Στις αρχές Ιανουαρίου 2011 ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου μίλησε στη σύνοδο των τούρκων πρέσβεων στο Ερζερούμ της Τουρκίας. Γεγονός πρωτοφανές. Παρών και ο Ερντογάν.
Δεν τους χαρίστηκε ο Παπανδρέου. Ύμνησε τα οφέλη της συνεργασίας, αλλά έσφαξε και στο γόνατο την τουρκική προκλητικότητα.
Μία ομιλία που αξίζει να διαβάσει κανείς ολόκληρη για τον πολιτικά έξοχο, απολύτως ειλικρινή τρόπο με τον οποίο ο Παπανδρέου περνάει τα μηνύματά του στο δυσκολότερο ακροατήριο. Εδώ μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«Στο ερώτημα “ειρήνη ή σύγκρουση”, εμείς επιλέγουμε την ειρήνη. Έχει όμως και η ειρήνη τις προϋποθέσεις της.
Και θέλω να μιλήσω ειλικρινά για τις δυσκολίες που έχουμε. Θεωρώ ότι αυτή είναι και η βάση, πάνω στην οποία μπορούμε να χτίσουμε την εμπιστοσύνη στις σχέσεις μας.
Το λέω αυτό, γιατί η εμπιστοσύνη δύσκολα χτίζεται – και ξέρετε πόσα χρόνια παλεύω να τη χτίσω, μεταξύ των δύο χωρών μας – ενώ πολύ εύκολα η εμπιστοσύνη χάνεται.
Παίρνω παράδειγμα μια πράξη της Τουρκίας προχθές. Την Τετάρτη, την παραμονή της άφιξής μου στην Τουρκία, οκτώ αεροσκάφη της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας πέταξαν πάνω από το Αγαθονήσι, ένα μικρό ελληνικό νησί, με εκατόν πενήντα κατοίκους. Οκτώ αεροσκάφη παραβίασαν την ελληνική κυριαρχία.
Γιατί; Ποιο είναι το νόημα; Τι προσπαθεί να αποδείξει η Τουρκία; Αυτές οι ενέργειες δεν θα αλλάξουν το καθεστώς στο Αιγαίο, να είστε βέβαιοι γι’ αυτό. Μπορεί να έχουν γίνει πια ρουτίνα για την Τουρκία. Μη νομίζετε, όμως, ότι έχουν γίνει ρουτίνα για την Ελλάδα.
Κάθε τέτοια ενέργεια θέτει ένα ερώτημα στους Έλληνες, αν η Τουρκία έχει αποφασίσει να δημιουργήσει διαφορετικές σχέσεις με την Ελλάδα.
Και ρωτώ: είμαστε καταδικασμένοι στην ένταση, στην καχυποψία, σε ενέργειες που, σε μια μέρα, μπορούν να υπονομεύσουν την προσεκτική και συστηματική δουλειά που χρόνια οικοδομούμε;
Αν το πίστευα αυτό, δεν θα ήμουν εδώ…
Σε ό,τι αφορά την Κύπρο, όραμά μας ήταν πάντα να αποτελέσει ένα πρότυπο ειρηνικής και δημοκρατικής συμβίωσης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, χριστιανών και μουσουλμάνων
Βέβαια, το Κυπριακό πρόβλημα δεν είχε στη βάση του θρησκευτικές διαστάσεις ποτέ – και ευτυχώς.
Αλλά δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις. Η Διεθνής Κοινότητα δεν πρόκειται να νομιμοποιήσει μια εισβολή και η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί, όσο συνεχίζεται η κατοχή».
