Ηνίκη τού Νίκου Ρωμανού είναι μία από τις καλύτερες ειδήσεις που ακούσαμε την τελευταία πενταετία. Κι αυτό γιατί όχι ένας ληστής με καλάσνικοφ, όπως αρέσκονται να τον παρουσιάζουν όσοι ταυτοχρόνως ξεπλένουν τους εγκληματίες με τα λευκά κολάρα, απόκτησε το αυτονόητο δικαίωμα σε ένα κράτος δικαίου να σπουδάσει αλλά γιατί αποδείχθηκε ότι όταν ένας άνθρωπος είναι αποφασισμένος να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του για έναν στόχο είναι ικανός να ξυπνήσει μέσα μας αισθήματα αλληλεγγύης που πιστεύαμε ότι τα είχαμε απολέσει. Η συγκίνηση που αισθάνθηκε σημαντική μερίδα τού ελληνικού λαού για την επικράτηση του 20χρονου αναρχικού απέναντι στους γραμματείς και φαρισαίους ήταν αυθόρμητη και γι' αυτό ειλικρινής...
Προφανώς ο τερματισμός τής απεργίας πείνας τού Νίκου Ρωμανού δεν θα μας βγάλει από τα μνημόνια, αλλά αποτελεί ξεκάθαρη ήττα όλων εκείνων που προσκυνούν μονόδρομους, των "ρεαλιστών" που αδυνατούν και τώρα να πιστέψουν ότι μπορεί εκεί έξω να υπάρχουν ακόμα νεαροί που, έστω κι αν ο γράφων διαφωνεί με τον τρόπο που υπερασπίζονται τις απόψεις τους και διεκδικούν κοινωνική δικαιοσύνη, είναι πρόθυμοι να πεθάνουν για κάτι που υπερβαίνει τον εαυτούλη τους ή τους στενούς συγγενείς και φίλους τους.
Αν όλοι οι έλληνες διέθεταν την αποφασιστικότητα του Νίκου Ρωμανού και διακατέχονταν από το πάθος του για ταξική αφύπνιση το σοσιαλιστικό όραμα θα ήταν πολύ πιο απτό από όσο είναι σήμερα. Το παράδειγμά του, ωστόσο, συνιστά ένα πολύ καλό εφαλτήριο για να αποκτήσει επιτέλους το λούμπεν προλεταριάτο την ταξική συνείδηση που χρειάζεται ώστε να μην υποτάσσεται σε καταπιεστές, μεσσίες και λοιπούς δήθεν εθνοσωτήρες...
Ο Αντ. Σαμαράς, εξάλλου, οφείλει να δώσει εξηγήσεις στον ελληνικό λαό για το ηχητικό που έδωσε στη δημοσιότητα η Χρυσή Αυγή και στο οποίο δίνει την εντολή "πείτε στον ψηλό τον παναθηναϊκάκια (εννοώντας τον εισαγγελέα Ντογιάκο) να τους γ@μήɕ€ι (αναφερόταν σε τρεις χρυσαυγίτες βουλευτές)".
Το ότι η δημοσιοποίηση προήλθε από μια εγκληματική οργάνωση δεν αποτελεί δικαιολογία για να μη μας απαντήσει ο πρωθυπουργός, ο οποίος πριν λίγες ημέρες έλεγε στον πατέρα Ρωμανού πως δεν μπορεί να παρέμβει στο έργο τής δικαιοσύνης, τί ακριβώς εννοούσε με αυτό που είπε και πώς είναι δυνατό να καταγράφονται τόσο εύκολα οι συνομιλίες του.
Γιατί είναι ένα πράγμα να αυτοκαρφώνεται για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τη διάκριση των εξουσιών και είναι ένα δεύτερο τα τηλέφωνα του πρωθυπουργού να παρακολουθούνται από πράκτορες που βρίσκονται ακόμα και στο Μέγαρο Μαξίμου. Κατά τα άλλα, η καταστροφή θα έρθει με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που θα μας βγάλει από το ευρώ...
Αντιλαμβάνομαι τη δυσχερή θέση που βρίσκεται ο ακροδεξιός πρωθυπουργός μας, ο οποίος εκεί που πίστευε ότι θα συσπειρώσει τους μικροαστούς κόντρα στους ρωμανούς αυτής της χώρας τώρα καλείται να δίνει εξηγήσεις σε πολλά μέτωπα για τις πράξεις και παραλείψεις του.
Γνωρίζει πολύ καλά ότι ύστερα από τον Νίκο Ρωμανό και σε περίπου ενάμιση μήνα από τώρα κι ο ελληνικός λαός θα πει στον ολυμπιακάκια Αντ. Σαμαρά να πάει να γ@μηθ€ί και να πάρει μαζί του και τον Β. Βενιζέλο. Οσες απειλές κι αν εκτοξεύσουν σε αυτήν την προεκλογική περίοδο θα πάνε στράφι γιατί ακόμα κι όσοι από εμάς δεν εμπιστευόμαστε το ΣΥΡΙΖΑ, για διάφορους λόγους, διακατεχόμαστε από ένα συναίσθημα που υπερτερεί του φόβου για το άγνωστο.
Κι αυτό δεν είναι άλλο από τη βαθιά απέχθεια γι' αυτούς που μας κυβερνούν σήμερα, για τις ελίτ που υπερασπίζονται και τους απατεώνες που υποθάλπουν. Ακόμα κι όσοι δεν βλέπουμε στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα τον οραματιστή ηγέτη που θα θέλαμε για τη νέα Ελλάδα δεν τον σιχαινόμαστε, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει στα νεύρα μας όταν μας μιλούν για τους σαμαροβενιζέλους...
Γι' αυτό και δεν αποδεχθήκαμε, ανάμεσα βεβαίως σε πολλούς άλλους λόγους ο καθένας από εμάς, τη δολοφονία τού Νίκου Ρωμανού από τα λαμόγια που έχουν το θράσος να μιλούν για νόμο και τάξη όταν σε καθημερινή βάση καθαρίζουν την κόπρο των διαπλεκόμενων εγχώριων αφεντικών τους και των ξένων τοκογλύφων.
Αρνηθήκαμε ως κοινωνία να βάψουμε τα χέρια μας με το αίμα ενός 20χρονου που δεν απείλησε στην πραγματικότητα κανέναν άλλο παρά το σύστημα, έστω κι αν οι απειλές του δεν είναι ικανές να γκρεμίσουν από μόνες τους το κατεστημένο. Η Δημοκρατία χαμογέλασε σε αυτήν την ταλαιπωρημένη χώρα τη 10η Δεκεμβρίου 2014.
Θα ξαναχαμογελάσει την ημέρα των εκλογών και θα χαμογελά για πάντα αν δεν πάψουμε να θυμόμαστε πως μόνοι μας, ως αυτάρεσκες μονάδες που τις έχουν βάλει να τρέχουν πίσω από το χρήμα, τη δόξα κι άλλα εφήμερα αγαθά, είμαστε ένα τίποτα. Ολοι μαζί, όμως, έχουμε τέτοια δύναμη που μπορούμε να σηκώσουμε τη γη στον ώμο μας και να πετάξουμε στη λήθη τής Ιστορίας τους "πατερούληδες" που μας συμπεριφέρονται σαν να ήμασταν ραγιάδες…
vromostomos
Από το koutipandoras
