Οι εκλογές πλησιάζουν. Και κάθε ημέρα άνδρες και γυναίκες <<επώνυμοι>> και <<αναγνωρίσιμοι>> θα παρελαύνουν από το ναρκωτικό με την πρίζα διεκδικώντας, τις περισσότερες φορές, κι άλλες φορές ζητιανεύοντας ψήφους ,δόξα ,προβολή. Μπροστά στο ‘’σκυλοκαβγά’’ για το μοίρασμα των ψίχουλων πού πέφτουν από την Αγία τράπεζα του ατομικισμού οι κοινοί θνητοί θα φαντάζουν πολύ ασήμαντοι.
Της κόρης μου τις άρεσαν τα παραμύθια. Έτσι κι αλλιώς χορτάσαμε όλοι από αυτά. Είχε ιδιαίτερη αδυναμία στο παραμύθι πού αναφέρονταν σε μία χώρα …πού την έσπειραν με πράσινα, γαλάζια και κόκκινα παιδιά. Με απαλή παιδική αγνότητα πάντα ρωτούσε. Έτσι και τώρα. Μπαμπά τι είναι η ΠΟΛΙΤΙΚΗ που ασχολούνται όλοι αυτές τις ημέρες; Πώς να πεις σε ένα παιδάκι τι είναι πολιτική και πως γεννήθηκε σε μια χώρα πού τα παιδιά και η χαρά τους θεωρούνται κακούργημα;
-Να παιδί μου πολιτική είναι μια τέχνη.
-Τι τέχνη;
-Η τέχνη να λες ψέματα . Για παράδειγμα. Λένε ,<<ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ>> εγώ δεν πήρα μία, μοιραίο ήταν έπαθα μια ηθική ναυτία. Ολημερίς έκλεβαν το κάνανε για πλάκα και εγώ μωρό μου κράταγα σημαία του μα(λ)θάκα. Εσύ για παράδειγμα πήρες κάτι;
-Τι λες μπαμπάκα μου ,εγώ έψαχνα να βρω τρόπο για να σου πω ότι ήθελα ένα ζευγάρι παπούτσια, γιατί έκανα γρήγορους υπολογισμούς και τα κουκιά δεν έβγαιναν. Εφορίες, χαράτσια, τέλη, ΦΑΠ 11,12,13,πετρελαιο ,μισθός πετσοκομμένος.
-Και η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ πού λένε;
-Η ιδεολογία είναι κάτι σαν το λαστέξ της γυναίκας, η σαν ένα κοστούμι που το ράβει στα μέτρα του ο καθένας. Με λίγα λόγια τέρμα οι ιδεολογίες, τέρμα τα ιδανικά, τέρμα οι φιλοσοφίες, τέρμα τα πολιτικά.
-Τώρα αρχίζω και καταλαβαίνω.
-Ναι παιδί μου. Άλλος την μπάρα και άλλος τον παρά, άλλος την σάρα και άλλος παστουρμά.
-Και το κράτος;
-Θλιβερές μου πορδές… κράτος ασυστόλων και πεσμένων κώλων.
-Και ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ;
-Μια ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΠΟΤΑ ΚΑΤΟΧΗΣ. Μας τελείωσε. Ξύρισαν τα άγρια γένια και μούσια έμβλημα των Ηρακλέων εξολοθρευτών της καπιταλιστικής Λερναίας Ύδρας . Φόρεσαν γραβάτες κόκκινες, η ροζ ανάλογα τον βαθμό επαναστατικότητας. Έκαναν την πρώτη τους γνωριμία με Ρωσικό χαβιάρι και την Γαλλική σαμπάνια.
Το βλέμμα του παιδιού είναι στην ψυχή μας …κηροζίνη. Έπρεπε όμως να του πω την αλήθεια για το Σήμερα , γιατί αυτό είναι το αύριο του παρελθόντος. Γιατί το σχολείο είναι τόπος πού δεν διδάσκεται η ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Διδάσκεται όμως η συμμόρφωση με την ΕΞΟΥΣΙΑ γι αυτό και μερικές φορές μετατρέπεται σε <<ναρκοπέδιο ασθενειών >> με συνοδούς τους ψυχολόγους και ψυχίατρους.
-<<ΗΓΕΤΗΣ >>;
-Συνήθως, το άτομο εκείνο πού τα Μ.Μ.Ε κάνουν τα αδύνατα, δυνατά να το εμφανίσουν ΠΡΟΙΚΙΣΜΕΝΟ άτομο ,γιατί προνομιούχο λόγο θέσης είναι σίγουρα, αλλά δέχεται να κάνει πράγματα πού ο μέσος άνθρωπος φοβάται, ντρέπεται, σιχαίνεται και το κυριότερο λυπάται να κάνει, με ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ναρκωμένη και ανάπηρη πολλές φορές.
-Και ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ μπαμπά ;
-Συνείδηση, είναι ένα ανεμιστηράκι σιδερένιο μέσα στο κεφάλι μας ,πού σε ανύποπτο χρόνο γυρίζει και κόβει κρεατάκια.
-Τελικά αμφιβάλω, αν παλεύουμε για την δική μας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ η για να κάτσουμε στο σβέρκο των άλλων; Και τελικά όλοι αυτοί οι <<ΕΠΩΝΥΜΟΙ>> θνητοί δείχνουν να αγνοούν ότι θα είναι οι ανώνυμοι νεκροί του αύριο, ξεχασμένοι από όλους.
-Δυστυχώς παιδί μου ο άνθρωπος και τα μυρμήγκια σκοτώνουν ,χωρίς λόγο οργανισμούς πού ανήκουν στο δικό τους το είδος Θεωρώ παιδαγωγικό έγκλημα να διδάσκεις στα παιδιά ότι ο ενάρετος και δίκαιος βραβεύεται και ευδοκιμεί στη ζωή . Αντίθετα πρέπει από μικρό παιδί να μάθεις ότι ο ανήθικος συνήθως βραβεύεται και ότι ο άδικος συνήθως ευδοκιμεί .Πρέπει να μάθεις από τώρα την στυγνότητα την αδικία της πραγματικής ζωής και είμαι υποχρεωμένος να σου εξηγήσω ότι η αξία του ενάρετου και του δίκαιου συνίσταται στο ότι με κίνδυνο να μην δικαιωθεί και να μην προκόψει ,αυτός πρέπει να μείνει πιστός στο δρόμο της ΑΡΕΤΗΣ και της ΔΙΚΑΙΩΣΥΝΗΣ μόνο και μόνο για να μην έρθει η ώρα πού θα νιώσει αηδία για την ψυχή του ,όπως μας αηδιάζει ένα άπλυτο κορμί.
Τι θα μπορούσαμε να πούμε σε όλους αυτούς ,πού αντί για τους ΑΝΟΗΤΟΥΣ και ΟΛΕΘΡΙΟΥΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΥΣ, προτιμούν να καλλιεργούν τον κήπο τους; Ότι ανήκουν σε κάποιο παρωχημένο και ουτοπικό παρελθόν η μήπως σε κάποιο πολύ μακρινό και πολύ ρεαλιστικό μέλλον;
