Σαν μία αχαρτογράφητη Ήπειρο στον ανθρώπινο νου είναι το υποσυνείδητο. Μία αποθήκη με στοιχεία πού έχουν περιέλθει πολλές φορές σε λήθη.
Στοίβες στην αποθήκη αυτή από μνήμη, συναισθήματα, πλήρη φυσική και ψυχική ζωή πού συνδέονται με την προσωπικότητα κάθε ατόμου. Σε ανύποπτο χρόνο σαν φαντάσματα στην διάρκεια του ύπνου, βγαίνουν και αρχίζουν τον δικό τους χορό στην σκηνή του συνειδητού.
Το βράδυ τι όνειρο ήταν και αυτό; Στην θεατρική σκηνή του συνειδητού μου, βγαλμένοι από το αποθηκάκιτρισμέγιστοι άνθρωποι, όπως ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Κώστας Βάρναλης, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Νίκος Καρούζος πιασμένοι χέρι, χέρι , αρχίζουν τον χορό φωνάζοντας ένας , ένας και κάτι .
<<Την καλησπέρα μου στα ιδανικά σας>> λέει ο Ν .Καρούζος . Κοπροκρατία , κοπροκρατία !φωνάζει ο Ελύτης και συνεχίζει <<σκυλοκοίτες και ερεβομανείς κοπροκρατουν το μέλλον>>.
Ο Παπαδιαμάντης ακούγεται να λέει .<< Για να αποκτήσει κανείς γρόσια, πρέπει να φάει σπίτια ,να καταπιεί χωράφια ,να βουλιάξει καράβια, με τριαναταεξ τα εκατό , θαλασσοδάνεια, το διάφορο κεφάλι>> Δεν πρόλαβε να σταματήσει και αρχίζει ο Βάρναλης.
<<Τις φορές που ο δεμένος πετάχτηκε απάνου/με τα δόντια να κόψει του ξένου τυράννου/το λυτάρι, δεμένος βρισκότανε πάλι./Τόνε δένανε τρίδιπλα οι ντόπιοι μεγάλοι/Τώρα η μάχη τελειώνει…παθοί και μαθοί/ξέρουν , όταν η μάχη η μεγάλη δοθεί/για να μην ξανά χάσουν την λευτεριά τους /θα αφανίσουνε πρώτα τα ντόπια θεριά τους>>
Ξύπνησα έντρομος και κατά ιδρωμένος την στιγμή πού όλοι μαζί χορεύοντας κάτι σαν τον χορό του Ζαλόγγου έλεγαν<<Η Ελευθερία που σου τάζουν ανάπηρη πάλι θα είναι>>. Κοιτάζοντας το πρόσωπό μου στον καθρέπτη μονολογούσα. Ανάπηρη πάλι θα είναι; Μα γιατί; Τότε σαν ανθρωπόμορφο τέρας ο καθρέπτης μού λέει . Ξέρεις γιατί εγώ και η συνουσία είμαστε τα χυδαιότερα πράγματα στον κόσμο; Το γιατί μου ξέφυγε όπως θα μού ξέφευγαν παραλίγο και τα ούρα μου. Γιατί μου λέει αναπαραγάγουμε τους ανθρώπους.
Φλερτάριζα με τον διανοητικό ζουρλομανδύα η έπρεπε επειγόντως να με δει ένας ψυχίατρος. Προτίμησα τον Πατέρα Τιμόθεο πού είχε και τις δύο ιδιότητες ,δηλαδή και κληρικού και ψυχίατρου . Ήμουν συνεπέστατος στο ραντεβού και ήδη είχα πάρει τη θέση στην καρέκλα του πόνου.
-Έχω χάσει στην κυριολεξία τον ύπνο μου του εξηγώ. Διάφορες σκέψεις συνεχίζουν να με βασανίζουν και την ημέρα.
Πώς νιώθεις με ρωτά με αφοπλιστική ευγένεια;
-Σαν να έχω στο κεφάλι μου ένα μίξερ διανοητικό πού αλέθει τα λόγια όλων αυτών των πατέρων του πνεύματος, όπως είσαστε και εσείς, και στο τέλος βγαίνει ένας ψυχικός πόνος, νιώθω μία φρίκη, κάτι να με εξασθενίζει όπως η σκουριά τον σίδερο.
-Μερικοί άνθρωποι συσσωρεύουν περισσότερη συναισθηματική σκουριά από άλλους
-Και είναι φυσικό αυτό ψυχο-παπά μου;
-Η έκφραση και μόνον η Ελευθερία που σου τάζουν , ανάπηρη πάλι θα είναι σου δημιουργεί βαθύτερα μία θλίψη. Αλλά, η θλίψη αυτή είναι ψεγάδι της Αγάπης.
-Και οι τάσεις για εμετό ;Ειδικά όταν ηχεί στο μυαλό μου η έκφραση κοπροκρατούν το μέλλον, σκέφτομαι όλα τα σημερινά βόθρο-κάναλα των μπετατζήδων, όλους τους ασήμαντους που σπεύδουν στα κόμματα, όλο το κηφηναριό της μάσας ,όλους τους ξένο πατημένους πολιτικάντηδες, όλη την θεσμό-κρατική διαφθορά.
-Προσπάθησε να ελέγχεις τις σκέψεις σου, τις διάφορες εικασίες και εντυπώσεις.
Άρχισα να μπερδεύομαι λίγο, αλλά με αμείωτο ενδιαφέρον άκουγα τον ψυχο-παπά Τιμόθεο.
-Μήπως νιώθεις κανένα κόμπο στον λαιμό;
-Μόνο κόμπο, πώς τυλίγεται εκείνο το αναρριχητικό φυτό σε ένα δέντρο και το κατακτά; Νιώθω κάτι να έχει αρπαχτεί από εμένα και να με απομυζεί.
-Προσπάθησε την όποια δυσ-αρέσκεια να την μετατρέπεις σε ευ-αρέσκεια
-Ψυχο –παπά μου χίλιες φορές να βίωνα τον τρόμο ενός πολέμου παρά να σκέφτομαι ότι την στιγμή που κάποιοι πουλαν πατρίδα , άλλοι την πουλάνε . Άσε εκείνο το δάκτυλο.
-Ποιο δάκτυλο;
Βλέπω ένα χέρι να δείχνει με τον δείκτη και ακούγεται μία φωνή να μου λέει. Ξύπνα και έλα από τον δρόμο της ηδονής γιατί θα μείνεις μόνο σου και δακτυλοδεικτούμενος.
-Ίσως έχεις δίκαιο, γιατί αυτός ο πόλεμος είναι ύπουλος και φοβερός και ειδικά όταν είσαι απογοητευμένος ο εχθρός επιτίθεται με ότι μας αρέσει. Θυμάσαι μήπως πώς αντέδρασες σε αυτή την φαντασίωση;
-Ναι , είπα . Αν με το ένα δάκτυλο δείχνεις συνάνθρωπο σου , τα αλλά τρία πρόσεχε δείχνουν τον Εαυτό σου.
Η θεραπευτική προσέγγιση έφτασε στο τέλος της. Ο ψυχο-παπαςΤιμόθεος έπρεπε να φύγει. Είσαι απολύτως υγιής μου είπε. Την τελική απόφαση την παίρνει πάντα ο άνθρωπος και εσύ έχεις ακολουθήσει τον σωστό δρόμο.
