.png)
“Γεννήθηκα στην Αθήνα, στο Μεταξουργείο, από γονείς Κεφαλλονίτες. Αριστερός νεολαίος της γενιάς του 60, τότε που η πολιτική, ο πολιτισμός και η χαρά της ζωής είχαν ταυτόσημο περιεχόμενο.
Πέρασα τα μαθητικά μου χρόνια στο Α΄ Γυμνάσιο της Πλάκας, απ΄ όπου στην τελευταία τάξη με απομάκρυναν ως ανεπιθύμητο, ατίθασο και ανατρεπτικό στοιχείο.
Στο αριστερό κίνημα μπήκα μαθητής και στα φοιτητικά μου χρόνια στη Νομική Σχολή εντάχθηκα στη
Νεολαία Λαμπράκη. Πήρα το πτυχίο μου από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Στρατιωτική Χούντα, χαφιεδοκρατία, συλλήψεις, περιορισμοί, στρατιωτική θητεία ως ημιονηγός (μουλαράς) σε στρατόπεδο χαρακτηρισμένων αριστερών στρατιωτών στην Ελευθερούπολη της Καβάλας.
Μετά τη Μεταπολίτευση ακολούθησα το βηματισμό και την περιπέτεια της Ανανεωτικής Αριστεράς: ΚΚΕ Εσωτερικού, ΕΑΡ και Συνασπισμός. Εκείνα τα χρόνια η πολιτική και προσωπική μου σχέση με τον Λεωνίδα Κύρκο εξελίχθηκε σε μια σημαντική και στενή φιλία που κράτησε μέχρι την τελευταία του στιγμή.
Με τη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ διαφώνησα, πιστεύοντας πως οπισθοδρομεί την υπόθεση του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Δημιουργήσαμε την Ανανεωτική Πτέρυγα του Συνασπισμού και τον Ιούνιο του 2010, αποχωρήσαμε με επικεφαλής τον Φώτη Κουβέλη και ιδρύσαμε λίγο αργότερα τη Δημοκρατική Αριστερά.
Εκλέχτηκα Γραμματέας της πρώτης της Κεντρικής Επιτροπής και στις εκλογές του 2012 εκλέχτηκα βουλευτής Επικρατείας.
Τον Σεπτέμβριο του 2014 δήλωσα την ανεξαρτητοποίησή μου στην Βουλή και αποχώρησα από τη ΔΗΜΑΡ.
Έχω δυο χαρακτηριστικά που, καθώς δεν μπορούσα να απαλλαγώ από αυτά, τα αναβάθμισα σε ηθικές αρχές. Την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και την αμφισβήτηση των βεβαιοτήτων.
Και τα δυο αποδείχτηκαν μειονεκτήματα στην πολιτική μου διαδρομή. Αλλά επιμένω.”
