Ενώ ο ακήρυκτος πόλεμος μαίνεται, περισσότερο από μία εβδομάδα, στην τοπική Νέα Δημοκρατία μεταξύ των δύο φατριών των γνωστών πολιτικών γραφείων, οι νεοδημοκράτες αγωνιούν.
Τα μαχαίρια έχουν ήδη βγει, θερίζουν και όποιον πάρει ο χάρος. Ο μεν ισχυρός ανήρ στηρίζει με νύχια και με δόντια τον εκπεσόντα Μιχάλη Μιτζικό στέλνοντάς του υποστηρικτές του πυρήνα του. Η δε αποφεύγει τον Μιχάλη Μιτζικό σαν να είναι φορέας του AIDS.
Ταυτόχρονα, κάποια διαχρονικά παρτάλια προερχόμενα από την πάλαι ποτέ υπερήφανη ΝΔ και τον Κ. Μήτρου οδεύουν προς Σκοτινιώτη. Ενώ οι απογοητευμένοι και πικραμένοι από το όλο σκηνικό βλέπουν ελπίδα αλλαγής στον Αχιλλέα Μπέο.
Τι πρόκειται όμως να συμβεί τελικά; Ουδείς γνωρίζει σήμερα ή μάλλον επιβεβαιώνεται το
σενάριο της εμμέσου τροφοδοσίας Σκοτινιώτη αν τελικά ο Μ. Μιτζικός δεν κατορθώσει να κάνει ψηφοδέλτιο. Δεν ήταν τυχαία η από το πουθενά επιλογή του, η αιφνίδια αποπομπή του και η σημερινή διάλυση της κυβερνητικής παράταξης.
Ο Γ. Σούρλας θα αποτελούσε λύση σαν υποψήφιος δήμαρχος, πράγμα το οποίο επιθυμούσε διακαώς μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο μαζί με κάποιους δημοτικούς συμβούλους. Άλλωστε, αυτόν πρότεινε και ο Μ. Μιτζικός.
Η υφυπουργός είναι πολύ δύσκολο να αφήσει τα υπουργικά της καθήκοντα για τη μάχη του Δήμου Βόλου. Ο Μ. Μιτζικός δεν φαίνεται να συγκεντρώνει την αποδοχή στελεχών, αν και ακούγεται, ότι θα τον στηρίξει ο Κ. Γκαβόπουλος γνωστός τοις πάσοι ανά το πανελλήνιο για τα επιτεύγματά του. Και μη χειρότερα!
Με αυτές τις προοπτικές η ΝΔ από κυβερνητική παράταξη καθίσταται όχι μόνο ουραγός αλλά αποβλητέα παράταξη από τον τοπική πολιτική κονίστρα. Οποία ντροπή! Αιδώς κύριοι της τοπικής ΝΔ! Καταντήσατε την παράταξη όχι Πολιτική Άνοιξη αλλά παρελθόν!
Έρχονται οι άγιες ημέρες του Πάσχα και ίσως κάποιοι αναμένουν ανάλογα γεγονότα. Όπως η ανάσταση του Λαζάρου, δηλαδή της τοπικής ΝΔ στο Δήμο. Ή την έλευση του Νυμφίου εν μέσω της πολιτικής νυκτός, που δεν είναι άλλος από τον Πέτρο Μπλάνα. Προς το παρόν όμως η κατάσταση βρίσκεται σε μία παρατεταμένη Εβδομάδα των Παθών.
Η παράταξη σύρεται από το ένα πολιτικό γραφείο στο άλλο, σαν από τον Άννα στον Καγιάφα. Κανείς από αυτούς δεν βλέπει τον πραγματικό σωτήρα που είναι Π. Μπλάνας. Αυτός, με τον σαγηνευτικό πολιτικό του λόγο και με το συναινετικό του στυλ μπορεί να ενώσει τους πάντες: τους σταθερούς οπαδούς και τα απολωλότα πρόβατα. Με λεβεντιά και παγαποντιά μαζί θα πετύχει ένα ποσοστό που Γ. Κίτσιος και Μ. Δασκαλάκης θα τρίβουν τα μάτια τους.
