Το 1924 ο Νίκος Ζαχαριάδης γύρισε στην Ελλάδα από τη Σοβιετική Ένωση, όπου ήταν σε κομματική αποστολή και εκπαιδεύτηκε ιδεολογικά, αλλά και στην πάλη σώμα με σώμα.
Αμέσως ανέλαβε γραμματέας της Κομμουνιστικής Νεολαίας Θεσσαλονίκης και από την πρώτη στιγμή, οι νέοι και οι νέες γοητεύτηκαν από τον καθοδηγητή τους...
Μια 16χρονη κοπέλα, η Ερατώ, τον ερωτεύθηκε. Τον σκεφτόταν νυχθημερόν και κρατούσε σαν φυλακτό μια φωτογραφία του, που είχε τραβήξει κρυφά.
Ο έρωτας της κοπέλας ανησύχησε τον λιμενεργάτη και κομμουνιστή πατέρα της, ο οποίος πήγε να μιλήσει στον Ζαχαριάδη. «Δεν ξέρω μέχρι που μπορεί να φτάσει η κόρη μου. Τώρα τελευταία πάει σε γριές Τουρκάλες και τους ζητάει βότανα για να τα ρίξει στο τσάι σου. Σ’ αγαπάει σύντροφε» του είπε. Ο γραμματέας κοίταξε συγκαταβατικά τον λιμενεργάτη και το μόνο που του είπε, ήταν να φροντίσει να κάψει τη φωτογραφία του.
Για να αποφύγει οποιοδήποτε προσωπικό και κομματικό πρόβλημα με την ερωτοχτυπημένη Ερατώ, ο Ζαχαριάδης πήρε μια σκληρή απόφαση. Όπως αναφέρει στο βιβλίο του, »Το αντικείμενο», ο συγγραφέας Φρέντυ Γερμανός, ο Ζαχαριάδης τηλεφώνησε στη Χωροφυλακή και έδωσε πληροφορίες για την επικίνδυνη κομμουνίστρια. «Αν ψάξετε τα χαρτιά της θα βρείτε την κομματική της ταυτότητα. Ίσως και παράνομες προκηρύξεις κι άλλο υλικό». Την επόμενη ημέρα η Ερατώ συνελήφθη και κλείστηκε σε αναμορφωτήριο.
Οι μέρες περνούσαν, μέχρι που έφτασαν νέα στην Καθοδήγηση. «Η Ερατώ έκοψε τις βλέφες της». Όταν ο Ζαχαριάδης έμεινε μόνος ,τηλεφώνησε στο νοσοκομείο για να μάθει νέα της.
Το ίδιο βράδυ, φτάνοντας έξω από το σπίτι του, τον περίμενε ο πατέρας της 16χρονης. «Γιατί το έκανες αυτό;» τον ρώτησε. «Κινδύνευε το Κόμμα» απάντησε ο Ζαχαριάδης. Ο λιμενεργάτης έβαλε το χέρι του στην τσέπη, κάνοντας το Γραμματέα να πιστέψει ότι θα τραβούσε μαχαίρι. Έβγαλε όμως ένα μαντήλι και σκούπισε τα δάκρυά του. «Έκανες έναν εχθρό μέχρι θανάτου, αυτό έκανες!» του είπε και έφυγε.
Η φυλάκιση στην Κέρκυρα
Τον Σεπτέμβριο του 1936, ο νέος Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης, φυλακίστηκε στη Κέρκυρα. Δεσμοφύλακάς του ήταν ένας μεσόκοπος άντρας με πέτρινο πρόσωπο. «Εσένα κάπου σε ξέρω» του είπε. «Με ξέρεις. Από τη Θεσσαλονίκη, είμαι ο πατέρας της Ερατούς». «Κάποτε ήσουν κομμουνιστής».
«Κάποτε ήμουνα πολλά πράγματα». «Και τώρα τι παριστάνεις με τη στολή του χαφιέ; Ήρθες να με σκοτώσεις; Εμπρός, κάντο». «Θα σε σκοτώσω όταν έρθει η ώρα. Μπορώ να σε σφάξω ακόμη και την ώρα που κοιμάσαι», απάντησε ο δεσμοφύλακας.
Ο Ζαχαριάδης στη φυλακή άρχισε να γράφει το πρώτο του βιβλίο με τον τίτλο «Ο αληθινός Παλαμάς». Πάντοτε όμως είχε το νου του στον δεσμοφύλακα, που μονίμως σουλατσάριζε έξω από το κελί του. «Δεν μου λες, τι κάνεις το βράδυ; Μαλακίζεσαι;», ρώτησε μια φορά ο δεσμοφύλακας, τον αρχηγό του ΚΚΕ. «Το βρήκες. Άνθρωπος είμαι και γω. Τι νόμιζες, έχω τις ανάγκες μου», του απάντησε. Ο φυλακισμένος ηγέτης ήξερε πλέον ποια στιγμή θα διάλεγε ο δεσμοφύλακας για να τον σκοτώσει.
Ένα βράδυ που οι κρατούμενοι κοιμούνταν, ο πατέρας της Ερατούς πλησίασε αθόρυβα το κελί του Ζαχαριάδη και με μια κάμα στο χέρι, πήγε πάνω από το κρεβάτι του. Ο εκπαιδευμένος κομμουνιστής όμως τον είχε ακούσει. Γύρισε απότομα και τον αφόπλισε. «Θες να αφήσεις την Ερατώ ορφανή;» είπε, ενώ του είχε βάλει το μαχαίρι στο λαιμό. «Ήθελα να δω αν κοιμάσαι». «Να με σφάξεις ήθελες!».
Παρά τις παρακλήσεις και τον φόβο του δεσμοφύλακα, ο Ζαχαριάδης του δίνει μια περίεργη εντολή. «Κατέβασε το παντελόνι σου. Τώρα θα κάνεις αυτό που λες πως έκανα εγώ». Ο γερό – δεσμοφύλακας τρομαγμένος υπάκουσε και υπό την απειλή του μαχαιριού, άρχισε να «παιδεύεται». «Δεν μπορώ αδερφέ. Λυπήσου με».
Ο ηγέτης του ΚΚΕ τον άφησε να τυραννιέται λίγο ακόμη και μετά του είπε να ανεβάσει το παντελόνι του. Βγαίνοντας από το κελί, ο δεσμοφύλακας ζήτησε πίσω το μαχαίρι του. «Το μαχαίρι θα παραδοθεί αύριο το πρωί στη διεύθυνση της φυλακής», απάντησε ο Ζαχαριάδης. «Θα με απολύσουν». «Θα βρεις άλλη δουλειά, ένας χαφιές εύκολα βρίσκει εργοδότη».
Την επόμενη ημέρα, το πτώμα του γέρου δεσμοφύλακα βρέθηκε σε ένα πηγάδι με ασβέστη, έξω από τη φυλακή. Κανείς δεν ήξερε τι είχε συμβεί. Ο Ζαχαριάδης δεν είπε ποτέ αυτήν την ιστορία. Τη θυμήθηκε 12 χρόνια αργότερα όταν ήταν στο βουνό και την εξομολογήθηκε στη δεύτερη γυναίκα του. Ο Νίκος Ζαχαριάδης γεννήθηκε στις 27 Απριλίου του 1903 και πέθανε τον Αύγουστο του 1973, σε ηλικία 70 ετών.
.jpg)
