Από τον Θανάση Μαυρίδη
Η σημερινή κι άλλη μία ημέρα μένει για να κάνει ταμείο ο Χάρης Θεοχάρης. Περιμένουν αυτές τις δύο ημέρες 500 εκατομμύρια ευρώ. Έχουμε χάσει τον λογαριασμό στο μέτρημα για το πόσοι φόροι πρέπει να πληρωθούν.
Κι έπειτα θα έρθει ο επόμενος μήνας για τις επόμενες δόσεις.
Λες κι οι μήνες εφευρέθηκαν για να παίρνει φόρους ο Χάρης. Στο μεταξύ, όλο και λιγότεροι φορολογούμενοι θα προσέρχονται στα γκισέ των τραπεζών.
Να μην ψάχνουν την αιτία, λοιπόν, που όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο κόσμος τους έχει γυρίσει την πλάτη.
Ελπίζουν ότι με κάποιον τρόπο θα μπορέσουν να πείσουν τον συντηρητικό κόσμο να τους ψηφίσει και πάλι. Ας ρωτήσουν, λοιπόν, πως αισθάνονται οι εκατοντάδες χιλιάδες που σύρονται αυτές τις ημέρες στις τράπεζες για να πληρώσουν τα χαράτσια τους.
Νιώθουν σαν να τους έχουν ληστέψει. Από την μία τους φορολογούν για εισοδήματα που δεν απέκτησαν και από την άλλη τους λένε κι από πάνω ότι η φορολόγησή τους δεν είναι υπερβολική.
Ένα μέρος αυτού του κόσμου θα μπορούσε και να τους συγχωρέσει αν τους έβλεπε να περιορίζουν το σπάταλο κράτος. Αλλά δεν το κάνουν. Παίρνουν αυτούς του φόρους και εξαντλούν την φοροδοτική ικανότητα ενός μεγάλου μέρους της αστικής τάξης, προκειμένου να συντηρήσουν ένα προκλητικά σπάταλο κράτος...
Το κακό είναι ότι μέχρι να έρθουν οι ευρωεκλογές ο κόσμος θα χρειαστεί να πάει μερικές ακόμη φορές στην τράπεζα για να πληρώσει τους ίδιους φόρους. Επτά μαρτυρικές δόσεις. Επτά αφορμές για να τερματίσει η υπομονή και του τελευταίου...
Εκεί στην Κουμουνδούρου θα πρέπει να στήσουν άγαλμα στον κ. Στουρνάρα και στο επιτελείο του. Ναι, αλλά ποιά άλλη λύση μας έμενε; Αυτό είναι το επιχείρημα που προβάλλουν εκεί στην πλατεία Συντάγματος.
Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που η κυρία Φώφη απειλούσε Θεούς και Δαίμονες για να μην πειράξει η κακιά τρόικα τα ελληνικά αμυντικά συστήματα. Κι όσοι τολμούσαν να ψιθυρίσουν ότι αυτή είναι μία ξεπερασμένη υπόθεση, τους αντιμετώπιζαν ως εθνικούς μειοδότες.
Βλέπετε, πάντοτε μπορούμε να βρούμε έναν εθνικό λόγο όταν χρειάζεται να αποτρέψουμε το λουκέτο σε μία σπάταλη δημόσια επιχείρηση. Σπάταλη; Τολμήσαμε να θίξουμε τα ιερά και όσια του πράσινου και γαλάζιου συνδικαλισμού;
Ο εισαγγελέας τόλμησε! Η είδηση στο Capital.gr δεν εξέπληξε κάποιον: "Αποζημιώσεις τέσσερις φορές μεγαλύτερες από τις νόμιμες στους αποχωρήσαντες λόγω συνταξιοδότησης φέρονται να έδιναν οι διοικήσεις της ΕΑΣ από το 2006-10, ζημιώνοντας τον οργανισμό με σχεδόν 50 εκατομμύρια ευρώ.
Η Εισαγγελία διαφθοράς άσκησε ποινική δίωξη για απιστία με τις επιβαρυντικές διατάξεις του νομού περί καταχραστών του δημοσίου κατά 19 μελών των διοικήσεων της ΕΑΣ την περίοδο 2006-2010.
Η κατηγορία αφορά σε αποζημιώσεις έως και τέσσερεις φορές παραπάνω από τις νόμιμες που φέρονται να έδιναν στους αποχωρήσαντες λόγω συνταξιοδότησης από την επιχείρηση.
Οι κατηγορούμενοι φέρονται να αγνοούσαν το νόμο περί εταιριών κοινής ωφέλειας αλλά και σχετική γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους την οποία είχε προκαλέσει και αποδεχτεί το Υπ. Εθνικής Άμυνας που προέβλεπε πλαφόν 15.000 ευρώ.
Οι διοικήσεις των ΕΑΣ είχαν χορηγήσει αποζημιώσεις έως και 80.000 ευρώ προκαλώντας ζημία τουλάχιστον 11 εκατ. ευρώ, ενώ παράλληλα είχαν προχωρήσει και σε ασφαλιστήριο συμβόλαιο με την Εθνική Ασφαλιστική με αποτέλεσμα να πληρώσει η ΕΑΣ πάνω από 40 εκατ. ευρώ γι΄ αυτό".
Μην πει κάποιος ότι του έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι! Φανταστείτε τώρα πόσες τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχουν. Κι έπειτα σκεφτείτε που πάνε οι φόροι σας. Πολύ περισσότερο, όμως, μπορούν να σκεφτούν τις συνέπειες της πολιτικής τους εκείνοι που έβαλαν τους φόρους.
Ή καλύτερα εκείνοι που επέλεξαν να σηκώσουν το ανάστημά τους στην τρόικα για τα ελληνικά αμυντικά συστήματα και όχι για τους χιλιάδες ανέργους του ιδιωτικού τομέα ή για τόσα άλλα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.
Τα ογδόντα χιλιάδες ευρώ των συνταξιούχων αυτής της ζημιογόνου εταιρείας δεν μπορεί να είναι θέμα ζωής ή θανάτου του ελληνικού λαού.
