Αντώνης Φορλίδας
Αμβέρσα
Υπάρχουν δύο Ελλάδες. Η μία είναι η Ελλάδα τής στέρησης, τού πόνου, τής απόγνωσης, τής πείνας, τής ανέχειας, τών αιματηρών φόρων καί τών αυτοκτονιών.
Η άλλη Ελλάδα είναι τής αρπαχτής, τής αδιαφάνειας, τής πουστιάς, τής λαμογιάς, τής πολιτικής διαφθοράς ,τής μίζας , τής χλιδής καί τής ατιμωρησίας μέ τόν νόμο περί μή ευθύνης υπουργών.
Μέσα σ' αυτόν τόν ορυμαγδό , τό δράμα καί τήν δυστυχία μας, χάσαμε εμείς οι έλληνες τήν αξιοπρέπειά μας, τίς αξίες μας,τήν περηφάνεια μας, καταντήσαμε άνοα μικροαστικά ανθρωπάκια χωρίς αγωνίες, ανησυχίες καί απογυμνωθήκαμε εντελώς από τίς αρχές μας.
Αυτόν τόν καιρό λαμβάνει χώρα στήν Αθήνα ένα ανουσιούργημα , μιά πλήρης ηθική παρακμή, ένα κοινωνικό έγκλημα καί δέν αντιδρά κανείς.
Κάθε βράδυ δεκάδες παιδεραστές ευυπόληπτοι κύριοι μέ γραβάτες στήν καρδιά τής Αθήνας καί συγκεκριμένα στό Πεδίο τού Αρεως, ασελγούν πάνω στίς παιδικές ψυχούλες καί στά κορμάκια αθώων πλασμάτων από τό Αφγανιστάν από 5 έως 10 χρονών, πού πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης.
Η απανθρωπιά,η αδιαφορία καί η υποκρισία γιά αυτό τό διαρκές έγκλημα καλά κρατεί.
Αυτά τά τρισάθλια, υπάνθρωπα σκουλήκια μέ τά βρώμικα χέρια, τήν σκατένια ψυχή είναι αυτοί οι ίδιοι πού στή συνέχεια θά γυρίσουν στό σπίτι τους νά αγκαλιάσουν τά δικά τους παιδιά καί τό πρωί θά πάνε στήν εκκλησία.
Αυτοί λοιπόν ασελγούν καί βρωμίζουν τήν παιδική αθωότητα, αυτοί σκοτώνουν καί τήν τελευταία ελπίδα ανθρώπων πού είναι στό όριο τής εξαθλίωσης, απαξιωμένοι, στερημένοι καί χωρίς δικαίωμα σεβασμού, γιά δύο ευρώ.
Αυτοί οι ίδιοι σέ μιά υπερεθνικιστική κρίση θά βγούν στό δρόμο νά διαδηλώσουν μέ τίς σβάστικες τού Μιχαλολιάκου γιά τά δεινά πού μάς προκαλούν οι μετανάστες.
Καί αναρωτιέμαι. Πώς είναι δυνατόν αυτές οι θλιβερές εικόνες νά κάνουν τό γύρω τής Ευρώπης τού πολιτισμού καί τού Διαφωτισμού καί νά μήν γίνονται γνωστές στήν οδό Μεσογείων στό υπουργείο προστασίας τού πολίτη, υγείας ή ανθρωπιστικών οργανώσεων.
Φαίνεται ότι ο Δένδιας νοιάζεται μόνο πώς νά δέρνει κόσμο καί πώς νά παίρνει τά C.D 's από τούς αφρικανούς γιά νά επανεκλεγεί. Ο Αδωνις ενδιαφέρεται μόνο στό νά πεθαίνει τούς πολίτες, τό χαμόγελο τού παιδιού περί άλλων τυρβάζει, ενώ η Μαριάννα πίσω από τό αξιόλογο ίδρυμα Ελπίδα , κρύβει τίς πουστιές τού Βαρδινογιάννη.
Ολοι εμείς οι υπόλοιποι έλληνες ,κλείνουμε τά μάτια στό πρόβλημα, στρουθοκαμηλίζουμε, καταριόμαστε τή μοίρα μας καί ετοιμάζουμε τήν ψήφο μας γιά επανεκλογή τών βρωμόσκυλων.
Δέν ξέρω αλλά άν ημουνα διοικητής ασφαλείας, ή θά άρχιζα στίς κλωτσιές τόν πολιτικό μου προιστάμενο ή θά επέλυα τό θέμα τού Πεδίου τού Αρεως μέ τούς άνδρες μου.
