Έντάξει, μας λύθηκε και απορία σχετικά με το πόσα ευρώ θα δώσει το κράτος για σίτιση σε όποιον ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Έχουμε τα εξής δεδομένα:
α) Στην έκθεσή του, που συνοδεύει το σχέδιο νόμου για την ανθρωπιστική κρίση, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους αναφέρει ότι το κόστος των μέτρων θα ανέλθει «σε εννεάμηνη βάση, στο ύψος των 200.300.000 ευρώ περίπου, η οποία αναλύεται σε:
22.100.000 ευρώ για την ανάληψη δαπάνης παροχής ηλεκτρικής ενέργειας, 40.500.000 ευρώ από τη χορήγηση επιδόματος ενοικίου και 137.700.000 ευρώ από τη χορήγηση σίτισης».
β) Ο Δημήτρης Στρατούλης, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 στις 2 Μαρτίου 2015, παρουσίασε λεπτομέρειες για το νομοσχέδιο σχετικά με την ανθρωπιστική κρίση που κατατέθηκε την επομένη. Μεταξύ άλλων, ο κ. Στρατούλης επισήμανε ότι το νομοσχέδιο περιλαμβάνει...
επίδομα ενοικίου για 30.000 νοικοκυριά σε ακραία φτώχεια, καθώς και σίτιση μέχρι 300.000 φυσικά πρόσωπα που βιώνουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, με τη χορήγηση κουπονιού σίτισης.
γ) Ο μέσος όρος ημερών κάθε μήνα των 9 μηνών που υπολογίζει το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους είναι 30 ημέρες.
Διαιρώντας τα 137.700.000 διά 9 μήνες, διά 300.000 δικαιούχους, διά 30 ημέρες έχουμε το θλιβερό αποτέλεσμα του 1,7 ευρώ/ ημέρα/ δικαιούχο. Ούτε μία δαγκωνιά από το σάντουιτς του εργαζόμενου στη ΔΕΗ, λοιπόν. Και όχι, δεν είμαι εναντίον των συλλογικών συμβάσεων. Το αντίθετο. Όμως είναι εντελώς γελοίο να υπερασπίζονται κάποιοι ως κλασικό παράδειγμα συλλογικής σύμβασης μία συμφωνία υπαλλήλων του Δημοσίου με το Δημόσιο. Δεν θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε.
Και είναι υπάλληλοι του Δημοσίου οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ, καθώς στις 10 Φεβρουαρίου 2015 ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Λαφαζάνης από το βήμα της Βουλής δήλωνε: «Ακυρώνεται, άμεσα, ο τεμαχισμός της ΔΕΗ σε μεγάλη και μικρή. Προσλαμβάνεται προσωπικό και οδηγείται σε πλήρη απεξάρτηση από τα ιδιωτικά συμφέροντα. Σταματάμε κάθε περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και του ΑΔΜΗΕ». Συγγνώμη, αλλά δεν το λες ιδιωτική επιχείρηση, ούτε διεκδίκηση από εργοδότη όλο αυτό. Θα μας κυνηγάνε μέχρι το τέλος του κόσμου οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα. Κατά τα λοιπά 1,7 ευρώ την ημέρα για όποιον ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχιας. Ελπίζω να είμαι τόσο άσχετος στην αριθμητική και να έχω κάνει λάθος στις πράξεις. Διαφορετικά, η γαμημένη πραγματικότητα είναι τόσο αμείλικτη!
Έγραωε ο ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ
