Ούτε άρθρα ούτε αναλύσεις ούτε συνεντεύξεις, δείτε τη φάτσα του Πρετεντέρη που αντανακλά το φόβο, την αγωνία, το μίσος, τη μάνητα των κρατούντων και θα καταλάβετε τι πόλεμος έχει να γίνει μέχρι τις εκλογές.
Ζω για το βράδυ των εκλογών, για την ώρα που ο Πρετεντέρης θα αναγκαστεί να ανακοινώσει τη νίκη της Αριστεράς.
Πλανητάριο θα γίνει η φάτσα του, σαν άστρα θα αντανακλούν τα συναισθήματα στο δερμάτινο θόλο, κόκκινοι γίγαντες και άσπροι νάνοι, μαύρες τρύπες και συμπαντικές εκρήξεις. Να δω τη φάτσα του Πρετεντέρη το βράδυ των εκλογών κι ας πεθάνω, που σιγά μην πεθάνω.
Πάμε σε εκλογές, πάει και τελείωσε. Μην ακούτε για Plan B και υποχθόνια σχέδια, ο Σαμαράς τις θέλει τις εκλογές, τις θέλει επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, αλλά παρόλα αυτά τις θέλει.
Οι συνθήκες είναι οι καλύτερες δυνατές, η συμπαιγνία με την τρόικα, οι ασφυκτικές προθεσμίες για τη συμφωνία, η απειλή της πιστωτικής ασφυξίας, οι ξεδιάντροπες παρεμβάσεις των δανειστών, ένας ορυμαγδός πυρομαχικών που θα περιορίσει το μέγεθος της ήττας, θα στερήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ την αυτοδυναμία και θα ανοίξει το δρόμο για την αριστερή παρένθεση.
Έντεκα χρόνια περίμενε ο Σαμαράς κλεισμένος στο σπίτι του, στους έξι μήνες θα κωλώσει;
Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα συμβεί τίποτα απ΄ όλα αυτά, η ήττα θα είναι μεγάλη, η νέα κυβέρνηση θα έχει πλειοψηφία, η αριστερή παρένθεση θα διαρκέσει χρόνια.
Παρ' όλα αυτά, οι συνθήκες είναι όντως οι καλύτερες δυνατές για τον Σαμαρά, γι' αυτό και θα την παίξει την παρτίδα μέχρι το τέλος.
Σε αντίθεση με τον Βενιζέλο, που γνωρίζει ότι οι πρόωρες εκλογές ισοδυναμούν με πρόωρη αποδημία, γι' αυτό καταθέτει προτάσεις διεξόδου: Κυβέρνηση ειδικού σκοπού, χωρίς αλλαγή πρωθυπουργού και αντιπροέδρου που θα πάει σε εκλογές το φθινόπωρο.
Φοβερή η πρόταση του Βαγγέλη! Αφήστε εμένα και τον Σαμαρά να κυβερνήσουμε άλλον ένα χρόνο και μέχρι τότε ποιος ζει και ποιος πεθαίνει.
Κι όμως το καθεστώς δεν το βάζει κάτω, επιστρατεύει τα μεγάλα όπλα, ρίχνει στη μάχη την Οικογένεια Μητσοτάκη, παρ' όλο που η χρήση της έχει απαγορευτεί από τη Συνθήκη της Γενεύης.
Κάλεσε, που λέτε, ο Κώστας Μητσοτάκης τον Πάνο Καμμένο και του ζήτησε να δώσει συναίνεση για την προεδρική εκλογή. «Δεν δίνω συναίνεση», είπε βγαίνοντας ο Καμμένος, εγώ όμως ερωτώ το εξής:
Ο Καμένος που βγήκε από το γραφείο του Μητσοτάκη είναι ο ίδιος με τον Καμμένο που μπήκε στο γραφείο του Μητσοτάκη; Διότι το γραφείο του Μητσοτάκη είναι σαν το Εργαστήριο του Δόκτορος Καλιγκάρι, αλλιώς μπαίνεις, αλλιώς βγαίνεις.
Ελπίζω ο Καμμένος να είχε πάρει αντίδοτο.
