Οταν έπεσε η χούντα ο Νίκος Μιχαλολιάκος, γιος ταγματασφαλίτη αξιωματικού της Χωροφυλακής, ήταν δεκατεσσάρων χρόνων. Ο Μάκης Βορίδης ούτε καν έντεκα.
Η τύχη θα τους φέρει λίγα χρόνια μετά στην ίδια θέση -του γραμματέα νεολαίας της παπαδοπουλικής παράταξης-, αλλά δεν θα συναντηθούν ποτέ. Οταν ήρθε ο Μάκης, ο μετέπειτα «γραμματέας» της Χρυσής Αυγής είχε φύγει.
Ο 17χρονος Μιχαλολιάκος τον Ιούλιο του 1974 θα συλληφθεί έξω από τη βρετανική πρεσβεία στο Κολωνάκι όταν πήγε να την κάψει με άλλους «συναγωνιστές». Δύο χρόνια μετά, στην κηδεία του εκτελεσθέντος από τη «17 Νοέμβρη», βασανιστή της χούντας Ευάγγελιου Μάλλιου, ξανασυλλαμβάνεται να λιντσάρει δημοσιογράφους που έκαναν ρεπορτάζ.
Στις 31 Ιουλίου 1978 συλλαμβάνεται ως «βομβιστής» και καθαιρείται από αξιωματικός των ειδικών δυνάμεων. Στο στρατόπεδο όπου υπηρετούσε αποκαλύφθηκε κλοπή 35 περιστρόφων και μεγάλης ποσότητας εκρηκτικών.
Είπαν πως κατέδωσε
Στη δίκη καταδικάστηκε σε φυλάκιση μόλις 13 μηνών. Πολλοί τον θέλουν κατά τη δεύτερη κατάθεσή του να καταδίδει τα υπόλοιπα μέλη της οργάνωσης. Η ποινή του μειώθηκε σε δέκα μήνες. Ο Αριστοτέλης Καλέντζης αντίθετα θα μείνει στη φυλακή πολλά χρόνια.
Από εκεί θα κατηγορήσει ευθέως το μέντορα του «Κινήματος της 4ης Αυγούστου» Κωνσταντίνο Πλεύρη ότι τους κατέδωσε στην Αστυνομία με έγγραφη αναφορά ως «ομάδα η οποία θα προέβαινε εις εκνόμους ενεργείας».
Ενα έγγραφο της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών που δημοσιεύτηκε στην «Αυριανή», έλεγε πως ο Μιχαλολιάκος ήταν πράκτορας με το ψευδώνυμο «Αστυάναξ», αλλά με μια δικαστική απόφαση το έγγραφο αυτό κρίθηκε ως πλαστό.
Η ιστοσελίδα WikiLeaks στις 13 Οκτωβρίου 2008 κάνει σαφή αναφορά στον Νίκο Μιχαλολιάκο αλλά και στον Γρηγόρη Μιχαλόπουλο και τον Κωνσταντίνο Πλεύρη με συγκεκριμένους και παχυλούς μισθούς.
Η πτώση της χούντας βρήκε τον εθνικιστικό χώρο πολυδιασπασμένο. Λίγο αργότερα το περιοδικό «Νέα Μορφή» από τη Θεσσαλονίκη στηλιτεύει το καθεστώς που «γέννησε τους μπολσεβίκους» και «όσους εκμεταλλεύτηκαν εθνικά ιδεώδη».
«Ο,τι είναι εθνικιστικό δεν είναι χουντικό. Οι κυβερνώντες επί μία επταετία δεν εξυγίαναν τον πολιτικό χώρο. Οι πολεμιστές πολεμούν και πεθαίνουν στα πεδία των μαχών, δεν πιάνονται σαν ποντίκια στη φάκα. Οταν αποτυγχάνουν, αυτοκτονούν. Εχει κανείς την εντύπωση ότι ο Γ. Παπαδόπουλος είναι ηγέτης;».
Ο κύκλος που άρχισε στις αρχές του αιώνα με τους «Επίστρατους», τους «Τριεψελίτες», τους Μελανοχίτωνες και τον Μεταξά έκλεισε. Η «Εθνική Δημοκρατική Ενωση» με πρόεδρο τον Πέτρο Γαρουφαλιά -πρώην ΕΑΜίτη!- πήρε 52.678 ψήφους το 1974.
Στην κεντρική ομιλία του στην οδό Πανεπιστημίου, οι οπαδοί ήταν λιγότερα από χίλια άτομα. Η αντισυγκέντρωση όμως που έγινε, ξεπερνούσε τις πενήντα χιλιάδες.
«Πέτρο, σταμάτα, ήρθαμε για πλάκα!».
Το 1977 η Εθνική Παράταξη με 6,8% εξέλεξε πέντε βουλευτές, αλλά όχι και τον πρόεδρό της Στέφανο Στεφανόπουλο που αποσύρθηκε από την πολιτική. Την εποχή αυτή η ομάδα του Ανδρέα Δενδρινού, το «Κίνημα», θέλει να ξεκαθαρίσει τη «βρώμα της επαγγελματικής εθνικοφροσύνης».
Το 1979 ο πρόεδρος του ΕΝΕΚ Πολύδωρος Δάκογλου διαγράφει το «Κίνημα». Το κόμμα πήρε μόλις 2.000 ψήφους και διαλύθηκε για να βρεθεί αργότερα στο κόμμα του Καρατζαφέρη.
Ο τελευταίος ηγέτης της παραδοσιακής Ακροδεξιάς ήταν ο Σπύρος Θεοτόκης. Ο «Τελευταίος Θεοτόκης» θα διαλύσει την «Εθνική Παράταξη» ενόψει του «μαρξιστικού κινδύνου» του ΠΑΣΟΚ και θα ενταχθεί το 1981 στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας.
Το μεγαλύτερο ποσοστό της «Ε.Π.» δεν πήγε όμως στη Νέα Δημοκρατία, αλλά στο ΠΑΣΟΚ. Το ρήγμα ανάμεσα στους γνήσιους καθαρούς «δεξιούς» και τον σοσιαλμανή «προδότη» Καραμανλή ήταν βαθύ.
Η «Εθνική Παράταξη» έχει αποδεκατισθεί, αλλά η εθνικιστική νεολαία διαβάζει στο περιοδικό «Κίνημα» πως «οι συνωμοτικές “επιλεκτικές ομάδες” είναι ο φορέας της επανάστασης και όχι το Κοινοβούλιο. Το μέσο είναι το πραξικόπημα».
* «Η Επανάστασις έχει την ομορφιά του διαβόλου. Η βία είναι απαραίτητο στοιχείο της ανατροπής και της καταστροφής του καθεστώτος. Σπάνια μπορεί αυτή η ανατροπή να γίνει βαθμιαία και ειρηνικά». Ενας έφηβος με το ψευδώνυμο Mavor εμφανίζεται μαζί με τον «Ναζιστικό Ομιλο Παναθηναϊκών Οπαδών».
Η δεκαετία ’80 τον βρίσκει να συνεργάζεται με τους skinheads. Δεν φαντάζεται ότι πολλά χρόνια μετά θα εκπροσωπήσει στη Βουλή τη Νέα Δημοκρατία όταν το 1986 εμφανίζεται στη Νομική Σχολή με τσεκούρι.
Ο Μάκης Βορίδης δεν ήταν όπως έλεγε ναζιστής, αλλά φωτογραφιζόταν μπροστά σε ναζιστικές αφίσες.
* «Η Δεξιά ήταν ένοχη, εγώ δεν είμαι. Ο Χίτλερ και ο Παπαδόπουλος μυρίζουν ναφθαλίνη και ανήκουν στην Ιστορία».
Οι πρώτες ομάδες νεοναζί έκαναν την εμφάνισή τους με αμπέχονα, σβάστικες και συνθήματα στους τοίχους που έλεγαν πως «Ο Χίτλερ ζει» στα μέσα της δεκαετίας ’80. Σε μερικά βιβλιοπωλεία εμφανίζονται αφίσες του Χίτλερ και αυτοκόλλητα των SS. Η Χρυσή Αυγή αντί για διεύθυνση έχει ταχυδρομική θυρίδα. Πιστεύει ότι «κινδυνεύει η φυλετική μας ταυτότητα από τους έγχρωμους».
* «Από τη στιγμή που ο νέγρος έμαθε τον λευκό τρόπο ζωής προσκολλάται παρασιτικά στον λευκό. Εμείς όμως οι εθνικοσοσιαλιστές που η ιδεολογία μας λέγεται ράτσα, υπέροχοι ιδεαλιστές θα κρατήσουμε με κάθε μέσον και θυσία καθαρή και αμόλυντη τη Γη μας».
Στο νεκροταφείο
Ο παγανιστής ποιητής Νίκος Μιχαλολιάκος οργανώνει βραδιές ποίησης για τον Εωσφόρο. Τα γενέθλια του Χίτλερ τον βρίσκουν στο γερμανικό νεκροταφείο στον Διόνυσο, όπως θα γράψει ο υπαρχηγός του Χάρης Κουσουβρής στο βιβλίο του «Γκρεμίζοντας το μύθο της Χρυσής Αυγής».
Το Ολοκαύτωμα είναι «παραμύθι για μικρά παιδιά». Δεν υπήρξαν «κακοί ναζί και δύστυχοι Εβραίοι που τους έβαζαν στους φούρνους».
Η ελληνική Ακροδεξιά με διάφορα σχήματα όπως «Εθνικό Μέτωπο», «Εθνική Σταυροφορία», ΕΛΚΙΣ κ.ά. γνωρίζει παταγώδη αποτυχία. Ωσπου ο Γιώργος Καρατζαφέρης θα την οδηγήσει με το ΛΑΟΣ στο 7%. Η Χρυσή Αυγή πότε κατεβαίνει στις εκλογές για να πάρει 4.000-7.000 ψήφους, πότε απέχει.
Ωσπου θα γνωρίσει το θρίαμβο με 6,8% και με κρατική επιχορήγηση εξοπλίζεται και οργανώνεται. Τα μηχανοκίνητα Τάγματα -όπως είχε κάνει και ο Χίτλερ-, θα κάνουν την εμφάνισή τους με μοτοσικλέτες σε όλη την Αττική.
Δεν θα μάθουμε ποτέ τι σκεφτόταν ο άλλοτε δικτάτορας στο κελί του. Ούτε έγραψε κάτι, ούτε μίλησε ποτέ. Μια άνοιξη ένας από τους ηγέτες της «Επαναστάσεως», ο στρατηγός Οδυσσέας Αγγελής, κρεμάστηκε με ένα καλώδιο σόμπας στο κελί του.
Αν και η νέα εθνικιστική Δεξιά θυμάται τον Παπαδόπουλο, ελάχιστοι θα βρεθούν στην κηδεία του. Αλλά φαίνεται πως οι αγώνες του δεν πήγαν εντελώς χαμένοι.
enet.gr/Του ΝΙΚΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
