Ο Μανώλης την ώρα που περπατά στο δρόμο, δέχεται ένα μικρό ενθύμιο από ένα πουλάκι στο πρόσωπο. Βλαστημώντας, βγάζει το μαντήλι του και σκουπίζεται. Εκείνη τη στιγμή περνάει από κει ο παπάς του χωριού.
-Μη βλαστημάς τέκνο μου. Δεν κάνει. Είν' αμαρτία απ' το Θεό.
-Μα πάτερ, δε βλέπεις πως μ' έκανε το βρωμόπουλο;
-Σκέψου, τέκνον μου, ότι ο Θεός μ' όλη τη σοφία του δεν έδωσε φτερά στις αγελάδες.
-Μη βλαστημάς τέκνο μου. Δεν κάνει. Είν' αμαρτία απ' το Θεό.
-Μα πάτερ, δε βλέπεις πως μ' έκανε το βρωμόπουλο;
-Σκέψου, τέκνον μου, ότι ο Θεός μ' όλη τη σοφία του δεν έδωσε φτερά στις αγελάδες.
