Η θλίψη είναι το ψεγάδι της αγάπης. Της αγαπημένης μας Ελλάδας που βυθίζεται κάθε ημέρα, της μητέρας πέντε μελισσών και χιλιάδων κηφήνων. Η μπόχα , η σαπίλα, η υποταγή σε κάνουν να νιώθεις ένα κόμπο στον λαιμό και να ψάχνεις για ψυχοφάρμακο.
Το ξιπασμένο είδος των χορτάτων, η φτώχεια των πλουσίων, με την ρηχή σκέψη και τις βαθιές τσέπες, πηγάδι απύθμενο, συνεχίζει την παπαρολογία και την παραμυθία του και με άλλες
τέτοιες παρλαπίπες, μιλάει για φώς στο τούνελ μπερδεύοντας σκόπιμα τα δις με τα στραγάλια, την στιγμή που η κλεψύδρα αδειάζει επικίνδυνα και η κουτσουλιά Ελλάς πλέον μοιάζει με έρημο δίχως όαση.
Ζούμε σε ένα τοξικό νέφος, σε ένα πνιγηρό παρών και το μέλλον μας φαίνεται να έχει πολύ ξηρασία.
Στην Ελλάδα του ιδεολογικού αρτσιμπουρτσισμού, της χωροταξικής Βαβυλωνίας και του ήρεμου χάους, φαίνεται ότι οι δημιουργοί της κρίσης δεν μπορούν να μας σώσουν από την κρίση, τη στιγμή που το κοινωνικό κράτος έχει μετατραπεί σε κομματικό φέουδο, και ποτέ δεν πειράχτηκε το κομματικό χρήμα που σκανδαλίζει.
Είμαστε άξιοι της τύχης μας, αφού τόσα χρόνια δεν μπορέσαμε να δημιουργήσουμε μία στοιχειώδη πολιτική κοινωνία, στην οποία ως ένα μίνιμουμ να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ανθρώπων, όσο και των συλλογικοτήτων.
Είμαστε οι επιλογές μας και οι κύριοι υπεύθυνοι για την δημιουργία μιας γενιάς με πεθαμένα ιδανικά. Είμαστε πολίτες γκάου, που η αμορφωσιά, μας οδήγησε και μας οδηγεί και στις πολιτικές μας επιλογές. Τα εισιτήρια όμως μπορεί να εκδίδονται στον ουρανό , αλλά πληρώνονται στην γη.
Γι αυτό και η κοινωνία μαραίνεται γιατί δεν έχει τρόπο να ποτιστεί στις ρίζες. Δεν είναι τυχαία η ανακύκλωση τόσα χρόνια των φθαρμένων, και ότι κύματα στελεχών οσμίζοντας εξουσία, μετακομίζουν πιάνοντας στασίδι, πιστεύοντας ότι ο ελέφαντας μπορεί να κρύβεται πίσω από τριανταφυλλιά, απλά και μόνο βάφοντας τα νύχια κόκκινα.
Ο Ελληνικός Λαός ατάραχος παρακολουθεί το πολιτικό πόκερ, το βλακοπαραγωγό ζεύγος μπάλα και τηλεόραση, καπνίζει αρειμανίως, κρεμάει το χέρι του, από το παράθυρο του αυτοκινήτου, ρουφάει την φραπεδιά του, σηκώνει την σαβούρα από νέο lifestyle περιοδικά και DVD, και περιοδικά για ωροσκόπια για να δει το μέλλον του, αφού ο ίδιος δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του και για ακόμη μία φορά του διόρισαν ξένους κηδεμόνες για να υποδείξουν με ποιόν τρόπο θα του πίνουν το αίμα.
Στο βιβλίο της πέμπτης δημοτικού για να αρχίσει να συνηθίζει, βάλανε και μία φωτογραφία με ανθρώπους να αλέθονται από μπλέντερ. Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας. Είμαστε προφανώς μία <<ωραία… ατμόσφαιρα>>.
Δεν υπάρχει <<βασιλική>> οδός για την αλλαγή. Ο μόνος τρόπος πλέον για να αλλάξεις την Ελλάδα είναι να αλλάξεις τους Έλληνες. Το μεγάλο ζητούμενο είναι η αλλαγή στην νοοτροπία. Μέχρι τότε πόσο μόνος μπορεί να αισθάνεται κανείς στον πλανήτη λογική.
