Κύκλοι της Κουμουνδούρου επισημαίνουν πως το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί ένα μήνυμα στο εσωτερικό του κόμματος για την αλλαγή που επιχειρεί ο πρόεδρος.
Ο κ. Τσίπρας εντοπίζει την αδυναμία συσπείρωσης και κινητοποίησης κοινωνικών δυνάμεων και σημειώνει χαρακτηριστικά την κάμψη των αντιδράσεων σε σχέση με την πρώτη μνημονιακή περίοδο:
«Σήμερα η κατάσταση σε επίπεδο αγώνων και κοινωνικών κινημάτων είναι αρκετά διαφορετική από την πρώτη μνημονιακή περίοδο», αναφέρει και προσθέτει: «Οι λόγοι είναι πολλοί.
Η κόπωση από τέσσερα χρόνια ακραίας πολιτικής λιτότητας, η οριακή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιούνη του 2012 που απογοήτευσε τμήματα των λαϊκών τάξεων που είχαν κινητοποιηθεί.
Η σκληρή αδιαλλαξία, εξάλλου, των μνημονιακών κυβερνήσεων απέναντι σε οποιοδήποτε λαϊκό αίτημα έχει οδηγήσει σε ύφεση τις κοινωνικές κινητοποιήσεις, με ισχυρές εξαιρέσεις, βεβαίως (λ.χ. Σκουριές, καθαρίστριες).
Σε κάθε περίπτωση είναι σαφές ότι δεν είδαμε μετά από τη περίοδο 2010-2012, αντίστοιχες κοινωνικές εκρήξεις».
Όπως σημειώνει ο Αλ. Τσίπρας, «οι κυριαρχούμενες τάξεις διαισθάνονται ότι οποιαδήποτε κοινωνική κινητοποίηση είναι δύσκολο να αποσπάσει υλικά ανταλλάγματα προς όφελος τους χωρίς μια ριζική αλλαγή στο πολιτικό επίπεδο, στην κυβέρνηση της χώρας.
Είναι ακριβώς αυτή την πραγματικότητα που έχει σήμερα να διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στην οποία καλείται να αναζωογονήσει τις λαϊκές προσδοκίες και να αναστήσει την πίστη των ανθρώπων στη δυνατότητα ενός καλύτερου μέλλοντος».
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσδιορίζει συγκεκριμένα τα τμήματα της κοινωνίας στα οποία φιλοδοξεί να απευθυνθεί και προς τα οποία θεωρεί ότι έχει πολιτική υποχρέωση.
Αναφέρει συγκεκριμένα τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς επιχειρηματίες, τη νεολαία.
Ως στρατηγικό στόχο θέτει την συνεργασία εντός και εκτός Βουλής με στόχο την αποτροπή εξάντλησης της τετραετίας από την παρούσα κυβέρνηση. «Για να πειστεί η κοινωνία ότι η ώρα της έκφρασης της λαϊκής βούλησης πλησιάζει. Ότι η αλλαγή έρχεται», όπως λέει χαρακτηριστικά.
Επιπλέον, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζει στο ιδεολογικού χαρακτήρα κείμενό του: «Άλλωστε, η πάλη των τάξεων δεν περιορίζεται στο πεδίο των οικονομικών αγώνων αλλά διατρέχει το σύνολο οικονομικών, πολιτικών και ιδεολογικών δομών, ενώ σε κάθε τέτοια δομή είναι η ίδια η ταξική πάλη που ορίζει τα διλήμματα χωρίς αυταπάτες.
Και σήμερα το δίλημμα είναι: άμεση πτώση της κυβέρνησης και ανάληψη της εξουσίας από την Αριστερά και τους συμμάχους της ή εξάντληση της τετραετίας από την κυβέρνηση Σαμαρά με ό,τι συνέπειες πρόκειται αυτό να έχει για τις κυριαρχούμενες τάξεις».
Τους αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας εντοπίζει στο «σύστημα» και τους εκπροσώπους του, οι οποίοι όπως εκτιμά εξυφαίνουν σχέδια ώστε να εμποδίσουν την πολιτική και κοινωνική συμμαχία με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
«Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το πολιτικό και οικονομικό σύστημα δεν πρόκειται να αφήσει το ΣΥΡΙΖΑ ανενόχλητο στον μεγάλο αυτό αγώνα ανατροπής.
Εδώ και αρκετό καιρό πολλά και διαφορετικά κέντρα εξουσίας απεργάζονται σχέδια για να αποτρέψουν το ιστορικό ορόσημο της ανάληψης λαϊκής εντολής διακυβέρνησης από μια ευρεία πολιτική και κοινωνική συμμαχία με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ», αναφέρει ο κ. Τσίπρας και συμπληρώνει: «Ενορχηστρώνουν τον εκφοβισμό των μεσαίων στρωμάτων από τα ΜΜΕ.
Θέτουν πλαστά διλήμματα. Σχεδιάζουν ακόμα και εκ των πρότερων το ολισθηρό έδαφος, τον περιορισμό των κινήσεων μιας τέτοιας κυβέρνησης, ώστε να προεξοφλήσουν τη σύντομη πτώση της (αριστερή παρένθεση).
Και φυσικά δίνουν τα ρέστα τους στη προσπάθεια ανασυγκρότησης του πολιτικού χώρου του κέντρου και της κεντροαριστεράς σε μνημονιακή κατεύθυνση ώστε να λειτουργήσει ως εφεδρεία αλλά και ως ανάχωμα απέναντι στην άνοδο του Σύριζα και την αλλαγή του κοινωνικού και πολιτικού συσχετισμού δύναμης.
Στόχος είναι είτε η επαναδημιουργία ενός μεγάλου πολιτικού πόλου που θα εκλαϊκεύει επί το προοδευτικότερον την ίδια μνημονιακή πολιτική, είτε η συγκρότηση μιας παράταξης που θα παίξει το ρόλο ενός αμφίπλευρου συνομιλητή με στόχο την ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στο κυρίαρχο πολιτικό μπλοκ εξουσίας».
Σε μία σαφή αιχμή προς το εσωτερικό του κόμματός του και την αριστερή πτέρυγα, ο κ. Τσίπρας αναφέρει: «Όποιος αυτό το αγνοεί, κάνει πως δε το βλέπει ή το υποτιμά και μάλιστα στο όνομα της προτεραιότητας στη συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας με τους "από κάτω" δεν καταλαβαίνει ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να υπηρετήσει η αριστερά το σχέδιό της για τη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των "από κάτω", είναι να αποτρέψει το σχέδιο του αντίπαλου μπλοκ για την ανάσχεση, τη φθορά ή τον εξαναγκασμό σε επιλογές ενσωμάτωσής της.
Και ειδικότερα η στρατηγική ανασυγκρότησης του κέντρου και της κεντροαριστεράς μόνο αδιάφορους στο όνομα μιας δήθεν ιδεολογικής καθαρότητας και ταξικής ιεράρχησης προτεραιοτήτων, δε μπορεί να μας αφήνει».
Στο πλαίσιο αυτό, εκτιμά ότι «ο μόνος τρόπος για να αποτρέψουμε αυτή την διαδικασία ανασυγκρότησης είναι μια ανοιχτή πολιτική συμμαχιών.
Η επιδίωξη της πλατύτερης δυνατής συσπείρωσης των κυριαρχούμενων τάξεων και πολιτικών δυνάμεων που αναγνωρίζουν το αδιέξοδο της ασκούμενης πολιτικής της λιτότητας με άξονα ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής πολιτικής.
Και με στόχο αυτή η πλατιά συσπείρωση να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τους συμμάχους του, στην κατάκτηση της αυτοδυναμίας στις επόμενες εθνικές εκλογές».
Από τι εξαρτάται λοιπόν η δυνατότητα κατάκτησης της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Κατά τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθοριστική παράμετρος είναι οι συμμαχίες και οι πολιτικές συσπειρώσεις που θα μπορέσει να επιτύχει.
«Η διαδικασία της κατάκτησης λοιπόν της κρατικής εξουσίας θα είναι μια μακρά διαδικασία αγώνων και συγκρούσεων η έκβαση των οποίων θα εξαρτάται και από τη δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ να αποσπά τις ευρύτερες δυνατές συναινέσεις και να δημιουργεί τις ευρύτερες δυνατές κοινωνικές και πολιτικές συσπειρώσεις γύρω από συγκεκριμένα διλήμματα που θα προκύπτουν από τις ίδιες τις προγραμματικές του δεσμεύσεις αλλά και την έκβαση των προηγούμενων συγκρούσεων», σημειώνει και προσθέτει:
«Πρώτοι στόχοι σε αυτή τη διαδικασία, όπως έχουμε ήδη δεσμευτεί, είναι η ακύρωση του μνημονίου και η ανατροπή της λιτότητας καθώς και η επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης.
Ανατροπή όμως της λιτότητας δεν σημαίνει απλώς αυξήσεις στους μισθούς με κυβερνητικές εντολές αλλά αφορά σε τελευταία ανάλυση την αύξηση της διαπραγματευτικής ισχύος των εργαζόμενων τάξεων και τελικά την κατάκτηση της εξουσίας από αυτές τις ίδιες, αφού εξουσία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η δυνατότητα μιας τάξης να ικανοποιεί τα ειδικά της συμφέροντα.
Αυτός είναι ο καθοδηγητικός μίτος της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και όχι η επιδίωξη μιας φαντασιωτικής κοινωνικής αρμονίας σοσιαλδημοκρατικής έμπνευσης που μόνο σε ήττες έχει οδηγήσει».
Απαντά τέλος στην κριτική που ασκείται στο εσωτερικό του κόμματός του με ένα απόσπασμα του Νίκου Πουλαντζά από το «Το Κράτος, η Εξουσία, ο Σοσιαλισμός»:
«Κίνδυνοι του δημοκρατικού σοσιαλισμού που δεν μπορούμε να τους αποφύγουμε παρά μόνο με έναν τρόπο: να κάτσουμε φρόνιμα και να βαδίσουμε δίχως λοξοδρομήματα υπό την επιτήρηση της προχωρημένης φιλελεύθερης δημοκρατίας. Αυτό είναι όμως μια άλλη ιστορία...».
