Το μήνυμα που ήθελε να στείλει από το Βερολίνο ο Σαμαράς ήταν ότι "η Ελλάδα στέκεται στα πόδια της", ότι "δεν χρειάζεται νέο δάνειο και νέο Μνημόνιο", ότι "ούτε το ΔΝΤ είναι αναγκαίο", ότι "οι αγορές θα καλύψουν τα κενά", που υπολογίζονται σε
περίπου 27 δισ. ευρώ για τα επόμενα δύο χρόνια.
Πρόκειται για άλλη μια εκδοχή του διάτρητου "success story". Ακόμη όμως κι έτσι να είναι η πραγματικότητα, παραμένει εξαιρετικά ασαφές για το 1,5 εκατ. ανέργους και τα 3 εκατ. συμπολίτες μας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας πώς θα βελτιωθεί ουσιαστικά η ζωή τους. Ήδη ξεκίνησε η προσφορά "δώρων" με τη μείωση κατά 30% του ειδικού φόρου για το πετρέλαιο θέρμανσης. Προφανώς είναι μια από τις "στιγμές ανάσας" που επέτρεψε η Μέρκελ χθες στον Σαμαρά. Και πάλι όμως ορθώνεται αμείλικτο το ερώτημα: Γιατί δεν μειώθηκε πέρσι ο φόρος, ενώ ήταν φανερό ότι έπεφτε κάθετα η κατανάλωση, με αποτέλεσμα να μειώνονται τα φορολογικά έσοδα και να ξυλιάζουν χιλιάδες οικογένειες;
Ο Σαμαράς στήνει αφενός σκηνικό προεκλογικών "παροχών" και αφετέρου άλλοθι σε κρυφο-πρόθυμους βουλευτές να συμπράξουν στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Όλη η συζήτηση περί της επικείμενης ρύθμισης του χρέους και των "στιγμών ανάσας" εντάσσεται στην απεγνωσμένη εκλογική στρατηγική Σαμαρά με πρώτο σταθμό την προεδρική εκλογή. Η φιλολογία για την τρόικα που φεύγει (μπορεί να φεύγει το σώμα, αλλά παραμένει το πνεύμα!), η μετατροπή του Μνημονίου σε Πλαίσιο, είναι η μαγική εικόνα που κατασκευάζεται προκειμένου να διοχετευθεί η προπαγάνδα πως "αλλάζει η πολιτική" και η χώρα "κανονικοποιείται".
Είναι πιθανόν το ΔΝΤ να αποσυρθεί του χρόνου από την Ελλάδα. Όχι μόνον διότι τελειώνει στο τέλος του 2014 η ευρωπαϊκή συμμετοχή στον δανεισμό, αλλά κυρίως διότι το ΔΝΤ θέλει να δώσει στην Ουκρανία τα 15 δισ. ευρώ του υπολοίπου από το ελληνικό δάνειο. Είναι πιθανό να πραγματοποιηθούν νέα σχήματα δανεισμού, αναλόγως του ύψους των spread. Π.χ. να αναλάβει ο ευρωπαϊκός μηχανισμός να πληρώσει τη διαφορά ανάμεσα στο χαμηλό επιτόκιο του ΔΝΤ και τα μεγαλύτερα της αγοράς, όπου θα σταλεί η Ελλάδα να ψωνίσει χρέος. Κι αν συμβεί "ατύχημα" στην Ιταλία και ξεφύγουν διεθνώς τα spread, πάντοτε καιροφυλακτεί η εκ νέου υπαγωγή σε τροϊκανά σχήματα. Ενόσω δεν μειώνεται το ελληνικό χρέος, ενόσω δεν αναλαμβάνεται πρωτοβουλία για ρύθμιση του ευρωπαϊκού χρέους, η Ελλάδα, εντός ή εκτός ΔΝΤ, φορτωμένη με μη βιώσιμο χρέος και με δυσβάσταχτους όρους για την εξυπηρέτησή του, θα παραμείνει χώρα - πειραματόζωο.
Αυτή την κρίσιμη παράμετρο, που κρίνει τη βιωσιμότητα του χρέους, δηλαδή την απομείωσή του, είναι φυσικό να μη συζητούν οι πιστωτές, διότι εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Δεν τη συζητεί όμως ούτε η κυβέρνηση Σαμαρά, που συμπεριφέρεται δουλικά απέναντί τους και ικανοποιείται από το να αγοράσει λίγο πολιτικό χρόνο συμμορφούμενη με την επιμήκυνση, που θα γίνει με όρους δώρου - άδωρου. Με αυτονόητη δέσμευση σε νέο Μνημόνιο, που ονομάζουν "Πλαίσιο".
Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος ζητούν προεκλογική στήριξη με συνθήματα περί αποχώρησης της τρόικας έναντι κατοχύρωσης των απαιτήσεων των πιστωτών, ώστε να περιοριστεί η εκλογική συντριβή τους. Η επάνοδος της χώρας στην "κανονικότητα και τη φυσιολογική πολιτική ζωή" μόνο με κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να γίνει. Όχι με τους πρωταγωνιστές της μνημονιακής εκτροπής. Άλλωστε η λαϊκή αποδοκιμασία που καθημερινά εισπράττουν συντελεί στο να αρχίσουν τα όργανα στα κόμματά τους. Προχθές ο Χρυσοχοΐδης και ο Σαχινίδης, χθες η Μπακογιάννη και έπεται συνέχεια.
