Θα φιλοξενεί 90 πλήρους απασχόλησης ιερόδουλες σε 6.000 τ.μ.
Το Σααρμπρίκεν κάποτε ήταν διάσημο για τα περίφημα κρασιά τoυ ποταμού Μοζέλα, τη γκουρμέ κουζίνα του και τον χαλαρό τρόπο ζωής των κατοίκων του.
Σήμερα όμως φημίζεται για κάτι πολύ διαφορετικό: με 1.000 ιερόδουλες, σε έναν πληθυσμό 170.000 κατοίκων, η πόλη δικαίως χαρακτηρίζεται...
ως η ευρωπαϊκή πρωτεύουσα της πορνείας.
Ο αριθμός των εκδιδόμενων γυναικών αυξήθηκε το 2007 με την ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έκτοτε υπάρχει μία σταθερή ροή γυναικών που προσπαθώντας να ξεφύγουν από τη φτώχεια στις χώρες τους, μπλέκουν τα δίχτυα της πορνείας και καταλήγουν εκεί.
Με τον 6.000 τ. μ οίκο ανοχής που θα ανοίξει στην πόλη σύντομα, αυτοί οι αριθμοί αναμένεται να αυξηθούν ακόμη περισσότερο. Ο τεράστιος οίκος ανοχής, που κοστίζει 4.5 εκατομμύρια ευρώ, θα φιλοξενεί 90 πλήρους απασχόλησης ιερόδουλες και ακόμη 45 μόνιμους υπαλλήλους.
Οι Αρχές του Σααρμπρίκεν είναι προβληματισμένες που δεν μπορούν να ελέγξουν την ήδη ακμάζουσα βιομηχανία του σεξ στην πόλη.
«Στο Σααρμπρίκεν είναι πιο εύκολο να ανοίξει κανείς οίκο ανοχής παρά ένα εστιατόριο» είπε η δήμαρχος της πόλης Σαρλότ Μπριτζ. Από το γραφείο της μπορεί να δει και τους δύο οίκους ανοχής που βρίσκονται απέναντι από το δημαρχείο.
Το 2001, ο τότε γερμανός καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ προσπάθησε να κάνει τη πορνεία, ένα επάγγελμα όπως όλα τα υπόλοιπα, με νόμους που έδιναν στις ιερόδουλες πλήρη δικαιώματα στην ασφάλεια υγείας, στις συντάξεις και άλλες παροχές, εφόσον κατέβαλαν κανονικά τους φόρους τους.
Ενώ η εκμετάλλευση των ιερόδουλων παρέμεινε έγκλημα, η πρόσληψή τους ή η παροχή προς αυτές ενός μέρους για να εξασκούν το επάγγελμά τους κρίθηκε νόμιμη. Σε παρόμοια κατάσταση με το Σααρμπρίκεν βρίσκονται αρκετές γερμανικές πόλεις.
Η χώρα έχει γίνει μαγνήτης για τον σεξοτουρισμό, με περίπου 400.000 ιερόδουλες να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε ένα εκατομμύριο άνδρες καθημερινά. Από αυτές μόνο 44 έχουν δηλωθεί και έχουν κοινωνική ασφάλιση.
