Παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια ότι έχει ξεσπάσει ένας πόλεμος γύρω από τα αδέσποτα τα οποία περιφέρονται επικίνδυνα στους δημόσιους χώρους. Ενώ η πολιτεία προστατεύει τα αδέσποτα βάσει νόμου, οι διαμαρτυρίες των πολιτών για ενοχλήσεις, δαγκώματα, εκφοβισμούς, μεταδώσεις μολυσματικών ασθενειών, τροχαία ατυχήματα εξαιτίας των αδέσποτων, αυξάνονται συνεχώς.
Ο κάθε αναγνώστης κι ακροατής των ΜΜΕ έχει βαρεθεί και είναι αγανακτησμένος με τη στάση των αρμόδιων φορέων που ούτε λίγο ούτε πολύ, μένουν αδρανείς στο μεγάλο αυτό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλες οι πόλεις. Ο καταπιεσμένος και φοβισμένος πολίτης δεν τολμά να περπατά ξένοιαστος, μήπως και του επιτεθεί κάποιο αδέσποτο.
Η πολιτεία διά νόμου θεωρεί ότι τα αδέσποτα πρέπει να ζουν στο φυσικό τους εξωτερικό περιβάλλον που είναι οι δρόμοι, τα πάρκα, οι αλάνες, οι γειτονιές, το λιμάνι, οι εκκλησιές, οι ταβέρνες, τα σουβλατζίδικα, τα προαύλια των σχολείων, οι σιδηροδρομικοί σταθμοί, οι σταθμοί των λεωφορείων, το πανεπιστήμιο κι άλλα.
Εάν το φυσικό περιβάλλον των αδέσποτων είναι αυτό, τότε όλοι όσοι έχουν ζώα μέσα στο σπίτι τους πρέπει να θεωρούνται παράνομοι και να τιμωρούνται που φυλακίζουν τα ζώα τους.
Ο νόμος αυτός υποτίθεται ότι είναι ευρωπαϊκός και πρέπει να εφαρμόζεται αυστηρά. Εάν πράγματι είναι ευρωπαϊκός, τότε γιατί σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις δε συναντά κανείς ούτε ένα αδέσποτο κι όλα τα πάρκα τους είναι τόσο καθαρά που όλοι ξαπλώνουν πάνω στο γρασίδι;
Ένα μεγάλο όμως ερώτημα που γεννιέται είναι το εξής. Όλοι αυτοί οι φιλόζωοι που ακούν, διαβάζουν και βλέπουν ότι συμπολίτες μας καταλήγουν με ράμματα στο νοσοκομείο από δαγκώματα αδέσποτων, τι θέση παίρνουν;
Μήπως πάνω απ’ όλα βάζουν τα ¨καημένα εύσωμα σκυλάκια¨ κι όχι τον άνθρωπο; Εάν έβλεπαν το δικό τους παιδί ή το δικό τους υπερήλικα γονιό δαγκωμένο από αδέσποτο, πώς θα ένοιωθαν;
Η πόλη μας είναι πυκνοκατοικημένη, δίχως πολλά και μεγάλα πάρκα και φυσικούς χώρους αναψυχής και ξεκούρασης. Τα μικρά και λίγα πάρκα που υπάρχουν συγκεντρώνουν αρκετό κόσμο όπως μικρά παιδιά με τους γονείς τους, αλλά και υπερήλικες και πολλούς άλλους που προσπαθούν να ξεκουραστούν ξένοιαστα για λίγο.
Όταν όμως περιφέρονται γύρω τους αδέσποτα, που προξενούν φόβο στους περιοίκους και στα μικρά παιδιά και μολύνουν με τις ακαθαρσίες τους τα πάντα, πώς θα νοιώθει τότε άνετα ο καθένας;
Αφού οι φιλόζωοι βάζουν πάνω απ’ όλα τα αδέσποτα κι όχι τον άνθρωπο, τη δημόσια υγεία, τη σωματική και ψυχολογική ασφάλεια και γαλήνη τους, τότε ας φροντίσουν από μόνοι τους να περιμαζέψουν τα αδέσποτα και να αφήσουν τους πολίτες στην ησυχία τους.
Δε γίνεται οι πολίτες να καταπιέζονται και να υφίστανται βλάβες από τα αδέσποτα, επειδή το θέλουν κάποιοι που βάζουν σε κατώτερη μοίρα τον άνθρωπο από τα ζώα.
Σε καμία άλλη χώρα δε συμβαίνει αυτό το έκτρωμα, να βλέπει κανείς μέσα στις πόλεις να περιφέρονται αδέσποτα σε αγέλες που αποτελούν το φόβο και τον τρόμο των πολιτών. Αδέσποτα άρρωστα, με δερματικές μολυσματικές αρρώστιες ως κινητές υγειονομικές βόμβες να βρωμίζουν τους δρόμους και τα πάρκα με τα απορρίμματά τους. Έλεος!!!
Τα ζώα δεν είναι παιγνίδι για κάποιους υποτίθεται φιλόζωους. Ο πραγματικά φιλόζωος δε βάζει το ζώο του σε διαδικασία αναπαραγωγής, όταν κυκλοφορούν γύρω του τόσα αδέσποτα.
Ο πραγματικά φιλόζωος μεριμνά για το θύμα που δαγκώθηκε από αδέσποτο και δε νοιάζεται μόνο για την υγεία του ζώου.
Ο πραγματικά φιλόζωος δεν τα περιμένει όλα από την πολιτεία, αλλά αναλαμβάνει πρωτοβουλίες υπέρ των αδέσποτων και ποτέ εις βάρος των αθώων πολιτών.
Αν θέλουμε να γίνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ με όλη τη σημασία της λέξης, θα πρέπει να τοποθετούμε πάνω από τα αδέσποτα τον άνθρωπο. Διαφορετικά θα είμαστε δήθεν φιλόζωοι, δίχως να είμαστε φιλάνθρωποι. Αγαπάμε τα ζώα, αλλά πάνω απ’ αυτό αγαπάμε και προστατεύουμε τον άνθρωπο. Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα!!!
