Μέσα σε αυτό το γαλαξιακό μπάχαλο, η Ελληνική κοινωνία θυμίζει πολλές φορές ένα θάλαμο αρρώστων. Υπάρχουν κρεβατωμένοι εγκεφαλικά, αδικημένοι από την κατανομή νοημοσύνης, γεροντολό-ι της αποικίας, που χθες ψήφισε σταθερότητα και αύριο επανάληψη του χθες, έτσι για να είναι σίγουρος ο χαμός τους, μετά-πίθηκοι που κάνουν θόρυβο περισσότερο και από τα κενά βαρέλια, οσφυο -κάμπτες που κουβαλούν μαζί τους την αναξιοπρέπεια και την δουλικότητα, σαν δεύτερο δέρμα τους.
Η συμπυκνωμένη βλακεία ως παράγων του κοινωνικού μας βίου σε όλο της το μεγαλείο.
Περίεργοι καιροί, σκοτεινοί, όχι μόνο οικονομικής, αλλά το κυριότερο πνευματικής ύφεσης. Πώς να εξηγήσεις σε έναν που είναι σε ληθαργική αφασία και υπνοβατεί στο κενό, τσιμενταρισμένος σε κομματικούς σωλήνες , με στοκαρισμένο τον εγκέφαλο από απόψεις που του επιβάλλουν σαν εμμονές άτομα με σπιθαμιαίο ανάστημα και συνήθως με μικρονοική αυθάδεια, ότι μπορούμε να ζούμε και χωρίς χρέη και χωρίς δανεικά; Το φάρμακο είναι απλό, δεν χρειάζεται γνώση και όλα αυτά τα περισπούδαστα παραμυθιάσματα, αλλά ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ.
Χρειάζεται να αγαπάς την μητρίδα-Πατρίδα την Κοσμοσώτειρα Ελλάδα. Ο δουλοπάροικος του χρέους με πιστοποιητικό γνησιότητας στο άκουσμα και μόνο θα πάθει στερητικό σύνδρομο με επιληπτικές κρίσεις, θα αρχίσει να οδύρεται για την δόση του, και να αφρίζει. Πώς να εξηγήσεις στον βολεμένο και βλαμμένο με δίπλωμα , που στερείται κοινωνικής ευαισθησίας και αναγάγει τα πάντα στο μυαλό του σύμφωνα με το συμφέρον του,
Που θεωρεί την Πατρίδα του πλιάτσικο, το Δημόσιο μπεζαχτά, τον δωσιλογισμό-εθνικοφροσύνη, την πολιτική τέχνη της ψευδολογίας, το καλό-κακό και την αλήθεια-ψέμα, αυτό που έχει πει ο Χριστός<< ότι και μία ανθρώπινη ψυχή έχει μεγαλύτερη αξία από όλο το σύμπαν>>.
Πώς να εξηγήσεις στον οπαδό του πελατειακού κράτους που στέκεται σαν βάλτος τον συνειδητό, Α-συνείδητο τον συνήθως δια-πλεκόμενο Μι(ζ)-άνθρωπο, Μι(σ)-άνθρωπο , που μέτρο της ευδαιμονίας του έχει την κοιλιά του και τα πιο ευτελή ένστικτα του, ότι δεν γεννήθηκε μόνο για τον πατέρα του και την μητέρα του, μα και για την Πατρίδα που τώρα ακρωτηριάζεται με την ανοχή του και την ενοχή του;
Πώς να εξηγήσεις στον αφελή, νηπιώδη και ύπτιο ότι η Ελλάδα λόγω της δικής του ανάπηρης σκέψης βρίσκεται στην κοιλιά ενός θηρίου σε διαδικασία πέψης; Πώς να εξηγήσεις σε αυτόν που είναι βυθισμένος στην τεχνητή νιρβάνα της πλήρους άγνοιας , ότι χάνεται η Πατρίδα;
Πώς να εξηγήσεις στον κάθε λακκόπλουτο, που πίσω από την περιουσία του κρύβεται και ένα μεγάλο έγκλημα, ότι υπάρχουν άνθρωποι που τον ύπνο τους τον ταράζει το σφυρί που χτυπάει φτιάχνοντας τις αλυσίδες των σκλάβων της Αλαμπάμα και του Μισισιπή;
Πώς να εξηγήσεις σε ξενοπατημένους , μεταπράτες, αεριτζήδες ότι η μνήμη του λαού λέγεται Πίνδος, λέγεται Άθως; Άραγε τι δεν καταλαβαίνεις ρε Έλληνα; Θέλεις να είσαι μόνιμα ο Υπνώττων, ο ενάρετος υπναράς, ένα ασπόνδυλο Α-φασικό Μαλάκιο; Λυπούμαι που δεν εξηγούμαι γλυκότερα, αλλά με πονάει ο αφελληνισμός γιατί είναι καταστροφή και απώλεια μιας πρότασης πολιτισμού που ενδιαφέρει πανανθρώπινα. Με πονάει που η οδός των Ελλήνων χάνεται από τον παγκόσμιο χάρτη. Ξέρω τι θα μου πεις. Σε φοβερές μυλόπετρες είναι παγιδευμένη η χώρα και το παιχνίδι είναι χαμένο…ότι μοιάζει να λείπει ολοκληρωτικά από το πεδίο της πολιτικής ακόμα και η υποψία του << καινούργιου>>, του διαφορετικού.
Το καινούργιο δεν έχει ακόμη γεννηθεί. Θα συμφωνήσω μαζί σου πως μία κοινωνία πεθαμένη ανασταίνεται όταν αλλάξει <<γήπεδο>> και αλλάξει τους όρους του <<παιχνιδιού>> με μπαλώματα και επιδιόρθωση της καταστροφής δεν γίνεται απολύτως τίποτα
Εάν κάποια στιγμή θα συλλάβει και θα γεννήσει η κοινωνία τον ήρωα της και η πολιτική ίσως μπορέσει να ενεργοποιήσει την <<έκπληξη>> που κρύβει μέσα της. Διαφορετικά για ακόμη μια φορά η Ελευθερία που σου τάζουνε ανάπηρη και πάλι θα είναι.
