Με τη φράση αυτή ο Πρόεδρος της Gazprom, Αλεξέι Μίλερ, ουσιαστικά ξεκαθάρισε ότι οι υπερτρίμηνες συνομιλίες μεταξύ εκπροσώπων της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Ε.Ε., έληξαν άδοξα...
Από τη Δευτέρα, 16 Ιουνίου, η Gazprom, κάνοντας χρήση του συμβολαίου που έχει υπογράψει με την ουκρανική ΝΑΦΤΟΓΚΑΖ, περνά στο καθεστώς προπληρωμής, από την Ουκρανία για κάθε ποσότητα που αυτή θα ζητά.
Ωστόσο, όπως διευκρίνισε ο Μίλερ, αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν η Ουκρανία ξεπληρώσει το χρέος της, το οποίο προσεγγίζει τα 4,5 δισ. δολάρια. Εικόνα ζοφερή για την ουκρανική οικονομία!
Και όμως, η Μόσχα έκανε ό,τι μπορούσε από το Μάρτιο ώστε να συμβάλλει στη διευκόλυνση της Ουκρανίας στο θέμα της αποπληρωμής των υπέρογκων χρεών της.
Τελευταία πρόταση – υποχώρηση προς το Κίεβο ήταν η έκπτωση κατά 100 δολάρια ανά 1000 κυβικά, (385 δολ) με την προϋπόθεση της πληρωμής του μισού σχεδόν χρέους, γύρω στα δύο δις δολάρια, μέχρι τις 16 Ιουνίου.
Η τιμή αυτή είναι κατά 20 δολάρια χαμηλότερη από τη λεγόμενη μέση ευρωπαϊκή και ίδια ακριβώς με αυτή που πληρώνει η Γερμανία.
Μια τιμή που ο επίτροπος της Ε.Ε., Έντιγκερ, ο οποίος συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις, χαρακτήρισε ικανοποιητική για να συμπληρώσει αναφορικά με το ουκρανικό χρέος ότι «όλοι πρέπει να πληρώνουμε τα χρέη μας».
Η πολιτική ηγεσία του Κιέβου δεν αποδέχτηκε την πρόταση επιμένοντας σε μια τιμή «ουρανοκατέβατη» (στα 225 δολ.) και την υπογραφή νέας σύμβασης, στη θέση της 10ετούς που είχε υπογράψει το 2009 η Ουκρανία, επί πρωθυπουργίας Τιμοσένκο.
«Πρώτο βιολί» στην άκαμπτη αυτή θέση είναι ο δοτός πρωθυπουργός, Αρσένι Γιατσενιούκ, στενός σύμβουλος και «δεξί χέρι» της Τιμοσένκο επί πρωθυπουργίας της, αλλά και επικεφαλής του αγώνα για την αποφυλάκισή της!
Ο Ευρωπαίος επίτροπος Έντιγκερ έκανε μια ύστατη προσπάθεια να τον μεταπείσει, τη νύκτα της περασμένης Κυριακής. Εκείνος παρέμεινε ανένδοτος…
Πρόβλημα για όλη την Ευρώπη
Ο ρώσος πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ ξεκαθάρισε πως » η θέση του Κιέβου μυρίζει εκβιασμό, και δημιουργία τεχνητού προβλήματος που θα πλήξει την ίδια την Ουκρανία».
Αβίαστα, λοιπόν, προκύπτουν τα ερωτήματα: Που στηρίζει ο Γιατσενιούκ την αδιαλλαξία του; Πόσο πολιτικά ανεύθυνος μπορεί να είναι κανείς για να θέσει σε κίνδυνο, όχι μόνο την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας του, αλλά και των χωρών της Ευρώπης που προμηθεύονται το ρωσικό φυσικό αέριο μέσω των ουκρανικών αγωγών;
Στη Μόσχα, για πρώτη φορά επίσημα κάνουν λόγο για «κακούς αλλοδαπούς συμβούλους» του Κιέβου επί του ενεργειακού. Αυτό, δηλαδή, που οι αναλυτές επισημαίνουν από καιρό.
Ότι στην Ουκρανία οι αμερικανοί σπόνσορες της ηγεσίας του Κιέβου προωθούν, μαζί με τον εμφύλιο, και έναν ενεργειακό πόλεμο κατά της Ρωσίας.
Έτσι εξηγείται η αδιάλλακτη στάση του χρισμένου από την αμερικανίδα ΥΦΥΠΕΞ, Βικτώρια Νούλαντ, πρωθυπουργού Γιατσενιούκ.
Βρώμικοι σχεδιασμοί
Προφανής επιδίωξη, η προβολή απαράδεκτων όρων στην τιμή και την αποπληρωμή του χρέους, ώστε να επέλθει ρήξη στις σχέσεις, η Gazprom να κόψει την παροχή για την Ουκρανία και να στέλνει τις ποσότητες που αναλογούν στους Ευρωπαίους.
Από αυτές το Κίεβο κλέβει όσες ποσότητες του χρειάζονται, αναγκάζοντας έτσι την Gazprom να σταματήσει τελείως την τροφοδοσία.
Έτσι, ευελπιστούν το Κίεβο και οι σπόνσορές του, θα οξυνθούν οι -έτσι και αλλιώς διόλου ειδυλλιακές- σχέσεις των ευρωπαίων με τη Μόσχα και οι αμερικανοί θα έλθουν ως «σωτήρες» να «σώσουν» την Ευρώπη, πουλώντας της το δικό τους σχιστολιθικό αέριο.
Τι και αν κοστίζει 120 -150 δολάρια περισσότερο από το ρωσικό! Για τη «σωτηρία» αξίζει να πληρώσεις κάτι παραπάνω.
Δεν θα θίξουμε στο παρόν κείμενο το θέμα της δυνατότητας (ή αδυναμίας) στο ορατό μέλλον, της αντικατάστασης του ρωσικού αερίου που προμηθεύεται η Ευρώπη, με αντίστοιχο από οποιαδήποτε άλλη χώρα.
Για τους ειδικούς, άλλωστε, τέτοια δυνατότητα, προς το παρών, δεν υφίσταται. Το καινούργιο στοιχείο έχει να κάνει με την πρόθεση αμερικανών (και ευρωπαίων κατά δεύτερο λόγο) να πάρουν υπό τον έλεγχό τους τους ουκρανικούς αγωγούς τράνζιτ του ρωσικού αερίου.
Κλειδί ο South Stream
Αν πράγματι συμβεί κάτι τέτοιο, τότε εξηγείται η λυσσαλέα επίθεση που ασκείται το τελευταίο διάστημα κατά της κατασκευής του αγωγού, «Νότιο ρεύμα» (South Stream). Διότι αν το έργο αυτό γίνει -και, όπως έχει ανακοινωθεί επίσημα, μπορεί να λειτουργήσει από το Δεκέμβριο 2015- τότε ο διαμετακομιστικός ρόλος της Ουκρανίας εκμηδενίζεται, μαζί και ο εκβιασμός που γίνεται σήμερα για πολλοστή φορά την τελευταία 12ετία.
BRICS ΝΟΤΙΟ ΡΕΥΜΑ
Η Ρωσία πάντως, επιμένει στην κατασκευή του “Νότιου ρεύματος”.
Ο Πρόεδρος της Gazprom, Αλεξέι Μίλερ, απαντώντας στο ερώτημα για το πως θα λυθεί το ζήτημα που προκύπτει από το τρίτο ενεργειακό πακέτο της ΕΕ, το οποίο απαγορεύει την μονοπώληση ενός αγωγού, απάντησε αφοπλιστικά: «Το Γ’ ενεργειακό πακέτο δεν μας εμποδίζει να κατασκευάσουμε τον αγωγό, μετά βλέπουμε…»
Εν κατακλείδι, η Ε.Ε. βρίσκεται σήμερα μπροστά σε ένα πολύ σοβαρό σταυροδρόμι. Εχει να επιλέξει ανάμεσα στη συνέχιση της συνεργασίας με τη Ρωσία, που ως προμηθευτής φυσικού αερίου στα προηγούμενα 45 χρόνια, τίμησε απόλυτα τις συμφωνίες της, και σε μια μελλοντική αβέβαιη πανάκριβη οικονομικά και διαιρετική-πολωτική γεωπολιτικά, επιλογή σαν αυτή που προωθούν οι αμερικανοί μέσω των ουκρανών.
Αυτά απαιτούν χρόνο και προϋποθέσεις, όπως την πλήρη επικράτηση των αμερικανών εντολοδόχων του Κιέβου στις ανατολικές περιοχές της διαλυμένης πλέον χώρας με ευθύνη τους, ώστε να γίνει δυνατή η υλοποίηση των εν λόγω σχεδίων.
Προς το παρόν κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Μάλιστα, συμβαίνει το αντίθετο στην πράξη, παρά τη σκληρή παραπληροφόρηση που έχει επιβληθεί από τους “μαίτρ της μαύρης προπαγάνδας”.
Τι κάνει η ελληνική κυβέρνηση;
Στο δια ταύτα. Το κλείσιμο της στρόφιγγας μεταφοράς αερίου προς την Ευρώπη θα γίνει έντονα αισθητό μόλις αρχίσουν τα κρύα, το Φθινόπωρο.
Το Κίεβο έχει μαζέψει στις υπόγειες δεξαμενές του στα δυτικά της χώρας, 11,5 δισ. κυβικά φ.α., χωρίς να το έχει πληρώσει.
Αυτό αναλογεί στο 40% των ετήσιων αναγκών του. Η Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, κ.α., δεν θα έχουν οξύ πρόβλημα από το κλείσιμο της στρόφιγγας, αφού οι απώλειες μπορούν σε μεγάλο βαθμό να καλυφθούν από τις ποσότητες που πάνε μέσω του υποθαλάσσιου αγωγού στη Βαλτική, του «Βόρειου Ρεύματος». Οι ποσότητες σήμερα είναι 30 δισ. κυβικά.
Και, αν το Βερολίνο τα βρει σκούρα, μπορεί να κλείσει τα μάτια στον παραλογισμό των θέσεων του Γ’ ενεργειακού πακέτου και να επιτρέψει στη Gazprom να στέλνει άλλα 30 δισ.!
Την «κόπρο του Αυγείου» για τα αμερικανο-ουκρανικά καμώματα θα κληθούν να «καθαρίσουν» οι χώρες της Ανατολικής και Νότιας Ευρώπης, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα.
Από τα 2,7 δισ. κυβικά που καταναλώνει η χώρα, τα οποία μπορεί να αυξηθούν αν αρχίσει εν τέλει η πολυδιαφημιζόμενη ανάκαμψη της οικονομίας (πριν από την κρίση η κατανάλωση ήταν πάνω από 3 δισ. κυβικά), τα 2,5 δισ. τα προμηθεύεται από τη Ρωσία μέσω του προαναφερόμενου αγωγού.
Επ’ αυτού έχουν έστω και κατ’ ελάχιστον προνοήσει τα επιτελεία των αρμόδιων ελληνικών υπουργείων;
Επ΄ αυτού είχε κάτι κατά νου ο Έλληνας ΥΠΕΞ, κ.Βενιζέλος, όταν το Μάρτιο έσπευσε να καταθέσει λουλούδια στην πλατεία του Κιέβου, εκεί όπου η Βικτώρια Νούλαντ μοίραζε «μπισκότα αλληλεγγύης»;
Ή το έκανε από κεκτημένη … “παρορμητικότητα” όπως το περασμένο Αύγουστο οπότε προέτρεπε για επέμβαση στη Συρία, την οποία, όπως φάνηκε, ούτε καν οι ΗΠΑ δεν ήθελαν;
Πολύς λόγος περί εθνικών συμφερόντων γίνεται, η πράξη όμως, είναι το κριτήριο της αλήθειας
