Σοκ, αίμα και δέος!
To μεγάλο μακελειό θα ξεκινήσει από την Δικαιοσύνη αν παρατηρήσει κανείς και την σημειωλογία της "εφόδου" του Αλέξη Τσίπρα και της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο ΣτΕ.
Τις άγριες διαθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτει και η ανακοίνωση-απάντηση του κόμματος στις αιτιάσεις του ΠΑΣΟΚ σχετικά με την θεσμικότητα της επίσκεψης του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα αρχηγεία της Δικαιοσύνης.
"Είναι απολύτως κατανοητό για το ΠΑΣΟΚ να πανικοβάλλεται και μόνο στο άκουσμα της λέξης «δικαιοσύνη». Όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται..."
To μόνο που δεν είπαν οι κακούργοι συριζαίοι είναι σε ποιο κελί θα κλείσουν τον Βενιζέλο. Πάντως η Ζωή ετοιμάζει ήδη το υπουργικό ταγέρ για την ορκομωσία της ως υπουργού Δικαιοσύνης.
Η Κουμουνδούρου έχει ήδη έτοιμες τις λίστες με τα ονόματα των δικαστικών λειτουργών που τους θεωρεί φίλα προσκείμενους σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ώστε να τους εκπαραθυρώσει με το καλημέρα.
Ακολουθώντας την στρατηγική του Μακιαβέλι, του Πούτιν και κυρίως του Ανδρέα Παπανδρέου οι ορδές του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στις πρώτες 30 μέρες θα πάρουν κεφάλια στα πόστα-κλειδιά του κρατικού μηχανισμού.
Στα γραφεία της Κουμουνδούρου έχουν αποφασίσει ήδη ποιοι θα είναι οι νέοι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων καθώς έχουν περάσει από έλεγχο CSI όλοι οι φάκελοι των αξιωματικών που δηλώνουν συριζαίοι ώστε να μην τρυπώσει στην ιεραρχία του στρατεύματος κανείς κρυφονεοναζί.
Όπως όλα δείχνουν οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ έρχονται αποφασισμένοι να επαναλάβουν το ανδραγάθημα του παπανδρεικού ΠΑΣΟΚ, τότε που πρασινομακελάρηδες κάθε είδους πιάσαν τα γιοφύρια του κρατικού μηχανισμού.
Στο Μέγαρο Μαξίμου θα μπουκάρει ο ίδιος ο Αλέξης με μια ομάδα σαρκοφάγων κομμάντο οι οποίοι θα αναποδογυρίζουν γραφεία ώστε να εντοπίσουν τους Λαζαρίδη, Μουρούτη, Κρανιδιώτη και να τους κατασπαράξουν...
Η Ζωή που θα αναλάβει το υπουργείο Δικαιοσύνης θα ανοίξει αμέσως τους 20 πιο καυτούς φακέλους των σκανδάλων στα οποία εκτιμά ότι ενέχονται πολιτικά πρόσωπα από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.
Γεννημένη τον Δεκέμβριο του 1976 στην Αθήνα και μεγαλωμένη στην Αγία Παρασκευή με τους γονείς της, τον πρώην πρόεδρο του Συνασπισμού Νίκο Κωνσταντόπουλο και τη δημοσιογράφο Λίνα Αλεξίου, η Ζωή Κωνσταντοπούλου χαρακτηρίζεται «διερευνητικό, φιλέρευνο, ανεξάρτητο πνεύμα» από τον καθηγητή της κατά τις δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου, φιλόλογο-αρχαιολόγο και διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μανόλη Κ. Χατζηγιακουμή. «“Βιονική”, εκρηκτική και επαναστάτρια με αιτία» τη χαρακτηρίζει η παιδική φίλη της, δασκάλα Μελίζα Μέγα στο πολύ ενδιαφέρον προφίλ που έχει κάνει στο BHMA o Hλίας Νικολαίδης.
Από την Νομική του Πανεπιστημίου Αθηνών στο τέλος του 1998 βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης για το πρώτο μεταπτυχιακό της. Η πτυχιακή εργασία της αφορούσε το οργανωμένο έγκλημα και τη διαφθορά.
Την ίδια περίοδο, στο πλαίσιο σχετικού εθελοντικού προγράμματος της Πανγαλλικής Ενωσης Φοιτητών Νομικής, συμμετείχε παραδίδοντας μαθήματα αγγλικών σε νεαρό κρατούμενο της φυλακής Φρεν, νότια του Παρισιού. Η ίδια αναφέρεται συχνά στη συγκεκριμένη εμπειρία ως καθοριστική για τη μετέπειτα πορεία της.
Το καλοκαίρι του 2001 μετακομίζει στη Νέα Υόρκη για το δεύτερο μεταπτυχιακό της στο Κολούμπια. Εναν μήνα και δύο ημέρες μετά την έναρξη των μαθημάτων της στο γνωστό αμερικανικό πανεπιστήμιο, συμβαίνει η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου.
«Πρόκειται για ανεξίτηλο βίωμα» θυμάται. «Την ώρα του χτυπήματος ήμουν στο κέντρο του Μανχάταν, στην 42η οδό» λέει και προσθέτει αστειευόμενη: «Για να δώσω και το άλλοθί μου».
Συνεχίζει την αφήγηση: «Κοιμόμουν. Με φιλοξενούσε ένας οικογενειακός φίλος ο οποίος έλειπε στην Ελλάδα και χτυπούσε πολύ επίμονα το τηλέφωνο. Ηταν 9.00 το πρωί και εγώ δεν το σήκωνα.
Οταν τελικά συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί, αντίκρισα ένα σεληνιακό τοπίο, δεν κυκλοφορούσε αυτοκίνητο, οι άνθρωποι κυκλοφορούσαν με μάσκες. Θυμάμαι τον Λούις Χένκιν, που δίδασκε ανθρώπινα δικαιώματα στο πανεπιστήμιο.
Δύο ημέρες μετά, στο μάθημά του είπε: “Αυτό μας το έκαναν επειδή είμαστε ελεύθεροι, πλούσιοι και δυνατοί”. Αυτή ήταν η ανάλυση ενός καθηγητή ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Εναν χρόνο αργότερα, το 2003, η νεαρή δικηγόρος βρέθηκε να είναι η συνήγορος του τιμημένου με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα για την αντιδικτατορική δράση του δημοσιογράφου Ηλία Δημητρακόπουλου σε υπόθεση κατά του... Χένρι Κίσινγκερ.
Η μήνυση έγινε λίγο καιρό μετά την έκδοση της «Δίκης του Χένρι Κίσινγκερ» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Εστία), του τολμηρού βιβλίου του Κρίστοφερ Χίτσενς κατά του αμφιλεγόμενου στυλοβάτη της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, όπου ο Δημητρακόπουλος ήταν ο «πρωταγωνιστής» ενός ολόκληρου κεφαλαίου.
Η «Δίκη του Χένρι Κίσινγκερ», στην αγγλική έκδοσή της, παραμένει ακόμη επάνω στο γραφείο της βουλευτού. Την ίδια περίοδο δεν έλειψαν οι ψίθυροι περί δονκιχωτισμού της τότε νεαρής δικηγόρου με την ανάληψη μιας τέτοιας υπόθεσης εναντίον ενός αντιπάλου διαφορετικής κλάσης. Ωστόσο, επρόκειτο για μια υπόθεση με μεγάλο συμβολικό ενδιαφέρον.
Εκτοτε, έχει αναλάβει υποθέσεις που έχουν στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας επάνω της.
Είναι μία από τους τέσσερις συνηγόρους της οικογένειας του Κώστα Τσαλικίδη, ο θάνατος του οποίου τείνει να συνδέεται με την υπόθεση των υποκλοπών που δημοσιοποιήθηκε το 2006.
Υπήρξε, επίσης, συνήγορος της οικογένειας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στη δίκη της Αμφισσας:
«Η υπόθεση Γρηγορόπουλου ήταν χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς μπορεί κάποιος να ξετυλίξει το νήμα ζητώντας λεπτομερείς απαντήσεις από μάρτυρες εμπλεκόμενους.
Τις πιο καθοριστικές λεπτομέρειες είχαν δώσει τα μέλη της διμοιρίας η οποία ήταν σταθμευμένη ένα τετράγωνο πιο πάνω και έδωσαν αναλυτικότατη καταγραφή των συμβάντων και επέτρεψαν μια χρονική αναδρομή που ανέδειξε όλο το ιστορικό».
Επιπλέον, ήταν συνήγορος της δασκάλας Στέλλας Πρωτονοταρίου στην υπόθεση του πολυπολιτισμικού σχολείου της Γκράβας, όπου η κατηγορούμενη, η οποία τελικώς αθωώθηκε, δίδασκε ελληνικά, αλλά και τη μητρική γλώσσα τους σε παιδιά μεταναστών.
Ενας από τους «πελάτες» της, για τον οποίο μιλάει συχνά, είναι ο «συνήθης ύποπτος», που πάντοτε αθωώνεται σε υποθέσεις που συνδέονται με την τρομοκρατία, Γιάννης Σερίφης. «Τέτοιο τεκμήριο αθωότητας δεν έχει άλλος, νομίζω» εκτιμά η βουλευτής.
«Η υπεράσπιση του Γιάννη Σερίφη ήταν μια πολύ διδακτική εμπειρία. Εχει την τιμή και την κακή τύχη να έχει δικαστεί και να έχει αθωωθεί πάρα πολλές φορές. Η πολιτεία τον στοχοποίησε κατ’ επανάληψη, δεν τον στοχοποίησε γιατί ήταν ύποπτος, τον στοχοποίησε για τους αγώνες του.
Ο Γιάννης Σερίφης, οποίος ήταν ένας άνθρωπος της ανοιχτής δράσης, του ανεξάρτητου συνδικαλισμού, της κοινωνικής πάλης, που με διαφάνεια έδρασε στη ζωή του, βρέθηκε να κατηγορείται ως συμμέτοχος στη 17Ν και αθωώθηκε.
Ενώ αθωώθηκε, οι εισαγγελείς που πρότειναν την αθώωσή του, δέκα ημέρες μετά, άσκησαν έφεση κατά της αθωωτικής απόφασης και το μόνο που είχε μεσολαβήσει ήταν μια δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι “δεν τους άρεσε” η αθώωση του Γιάννη Σερίφη.
Eνώ ανέμενε να δικαστεί στο εφετείο της 17Ν τον κατηγόρησαν ως μέλος του ΕΛΑ, αθωώθηκε από εκεί και εν συνεχεία πέρασε δεύτερη δίκη για τη 17Ν, όπου πάλι αθωώθηκε».
kourdistoportocali
