Από τις αρχές του 2013, η δημοτική αρχή εγκατέλειψε την αντιπαράθεση με επιχειρήματα στην υπόθεση του νερού και επιστράτευσε την τακτική των προσωπικών επιθέσεων και συκοφαντιών εναντίον μελών της Κίνησης Πολιτών Πηλίου και Βόλου για το νερό.
Έφτασε μάλιστα στο σημείο να στοχοποιεί συγκεκριμένους πολίτες με την κατηγορία της συμμετοχής στην Κίνηση, επικαλούμενη την επαγγελματική τους σχέση με τον δήμο ή το δημόσιο.
η χωρίς προηγούμενο επίθεση εναντίον του Άριστείδη Φραγκουδάκη στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο, σε απάντηση της καθαρά πολιτικής τοποθέτησης που το μέλος της Κίνησης έκανε, στο υπό συζήτηση θέμα των τελών άρδευσης για το 2013.
Εκτοξεύτηκαν εναντίον του πρωτοφανείς ύβρεις όχι μόνον προσωπικές αλλά γενικευμένες, προσβλητικές για όλες τις τοπικές κοινωνίες. Το γεγονός παραπέμπει σε τακτικές της κεντρικής πολιτικής σκηνής του 2009-10, όταν η κυβέρνηση χρησιμοποίησε σε διεθνή κλίμακα τον ευτελισμό της Ελληνικής κοινωνίας με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς - τεμπέληδες, φοροφυγάδες, μπαταχτσήδες, μέθυσοι, μιζαδόροι, κλπ. - για να ανοίξει διάπλατα τα σύνορα στην πολιτική των μνημονίων.
Τα χωριά του Πηλίου δεν δημιουργήθηκαν τυχαία από ανθρώπους που «είδαν φως και μπήκαν».
Οι πρώτοι κάτοικοι βρήκαν τις ιδανικές προϋποθέσεις για να ζήσουν και να δημιουργήσουν, η βασικότερη από τις οποίες ήταν το νερό. Νερό για να πίνουν και να ποτίζουν ελεύθερα από τη φύση.
Και το πληρώνουν σαν αντιστάθμισμα πολύ ακριβά μέχρι σήμερα, χωρίς καμιά διαμαρτυρία, με χιλιάδες χιλιόμετρα κάθε χρόνο για να ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες, για την εκπαίδευση των παιδιών τους, για τη δουλειά τους, για τον πολιτισμό και την υγεία.
Δεν απαιτούν λοιπόν κάποια κοινωνική διαφοροποίηση από τους κατοίκους της πόλης, όπως προσπαθεί να περάσει στην κοινή γνώμη η Δημοτική Αρχή και δεν αρνούνται να πληρώσουν επειδή «είχαν μάθει στο δωρεάν νερό και τώρα που πρέπει να πληρώσουν ζορίζονται».
Αυτό που έχουν μάθει και θεωρούν υποχρέωσή τους, την οποία ικανοποιούν αδιαμαρτύρητα εδώ και δεκάδες ή και εκατοντάδες χρόνια, είναι να πληρώνουν τα ανταποδοτικά τέλη και κυρίως να συμμετέχουν ως τοπικές κοινωνίες ενεργά, σε ότι σχετίζεται με το νερό από την πηγή ως τη βρύση του σπιτιού τους, τα χωράφια και τους κήπους.
Η πολιτική ωστόσο της ΔΕΥΑΜΒ δεν αναγνωρίζει αυτή την πραγματικότητα και κυρίως αφήνει παντελώς έξω από τη διαχείριση του νερού την ενεργό συμμετοχή των κατοίκων, την στιγμή μάλιστα που ο ίδιος ο Δήμαρχος εκφράζει την αδυναμία της ΔΕΥΑΜΒ να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις λόγω έλλειψης προσωπικού.
Η χρονική στιγμή της συγκεκριμένης επίθεσης δεν είναι τυχαία. Τον τελευταίο μήνα και με αφορμή το σχέδιο κανονισμού άρδευσης, το οποίο επιχειρήθηκε να περάσει με διαδικασίες fast track, με διαβούλευση από τα τοπικά συμβούλια και όχι από λαϊκές συνελεύσεις των κατοίκων, τα χωριά αναστατώθηκαν για μια ακόμη φορά.
Ο κανονισμός αυτός συντάχτηκε στα γραφεία της ΔΕΥΑΜΒ, της οποίας ανώτερα στελέχη, ανάμεσα τους ο αντιπρόεδρος της επιχείρησης και ο τεχνικός διευθυντής, δήλωναν πέρσι στη Δράκεια ότι δεν γνωρίζουν το αντικείμενο.
Συντάχθηκε μετά από μια αρδευτική περίοδο έντονης αμφισβήτησης της ΔΕΥΑΜΒ από σχεδόν το σύνολο των αγροτών, γεγονός που παραδέχτηκε ο Δήμαρχος σε πρόσφατες δηλώσεις του, στις οποίες τόνισε ότι δεν συνεργάζονται τα τοπικά συμβούλια με τη ΔΕΥΑΜΒ στο θέμα της άρδευσης.
Αντί λοιπόν να προσπαθήσουν να καλύψουν αυτό το κενό επικοινωνίας με τους καλλιεργητές, προσπάθησαν ερήμην τους να αποσπάσουν από τους ημέτερους αιρετούς, την έγκριση του εν λόγω κανονισμού, ο οποίος αναγνωρίζει την ΔΕΥΑΜΒ ως απόλυτα κυρίαρχη και ιδιοκτήτρια πηγών, ρεμάτων και υδραυλάκων και θεσμοθετεί υποχρεώσεις των «καταναλωτών» αγροτών με κανόνες που θα ζήλευαν οι Veolia και Suez!
Οι κάτοικοι ζήτησαν και πέτυχαν την εφαρμογή του άρθρου 85 του Καλλικρατικού Νόμου 3852/2010, με το οποίο προβλέπονται λαϊκές συνελεύσεις-τουλάχιστον μία ετησίως- που αποφασίζουν με την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων, σε ζητήματα που απασχολούν σοβαρά τις τοπικές κοινότητες.
Με αυτό τον τρόπο αποτράπηκε η fast track διαδικασία και εξασφαλίστηκε η έκφραση της λαϊκής θέλησης πάνω στο ζήτημα της άρδευσης. Στις συνελεύσεις που έγιναν ως τώρα οι κάτοικοι εκφράζουν την έντονη δυσφορία τους για τον τρόπο που επιχειρήθηκε να περάσει ο κανονισμός, απορρίπτουν το περιεχόμενο και ζητούν να επανέλθει η διαχείριση της άρδευσης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση δηλαδή στα τοπικά συμβούλια.
Αυτές οι εξελίξεις προφανώς δεν αρέσουν στην Δημοτική Αρχή που φαίνεται να έχει χάσει τη ψυχραιμία της. Εμείς εξακολουθούμε να περιμένουμε απαντήσεις με επιχειρήματα και όχι ύβρεις και συκοφαντίες, στα σοβαρά ζητήματα που έχουμε βάλει στη δημοτική αρχή και παραμένουν αναπάντητα
Γιατί αποφεύγει τον διάλογο και κυρίως γιατί έχει ανοίξει μέτωπο εναντίον των κατοίκων των χωριών;
Γιατί επιμένει στη μόνιμη και προληπτική χλωρίωση του πόσιμου νερού στα χωριά του Πηλίου, όταν αυτό δεν επιβάλλεται από τον νόμο και είναι αποδεδειγμένα αντιεπιστημονικό;
Γιατί εξακολουθεί να γυρνά την πλάτη του στο μείζον πρόβλημα των διαρροών του δικτύου της ΔΕΥΑΜΒ στο Βόλο και να παρέχει πόσιμο νερό για ψύξη μηχανημάτων στη βιομηχανική ζώνη;
Γιατί απέρριψε ως αναχρονιστική την πρόταση της Κίνησης για δημόσιες βρύσες με νερό κατευθείαν από το Πήλιο; Ποια σύγχρονη αντίληψη εκτοπίζει από την καθημερινότητα μιας πόλης τη δημόσια βρύση και σπρώχνει τους κατοίκους στην αγορά του εμφιαλωμένου νερού;
Γιατί επιμένει στη μεταφορά των νερών του Πηλίου στο διάτρητο δίκτυο του Βόλου. όταν τα προβλήματα στο ευαίσθητο περιβάλλον του Πηλίου από τις υπέρ-υδρομαστεύσεις των πηγών από την ΔΕΥΑΜΒ είναι ήδη αισθητά;
Γιατί ενώ παραδέχεται την αδυναμία της ΔΕΥΑΜΒ, λόγω έλλειψης προσωπικού να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις στο Βόλο, αποφάσισε να τη φορτώσει άρον-άρον και με την αρμοδιότητα της άρδευσης στα χωριά;
Σημειώνουμε ότι η ΔΕΥΑΜΒ είναι η μόνη ΔΕΥΑ μεγάλης ως μεσαίας πόλης στην Ελλάδα που αποφάσισε να διαχειριστεί νερά άρδευσης. Προς τι η βιασύνη;
Γιατί απέφυγε τη διαβούλευση για τον κανονισμό άρδευσης στο πλαίσιο των λαϊκών συνελεύσεων;
Γιατί στο σχέδιο κανονισμού άρδευσης άφησε έξω από τη διαχείριση της άρδευσης τις τοπικές κοινωνίες; Υπάρχουν κανονισμοί από άλλους μεγάλους Δήμους (όχι ΔΕΥΑ), όπως της Κοζάνης ας πούμε, στους οποίους προβλέπεται επιτροπή άρδευσης σε κάθε τοπική κοινότητα.
Γιατί επιμένει στην πολιτική της αντιπαράθεσης ανάμεσα στη ΔΕΥΑΜΒ και τους δημότες, στα χωριά και την πόλη, με τις απειλές για πρόστιμα και διακοπές νερού σε όσους δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά στις απαιτήσεις της ΔΕΥΑΜΒ;
Η αναξιοπιστία της επιχείρησης είναι ήδη στο ναδίρ και κάνει ότι μπορεί για να την κρατήσει εκεί. Συνήθως η απαξίωση μιας δημόσιας επιχείρησης προηγείται του ξεπουλήματος. Αυτό το ξέρουν και οι πέτρες.
Ιδού λοιπόν μερικά από τα ερωτήματα, ιδού και οι δημοκρατικές διαδικασίες που διασφαλίζουν το διάλογο και την κοινωνική ειρήνη.
Εμείς θα περιμένουμε με μάτια και αυτιά ορθάνοικτα, υπομονετικά και με πολλά ενεργειακά αποθέματα για μεγάλο αγώνα, μέχρι να διασφαλίσουμε το δημόσιο χαρακτήρα του νερού.
Δεν θα κουραστούμε από τις μηνύσεις, τις πολιτικάντικες πρακτικές, τις ύβρεις και τις συκοφαντίες.
