Φτού Ξελευτερία...

ena tsipouraki
Παίζαμε σαν παιδιά και εμείς πριν χρόνια, σε αλάνες και αυλές, σε πεζοδρόμια και δέντρα, ανέμελα, ανυποψίαστα για το μέλλον που ετοιμάζοταν για μάς,
     ..αλλά και γεμάτα εμπιστοσύνη για τους μεγάλους που φρόντιζαν γι αυτό.

     Στην θέση των ''μεγάλων'' ευτυχώς ή δυστυχώς είμαστε τώρα εμείς! Με την εμπειρία των χρόνων και τη σοφία του νοικοκύρη, του οικογενειάρχη, του ανθρώπου ρε αδερφέ που δούλεψε και έφαγε που λέμε τη ζωή με το κουτάλι!
     Και στην θέση των ανυποψίαστων μα εύπιστων και ανέμελων παιδιών, η γενιά που έρχεται και οι γενιές που θάρθουν! Τα δικά μας παιδιά και εγγόνια δηλαδή!


     Το παιχνίδι πλέον σήμερα λέγεται ''σώστε την Ελλάδα, σώστε το μέλλον μας''.
     Θα το παίξουμε και θα το φχαριστηθούμε δύο πανέμορφες συνεχόμενες Κυριακές. Απ' το πρωί μέχρι το βράδυ.
     Και δεν θα 'χουμε κανένα περιθώριο να το χάσουμε! Κι αν μας ξέφυγε λίγο την πρώτη, θα το ισάξουμε τη δεύτερη!
     Αλλιώς, όταν και όποτε ξαναπαιχτεί αυτό το παιχνίδι, πιθανά να  υπάρχουν ελάχιστα πιά παιδιά για να παίξουν! Ούτε "μεγάλοι" όμως να φροντίζουν για το μέλλον!

     Θα υπάρχουν σίγουρα μόνον η Αυτών Χυδαιότητες, Τραγουδισταράδες, Κλωτσοσκουφάδες, Πρασινο-Μπλέ κλώνοι, Μεγαλοβαρκάρηδες, Ψευταράδες, Λαμόγια, Αλεξιπτωτιστές, Μπράβοι, Ηλίθιοι, Μωροφιλόδοξοι, Στουρνάρια, Σαχλαμάρες, Τρόϊκες και Κομισιόν, κι ένας λαός στα κάτεργα!
     Θα υπάρχει μόνον η πολιτική Καμόρα κι οι πληρωμένοι προπαγανδιστές της!

     Ας κοιτάξουμε λοιπόν μέσα στο μυαλό για λίγο. Ας σκεφτούμε τα παιδιά. Ολα τα παιδιά. Ιδιαίτερα τα άνεργα, τα εξαθλιωμένα, αυτά με το θολό βλέμμα, τα αβόλευτα, τα γειτονόπαιδα, τα κουμπαρούλια, τα ανήψια, τα χιλιάδες ξενιτεμένα μωρέ, τα δικά μας παιδιά ρε φίλε!
 Η ζωή τους αδερφέ 

 

κρέμεται από το χαρτάκι που θα κρατήσουμε στο χέρι μας την επόμενη Κυριακή..

      Ας φροντίσουμε να γράφει το σωστό επάνω του..

     Ίσως,... Φτου ξελευτερία!..