κόμβου, και όχι από την Ελλάδα. Οι λόγοι είναι ακριβώς αυτοί που περιγράψαμε παραπάνω, οι πολύ καλές της σχέσεις με την κυβέρνηση Μπορίσοφ.
Πρόκειται με λίγα λόγια για ένα ακόμη παιχνίδι ισχύος γύρω από τον έλεγχο της ροής ενέργειας, στο οποίο θέση επιδιώκει να πάρει και η χώρα μας.
Προς το παρόν, αυτό που ξέρουμε είναι η πρόθεση της κυβέρνησης, όπως είπε χθες ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Π.Λαφαζάνης να υποστηρίξει τη συμμετοχή της χώρας στο σχέδιο κατασκευής του «Turkish Stream» ο οποίος προορίζεται να μεταφέρει ρωσικό αέριο μέσω Μαύρης Θάλασσας, Τουρκίας και Ελλάδας και από εκεί στα Σκόπια, τη Σερβία, την Ουγγαρία, μέχρι και τα σύνορα με την Αυστρία.
Το στοίχημα, ο ρόλος της ΓερμανίαςΘα της βγει της κυβέρνησης το στοίχημα ; Αγνωστο. Απέναντί της θα βρει οπωσδήποτε τις ΗΠΑ, και τις Βρυξέλλες που θέλουν να περιορίσουν την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Μόσχα -με το φόβο ότι αυτή η εξάρτηση μπορεί να γίνει και πολιτική- αλλά και μεμονωμένες ισχυρές χώρες, όπως ενδεχομένως τη Γερμανία.
Διότι το δίκτυο της Γερμανίας παραλαμβάνει ετησίως 30 δισ. κυβικά μέτρα ρωσικού αερίου μέσω του υποθαλάσσιου αγωγού «Nord Stream» στον οποίο συμμετέχουν πανίσχυροι γερμανικοί όμιλοι και φυσικά η Gazprom, μέρος του οποίου χρησιμοποιεί για τις εθνικές της ανάγκες, και μέρος διοχετεύεται σε άλλες χώρες.
Αποτελεί κοινό μυστικό πως οι Γερμανοί ενδιαφέρονται μέσω της επέκτασης της χωρητικότητας του “Nord Stream” να καλύψουν τη μεταφορά ακόμη και του συνόλου της ποσότητας ρωσικού αερίου, που μέσω της Ουκρανίας διοχετεύεται σήμερα στην Ευρώπη.
Σύμφωνα όμως με τα όσα είπε χθες ο Π. Λαφαζάνης κάτι τέτοιο θα έθετε υπό τον έλεγχο της Γερμανίας τη διακίνηση του συνόλου του ρωσικού αερίου που τροφοδοτεί την Ευρώπη.Υπό αυτό το πρίσμα, το ενεργειακό άνοιγμα της κυβέρνησης στη Ρωσία θα βρει απέναντί της πολλούς αντιπάλους, τόσο φανερούς (ΗΠΑ, Βρυξέλλες, Βουλγαρία), όσο και αφανείς (Γερμανία).
Σε κάθε περίπτωση, αν και εφόσον το σχέδιο προχωρήσει, τότε με τη διέλευση του αγωγού από τα ελληνοτουρκικά σύνορα ο γεωστρατηγικός ρόλος της Ελλάδας θα αναβαθμιστεί σημαντικά.
Από τα ελληνικά εδάφη θα διέρχεται παράλληλα και ο αγωγός TAP που θα μεταφέρει αζέρικο αέριο προς την Ευρώπη, καθιστώντας την Ελλάδα κόμβο για την τροφοδοσία της Γηραιάς Ηπείρου με αέριο από δύο διαφορετικές πηγές.
Αλλά επειδή το έργο το έχουμε ξαναδει την περίοδο της διακυβέρνησης του Κ. Καραμανλή, με το γνωστό άδοξο τέλος, επιτρέψτε μας να κρατάμε μικρό καλάθι.Προς το παρόν δεν είναι τίποτα περισσότερο από πολυσύνθετα παιχνίδια ισχύος με όπλο την ενέργεια.
