Το «κόλπο» που ετοιμάζει ο Σαμαράς για να ελέγξει απόλυτα τη Ν.Δ. και να τη μετατρέψει σε τσιφλίκι του είναι ήδη γνωστό. Αν του βγει το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, αν δηλαδή δεν πάθει πανωλεθρία και χάσει με κάτω από τρεις μονάδες διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, θα προχωρήσει στη δημιουργία νέου κόμματος, το οποίο, πριν ακόμη εμφανιστεί, έχει όνομα: Νέα Ελλάδα.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για το κόμμα το οποίο ονειρευόταν να αποκτήσει εδώ και δεκαετίες και είχε ήδη μια φορά επιχειρήσει να το στήσει, τη δεκαετία του 1990, με την αποτυχημένη απόπειρα της Πολιτικής Άνοιξης.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για το κόμμα το οποίο ονειρευόταν να αποκτήσει εδώ και δεκαετίες και είχε ήδη μια φορά επιχειρήσει να το στήσει, τη δεκαετία του 1990, με την αποτυχημένη απόπειρα της Πολιτικής Άνοιξης.
Η επιδίωξή του είναι το νέο κόμμα να έχει τη δική του πολιτική σφραγίδα και να είναι απαλλαγμένο από την πρωτοκαθεδρία του καραμανλισμού και την αναγκαστική συμπόρευση με το Μητσοτακαίικο. Μπορεί να μην του «έκατσε» με την ΠΟΛ.ΑΝ., αλλά το «όνειρο» για αναμόρφωση της Δεξιάς – τώρα και ολόκληρου του πολιτικού συστήματος – παραμένει.
Το σχέδιο για τη δημιουργία της Νέας Ελλάδας το κρατά στο συρτάρι του από την εποχή που ανέλαβε την πρωθυπουργία, για να το υλοποιήσει την κατάλληλη στιγμή και εφόσον έχει ισχυροποιηθεί πολιτικά. Το ευρωψηφοδέλτιο και ο τρόπος που καταρτίστηκε, με πρόσωπα της απολύτου επιλογής του Σαμαρά και ελάχιστες κομματικές επιλογές, δείχνει το πώς θα κινηθεί εφόσον προχωρήσει στην υλοποίηση του σχεδίου του.
Ο Σαμαράς έχει στο μυαλό του ότι θα μπορεί να εκμεταλλευθεί το φθινόπωρο τη μείωση του χρέους και να εμφανίσει εαυτόν ως... σωτήρα της χώρας. Με αυτήν την παρακαταθήκη θα εντάξει στη Ν.Δ. τον Στουρνάρα – αν δεν έχει μετακινηθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος – και άλλους εκφραστές της αντιλαϊκής πολιτικής του θέλοντας να φτιάξει μια νέα, «φτιασιδωμένη» με κεντρώο προφίλ παράταξη, η οποία όμως δεν θα έχει προοδευτικό χαρακτήρα και κατεύθυνση, αλλά θα διατηρεί τα στοιχεία του τριπτύχου «πατρίς - θρησκεία - οικογένεια».
Απέναντι η Λαϊκή Δεξιά
Το σχέδιο του μετασχηματισμού της Ν.Δ. σε νέο πολιτικό φορέα επεξεργάζεται ο στενότερος ιδεολογικός μέντορας του πρωθυπουργού, Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο οποίος, έχοντας αριστερές θεωρητικές καταβολές, «παίζει» με τις έννοιες «πατριωτικό» και «ευρωπαϊκό». Το στίγμα στο οποίο θα κινούνται, θα είναι αυτό της φιλελεύθερης Χριστιανοδημοκρατίας, με στόχο να καλύψει και τον κεντρώο χώρο στο κενό που αφήνει το ΠΑΣΟΚ.
Δεν αποκλείεται και στελέχη του ΠΑΣΟΚ να ενταχθούν σε αυτό το σχήμα, εάν διαπιστωθεί ότι στις εθνικές εκλογές η Ελιά δεν θα έχει πιθανότητες πολιτικής επιβίωσης. Ο στόχος θα είναι να καλυφθούν οι άστεγοι φιλοευρωπαϊστές του ΠΑΣΟΚ, αν και πλέον μπορεί ορισμένοι να βρουν στέγη στο Ποτάμι, με βάση τις πρόσφατες δηλώσεις του Σταύρου Θεοδωράκη. Σε αυτό το ιδεολογικό φάσμα η Νέα Ελλάδα θα επιχειρήσει να καλύψει τη δεξιά πτέρυγα έως και το Κέντρο, αλλά εκ των πραγμάτων το κέντρο βάρους θα είναι προς τα δεξιά.
Οι συνομιλητές του Σαμαρά επισημαίνουν ότι δεν αμφισβητείται ως αρχηγός της Ν.Δ. ούτε αντιμετωπίζει προβλήματα, παρά την τροϊκανή πολιτική που ακολουθεί. Όμως, όλοι γνωρίζουν πως η Λαϊκή Δεξιά δεν θα συμβιβαστεί ποτέ με την πολιτική γραμμή που ακολούθησε και ότι οι βουλευτές που την εκφράζουν σύντομα θα βρεθούν απέναντι, αφού θα διαπιστώνουν την απόρριψη της βάσης.
Αρχίζει η εφαρμογή
Πάντως, δεν είναι τυχαίο ότι στην ομιλία του, παρουσιάζοντας τους ευρωβουλευτές, ο Σαμαράς δεν αναφέρθηκε ούτε μία φορά στη Ν.Δ., ενώ μίλησε για μεγάλη δημοκρατική παράταξη και επανέλαβε πολλές φορές τον όρο «Νέα Ελλάδα». Το σχέδιο θα αρχίσει να εκτυλίσσεται από σήμερα, μετά την επιβεβαίωση από την Eurostat του πλεονάσματος, καθώς ο Σαμαράς έχει αποφασίσει να εντάξει στην τακτική του εν όψει ευρωεκλογών διλήμματα που θα αποτελούν τμήμα της στρατηγικής του για τη Νέα Ελλάδα.
Αποφασίστηκε, ύστερα από μυστικές δημοσκοπήσεις, να αρχίσει να πολώνει το κλίμα και πάλι με φόντο τις διαφοροποιήσεις στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ για τη διαπραγμάτευση εντός της ευρωζώνης ή εκτός ευρώ. Με την ανακοίνωση της Eurostat επισήμως αρχίζει η διανομή του «κοινωνικού μερίσματος» και κυρίως η συζήτηση για το χρέος.
Στις 5 Μαΐου, στο Eurogroup, ο Σαμαράς θα εκλιπαρήσει άλλη μια φορά για πολιτική δήλωση περί ελληνικού success story και θα επιδιώξει δέσμευση για μείωση του χρέους με στόχο να τις εκμεταλλευτεί στο εσωτερικό εν όψει της εκλογικής αναμέτρησης.
Επειδή ο φόβος για διαρροές στην ψηφοφορία για το μεσοπρόθεσμο είναι μεγάλος, έχουν φροντίσει λίγες μέρες νωρίτερα να παρουσιάσουν το αποκαλούμενο στρατηγικό σχέδιο για την ανάπτυξη και την ανασυγκρότηση της χώρας. Η Νέα Ελλάδα θα πρέπει να εμπορευθεί πολιτικά ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο και ένα διαφορετικό οικονομικό μοντέλο.
Θα αποκρύπτουν, όμως, ότι σε αυτό το μοντέλο οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να υποαμείβονται για χάρη της ανάπτυξης των... επιχειρηματιών.
Φτιάχνουν κλίμα
Με όλα αυτά ελπίζουν ότι θα καταφέρουν να αναστρέψουν το κλίμα ήττας που διαμορφώνεται εν όψει του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών, αφού υπάρχει ο κίνδυνος και στις τρεις μεγάλες πόλεις οι εκλεκτοί του Σαμαρά να μην περάσουν στον δεύτερο γύρο. Σπηλιωτόπουλος, Μιχαλολιάκος, Καλαφάτης δεν αποκλείεται να υποστούν βαριά ήττα και να βρεθούν εκτός νυμφώνος.
Γι’ αυτό ο Σαμαράς αναμένεται να επιμείνει στα «μείζονα διακυβεύματα» για το μέλλον της χώρας, με στόχο την υπέρβαση των εσωτερικών τριβών, και να ανεβάσει την πόλωση που εκτιμάται ότι θα ενισχύσει τη συσπείρωση γύρω από τους «γαλάζιους» αυτοδιοικητικούς.
Υπάρχουν και στελέχη που εκτιμούν ότι, εάν οι εκλεκτοί του Σαμαρά πάνε καλά στις αυτοδιοικητικές εκλογές και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι ευνοϊκό, τότε δεν αποκλείεται ο σχεδιασμός για τη Νέα Ελλάδα να πραγματοποιηθεί εντός του καλοκαιριού, αφού προηγουμένως θα έχει γίνει ο ανασχηματισμός.
Το όπλο παρά πόδα
Η ιδεολογική κατεύθυνση και τα πρόσωπα που θα σηματοδοτήσουν το στίγμα του νέου κόμματος είναι το ζητούμενο για το καραμανλικό και το μητσοτακικό στρατόπεδο. Επισήμως, λένε ότι δεν υπάρχει θέμα εάν αλλάξει το κόμμα όνομα ή υπάρξει ανανέωση του ιδεολογικού οπλοστασίου. Όμως η ουσία είναι ότι γνωρίζουν πως ο Σαμαράς εύκολα μπορεί να «αλλοιώσει» το ιδεολογικό στίγμα της Ν.Δ. και βρίσκονται σε επιφυλακή, έστω και εάν δεν το παραδέχονται.
Ο Καραμανλής δεν έχει πρόβλημα να αλλάξει όνομα η Ν.Δ. – άλλωστε και ο ίδιος είχε κάνει σχέδιο σε αυτήν την κατεύθυνση –, αλλά το ζήτημα είναι ότι δεν υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ των δύο ανδρών. Είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι ο έμπιστος ενδιάμεσος ήταν ο Τάκης Μπαλτάκος και δύσκολα θα βρεθεί πρόσωπο που να μπορεί να παίξει αυτόν το ρόλο.
Ούτε ο Σαμαράς μπορεί να διακινδυνεύσει να επανασυνδεθεί μαζί του, καθώς, αν δημοσιοποιηθεί η αποκατάσταση της επαφής, θα προκαλέσει πολιτική κατάρρευση της κυβερνητικής συμμαχίας. Δεν είναι τυχαίο ότι δυσαρεστημένοι καραμανλικοί, όπως ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, μέχρι πρότινος συζητούσαν την ίδρυση κόμματος, ενώ και το Μητσοτακαίικο, με πρωταγωνιστή τον Κυριάκο, ως νεοφιλελεύθερη πτέρυγα εξέταζε τη δική του αυτονόμηση εάν η κυβέρνηση κατέρρεε.
Είναι γνωστό ότι το καραμανλικό ιερατείο ελέγχει, στο όνομα του ιδρυτή της παράταξης, πολλά στελέχη, αλλά αυτά δεν λειτουργούν ως μία ενιαία συντονισμένη ομάδα, παρά τις κοινές αρχές που μοιράζονται. Λέγεται από συνομιλητές του πως ο Καραμανλής, που εξακολουθεί να απέχει από τα κομματικά δρώμενα, δεν ενδιαφέρεται τόσο για την αλλαγή του ονόματος όσο για τη συνέπεια στις ιδεολογικές αρχές της Κεντροδεξιάς, τις οποίες όρισε ο ιδρυτής της το 1974.
Άλλωστε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, σηματοδοτώντας τη μεταπολίτευση, ίδρυσε νέα παράταξη και δύσκολα θα μπορούσε κανείς να αποκρούσει με σοβαρά επιχειρήματα τυχόν απόφαση του Σαμαρά για την ίδρυση μιας παράταξης που θα έδινε και σήμα αλλαγής σελίδας για τη χώρα.
Τον Κωνσταντίνο Καραμανλή επικαλέστηκε και ο Βασίλης Μιχαλολιάκος όταν κάλεσε τον Σαμαρά να φτιάξει νέο κόμμα. «Όταν έχεις έναν πλάτανο που άντεξε στον χρόνο, δεν τον κόβεις για να βάλεις στη θέση του μια μικρή ελιά» ήταν η τροχιοδεικτική βολή του Ευριπίδη Στυλιανίδη, ενώ συμφώνησε και ο άτυπος port parole του Κωστάκη, Βαγγέλης Αντώναρος.
Και η Ντόρα Μπακογιάννη όμως δηλώνει ότι το θέμα δεν είναι το όνομα, αλλά οι ανοικτές θύρες του κόμματος σε πρόσωπα και ιδέες και κυρίως το να μην περιχαρακωθεί στα δεξιά. Υπενθυμίζει τη Ν.Δ. της εποχής του Μητσοτάκη, που έφθασε το 47% επειδή ακολούθησε ανοικτή λογική και κυρίως «επεκτάθηκε» προς το Κέντρο και συνεργάστηκε με την Αριστερά.
Ιδεολογικός πόλεμος
Το ζήτημα, σε αυτήν τη φάση, για τις δυο ιστορικές οικογένειες της Δεξιάς είναι ο φόβος ότι ο Σαμαράς λόγω ιδεολογικού DNA μπορεί να στρέψει τη Ν.Δ. ακόμη πιο δεξιά. Εάν, όμως, κινηθεί προς το Κέντρο, τότε επί της αρχής δεν έχουν θέμα. Σε κάθε περίπτωση η πρώτη μάχη θα δοθεί γύρω από το – ανύπαρκτο – θέμα για το ιδεολογικό πλαίσιο, αφού στα... λόγια και η Νέα Ελλάδα θα κινείται από τις παρυφές της Άκρα Δεξιάς έως τις παρυφές της Αριστεράς.
Οι «παγίδες» βρίσκονται στον «πατριωτισμό» και την ερμηνεία που θα δίνει ο καθένας. Εάν η επανίδρυση της Ν.Δ. οδηγεί σε «πατριωτισμό» τύπου ΛΑΟΣ ή ΑΝ.ΕΛΛ. και ένα κόμμα απόλυτα ελεγχόμενο από τον Σαμαρά και όχι σε βασικό πυλώνα του μετριοπαθούς φιλοευρωπαϊκού μετώπου, τότε είναι προφανές ότι οι αντιδράσεις θα είναι τεκτονικές. Και μάλλον και όσοι θα ακολουθήσουν ένα τέτοιαο εγχείρημα θα είναι ελάχιστοι.
Όλα αυτά βρίσκονται μόνο στη φαντασία όσων πολεμούν τον Σαμαρά, λένε συνεργάτες του, αφού, όπως σημειώνουν, δεν είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός να μιλά για την Ελλάδα της δημιουργίας, της ανάπτυξης, της ανανέωσης, της συνένωσης δυνάμεων και να προσπαθούν κάποιοι, για να βρίσκουν λόγο ύπαρξης, να του χρεώνουν αναχρονιστικές ιδεολογικές προσεγγίσεις και απόψεις.
«Το 2014 δεν είναι 1993» σημειώνουν κάποιοι πιο... τολμηροί και διαμηνύουν ότι μόνο όσοι έχουν παρωπίδες δεν βλέπουν τις κοσμογονικές αλλαγές σε πρόσωπα, πολιτικές και ιδεολογίες που έχουν συντελεστεί στη χώρα.
Ανεξάρτητα πάντως από τη θέση που παίρνουν όλες οι πλευρές, το πλέον σημαντικό είναι ότι στελέχη του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, που γνωρίζουν, χαρακτηρίζουν πρόωρο να διεξάγεται αυτή η συζήτηση, αλλά δεν διαψεύδουν πώς το θέμα βρίσκεται ήδη πάνω στο τραπέζι και δεν είναι σχέδιο σε κάποιο συρτάρι. Το θέμα είναι λοιπόν πότε και με ποιον τρόπο θα το προωθήσει ο Σαμαράς.
Εν αναμονή λοιπόν...
Από το Ποντίκι
Και η Ντόρα Μπακογιάννη όμως δηλώνει ότι το θέμα δεν είναι το όνομα, αλλά οι ανοικτές θύρες του κόμματος σε πρόσωπα και ιδέες και κυρίως το να μην περιχαρακωθεί στα δεξιά. Υπενθυμίζει τη Ν.Δ. της εποχής του Μητσοτάκη, που έφθασε το 47% επειδή ακολούθησε ανοικτή λογική και κυρίως «επεκτάθηκε» προς το Κέντρο και συνεργάστηκε με την Αριστερά.
Ιδεολογικός πόλεμος
Το ζήτημα, σε αυτήν τη φάση, για τις δυο ιστορικές οικογένειες της Δεξιάς είναι ο φόβος ότι ο Σαμαράς λόγω ιδεολογικού DNA μπορεί να στρέψει τη Ν.Δ. ακόμη πιο δεξιά. Εάν, όμως, κινηθεί προς το Κέντρο, τότε επί της αρχής δεν έχουν θέμα. Σε κάθε περίπτωση η πρώτη μάχη θα δοθεί γύρω από το – ανύπαρκτο – θέμα για το ιδεολογικό πλαίσιο, αφού στα... λόγια και η Νέα Ελλάδα θα κινείται από τις παρυφές της Άκρα Δεξιάς έως τις παρυφές της Αριστεράς.
Οι «παγίδες» βρίσκονται στον «πατριωτισμό» και την ερμηνεία που θα δίνει ο καθένας. Εάν η επανίδρυση της Ν.Δ. οδηγεί σε «πατριωτισμό» τύπου ΛΑΟΣ ή ΑΝ.ΕΛΛ. και ένα κόμμα απόλυτα ελεγχόμενο από τον Σαμαρά και όχι σε βασικό πυλώνα του μετριοπαθούς φιλοευρωπαϊκού μετώπου, τότε είναι προφανές ότι οι αντιδράσεις θα είναι τεκτονικές. Και μάλλον και όσοι θα ακολουθήσουν ένα τέτοιαο εγχείρημα θα είναι ελάχιστοι.
Όλα αυτά βρίσκονται μόνο στη φαντασία όσων πολεμούν τον Σαμαρά, λένε συνεργάτες του, αφού, όπως σημειώνουν, δεν είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός να μιλά για την Ελλάδα της δημιουργίας, της ανάπτυξης, της ανανέωσης, της συνένωσης δυνάμεων και να προσπαθούν κάποιοι, για να βρίσκουν λόγο ύπαρξης, να του χρεώνουν αναχρονιστικές ιδεολογικές προσεγγίσεις και απόψεις.
«Το 2014 δεν είναι 1993» σημειώνουν κάποιοι πιο... τολμηροί και διαμηνύουν ότι μόνο όσοι έχουν παρωπίδες δεν βλέπουν τις κοσμογονικές αλλαγές σε πρόσωπα, πολιτικές και ιδεολογίες που έχουν συντελεστεί στη χώρα.
Ανεξάρτητα πάντως από τη θέση που παίρνουν όλες οι πλευρές, το πλέον σημαντικό είναι ότι στελέχη του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, που γνωρίζουν, χαρακτηρίζουν πρόωρο να διεξάγεται αυτή η συζήτηση, αλλά δεν διαψεύδουν πώς το θέμα βρίσκεται ήδη πάνω στο τραπέζι και δεν είναι σχέδιο σε κάποιο συρτάρι. Το θέμα είναι λοιπόν πότε και με ποιον τρόπο θα το προωθήσει ο Σαμαράς.
Εν αναμονή λοιπόν...
Από το Ποντίκι
