Ζούμε σε ένα άρρωστο κόσμο που στροβιλίζεται όλο και πιο γρήγορα. Ίσως μία λύση θα ήταν να παραμείνεις ακίνητος στο κέντρο με ηρεμία και να παρακολουθείς όλα αυτά που γυρίζουν γύρω σου. Μη μου τη λήθη τάραττε.
Πόσο ήρεμος όμως μπορείς να είσαι όταν οδηγούμαστε από κοινωνική καταστροφή σε κοινωνική καταστροφή;...
Όταν η κοινωνία αιμορραγεί προκειμένου να εξυπηρετεί την δίψα των αδίστακτων βρικολάκων του χρηματοπιστοτικού και τα ιερατεία τους;
Όταν κάθε διαπραγμάτευση ισοδυναμεί και με μία νέα εθνική ήττα; Πόσο ήρεμος μπορείς να είσαι, όταν μέσα από την επικοινωνιακή καταιγίδα , τα αυθάδικα κουσούρια τους τα παρουσιάζουν σαν αρετές;
Πόσο ήρεμος μπορείς να είσαι όταν μι(σ)άνθρωποι- Μι(ζ)άνθρωποι, με καταλερωμένη την φωλιά τους πασχίζουν να βρουν λεκέδες στην δική σου;
Πόσο ήρεμος μπορείς να είσαι σε μία χώρα γεμάτη αναχρονισμούς, άλλοθι και φαντάσματα, που στροβιλίζεται στο φαύλο κύκλο των οργίων με αποτέλεσμα τα άτομα να στρέφονται στην πλασματική ασφάλεια ενός παρελθόντος που δεν μπορεί να αναστηθεί;
Πόσο ήρεμος μπορείς να είσαι όταν το πιο φτηνό καύσιμο για θέρμανση για μερικούς , είναι η ρακί που πίνουν μία-δύο γουλιές για να γίνουν μπουρλότο, και όταν κάποιοι άλλοι μαζεύουν κουκουνάρια από το πάρκο για να ζεσταθούν;
Πόσο ήρεμος μπορείς να είσαι όταν βλέπεις συνανθρώπους σου να προσπαθούν να κλείσουν reserve παγκάκι για να κοιμηθούν μέσα στο κρύο, και από την άλλη την φρενίτιδα με τα νέα iphone στην Ελληνική αγορά όπου δεν έφτασαν τα 10000 κομμάτια και παρήγγειλαν και άλλες 50000;
Τα χίλια ευρώ φαίνεται κάποιους να μην τους πτοούν. Πώς να είσαι ήρεμος όταν μόνο μέσα στην κρίση δημόσιοι υπάλληλοι(υπο-αλλου) έβγαλαν στο εξωτερικό 1,5 δις ευρώ; Πώς να είσαι ήρεμος όταν σκέφτεσαι ότι αυτή η γενιά που μεγάλωσε με Σεφέρη τα κατάφερε έτσι; Και αναρωτιέσαι αυτή που μεγαλώνει με Σεφερλή τι θα κάνει;
Πώς να είσαι ήρεμος όταν βλέπεις να ζουν κοπαδιαστά, και κοπαδιαστά πολλοί να λιμοκτονούν και να πεθαίνουν και να είναι ικανοποιημένοι με ελάχιστα σπυριά σιτάρι, η από τα ψίχουλα του Λαζάρου που πέφτουν από το τραπέζι των χρυσοκάνθαρων και των μεγάλων συμφερόντων;
Πόσο ήρεμος μπορεί να είσαι όταν ξέρεις πόσο δύσκολη είναι η αποτοξίνωση από τα δηλητήρια του μυαλού, ότι οι Πάνω γνωρίζουν την Αχίλλειο πτέρνα σου, και ενώ σου έχουν πετάξει την μάσκα κατάμουτρα, συνεχίζεις να τους στηρίζεις; Πόσο ήρεμος μπορείς να είσαι όταν ξέρεις ότι η φάκα με το τυρί είναι και πάλι έτοιμη για να τσιμπήσει το πόπολο;
Πόσο ήρεμος μπορείς να είσαι όταν ξέρεις ότι σε χλευάζουν όταν λες , έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς για να μπορέσεις να δραπετεύσεις από τον εαυτό σου;
ΝΑΙ! Εχεις υποχρέωση σε αυτούς τους ζοφερούς και άρρωστους καιρούς να έχεις άγρυπνη και ανυπότακτη την σκέψη για να μην σκουριάσει, να είσαι ενεργός και καλός πολίτης με ένα πνεύμα δημιουργικό, μία ζεστή και τρυφερή καρδιά, με στητό το ανάστημα και ελεύθερος.
Αν πάλι σου είναι δύσκολα όλα αυτά στον επίπεδο κόσμο που ζούμε, κοιμήσου. Ο ύπνος είναι μία ασυμβίβαστη διακοπή της κλοπής του χρόνου μας από τον καπιταλισμό. Τελικά ίσως έτσι να είσαι και ποιο χρήσιμος.
