Από τον Πάσχο Μανδραβέλη
Περισσότερο και από το «σύνδρομο της Χρυσής Αυγής» είναι το «σύνδρομο του υποκόσμου» που θα πλήξει την κυβέρνηση.
Δεν είναι μόνο το μαφιόζικο ξεκαθάρισμα λογαριασμών που έκανε με την κυβέρνηση ο κ. Ηλίας Κασιδιάρης, παγιδεύοντας τον γενικό γραμματέα της κυβέρνησης με κρυφή κάμερα.
Είναι το γεγονός ότι ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού συνδιαλεγόταν χαλαρά με έναν τραμπούκο του κοινού ποινικού δικαίου.
Διότι ακόμη κι αν κάποιος αμφιβάλλει ότι ο κ. Κασιδιάρης είναι μέλος εγκληματικής οργάνωσης, όλοι τον έχουμε δει να γρονθοκοπά την κ. Λιάνα Κανέλλη, να κλωτσά δημοσιογράφους, να ποζάρει ημίγυμνος με όπλα· πράγματα τα οποία κάνουν οι θυρωροί των μπαρ και μάλιστα κακόφημων.
Φυσιολογικά κάποιος αλλάζει πεζοδρόμιο όταν συναπαντά τέτοιους ανθρώπους, δεν τους καλεί στο γραφείο του για καφέ και κουβεντούλα.
Πολύ δε περισσότερο, ουδείς μπορεί να νιώθει τόσο ασφαλής ώστε να βγάζει τις πιο μύχιες υποψίες του για ένα θέμα τέτοιας κομβικής σημασίας. Κάπως προστατεύει τον εαυτό του. Εκτός αν νιώθει τον συνομιλητή του «αδελφό» και επιπλέον ένιωθε καλυμμένος άνωθεν.
Οπως ορθώς επεσήμανε και ο κ. Ανδρέας Πετρουλάκης, η συνάντηση δεν έγινε «σε κάποιο καταγώγιο, έστω σε μυστικό σπίτι ή ερημικό μέρος, μακριά από βλέμματα». Εγινε σε χώρο «πολυάνθρωπο, επιπλέον, και εκτεθειμένο σε τυχαία συναπαντήματα με επαγγελματίες της καχυποψίας, όπως είναι οι δημοσιογράφοι και οι βουλευτές» (Protagon 3.4.2014)
Το πράγμα είναι εξαιρετικά σοβαρό αν σκεφτούμε την ώσμωση του υποκόσμου με την κορυφή της εκτελεστικής εξουσίας. Πιστοποιείται επιπλέον από το ακαταδίωκτο του υιού Μπαλτάκου, ο οποίος μέσα στον Ναό της Δημοκρατίας κυκλοφορούσε με φόρμες, έδειρε βουλευτές κι έφυγε συνοδευόμενος από εκείνους που έπρεπε να τον συλλάβουν.
Αυτό δεν είναι ένα δείγμα συνήθους ευνοιοκρατίας· τέτοιο δείγμα ήταν η πρόσληψή του στο Λιμενικό, κάτι που επίσης πέρασε «στο ντούκου». Είναι κάτι περισσότερο: έγινε θεμιτό ότι μέσα στη Βουλή οι λογαριασμοί θα ξεκαθαρίζονται όπως στα κακόφημα μπαρ.
Ο ένας μπράβος θα παγιδεύει τους αντιπάλους και ο άλλος θα τους δέρνει. Κατανοεί κανείς τα σήματα που η χθεσινή μέρα έστειλε στην ελληνική κοινωνία; Βλέπει κανείς την πληγή στο σώμα της Δημοκρατίας; Σάπισε, γίνεται γάγγραινα...
Να σημειώσουμε εδώ ότι ο υιός Μπαλτάκου είναι θερμόαιμος και στις κερκίδες. Αφού έχει το ακαταδίωκτο εντός της Βουλής, τότε γιατί αναρωτιόμαστε για τη βία στα γήπεδα και απορούμε που δεν μπορεί να παταχθεί; Μήπως υπάρχουν και προηγούμενα ακαταδίωκτα χουλιγκανισμού;
Σαν υστερόγραφο: στη συνέντευξή του ο κ. Μπαλτάκος χαρακτήρισε τον εαυτό του και τον κ. Σαμαρά «δαυλούς αναμμένους στον βωμό της πατρίδας μας» και ότι «φρόντισα να στηρίξω τους δύο πυλώνες στους οποίους στηρίζεται η Ελλάδα: την Ορθοδοξία και τους ενστόλους».
Προφανώς για να τιμήσει τον πυλώνα της Ορθοδοξίας έβριζε με γλώσσα χαμαιτυπείου («ο μαλ..., ο πουσ...») κάτω από τα επτά εικονίσματα της Παναγιάς.
Τον άλλο πυλώνα, που είναι οι ένστολοι, τον τίμησε διά του σκανδάλου να βάλει παρανόμως στο Λιμενικό τον γιο του υπερπηδώντας άλλα 15 ελληνόπουλα που είχαν περισσότερα προσόντα.
Τόση τιμή στους -κατά τον ίδιο- δύο πυλώνες του έθνους δεν αντέχεται...
