Αρκετοί κουρασμένοι και εξαθλιωμένοι από τις πολιτικές του 4ου Ράιχ Έλληνες προσπαθούν με τέτοιες εκφράσεις να ερμηνεύσουν τη φαινομενική παθητικότητα που παρατηρείται με τον κόσμο να μην συμμετέχει μαζικά σε διαδηλώσεις και να μην ξεσηκώνεται. Αυτό άλλωστε επικαλείται και ο κατοχικός πρωθυπουργός θεωρώντας ότι υπάρχει ανοχή στις πολιτικές φτωχοποίησης που εφαρμόζει. Και έτσι ''δικαιολογείται'' και συνεχίζει να τις εφαρμόζει.
Ας πάμε όμως να κάνουμε μια αναδρομή σε αυτά τα τρία χρόνια μνημονίου για να δούμε πόσο ''τους ανεχόμαστε και τα θέλουμε και τα παθαίνουμε''. Μεγάλη αλλά χρήσιμη σε συμπεράσματα.
-Στις 23 Απριλίου 2010 ο Τζέφρυ Παπανδρέου από το Καστελόριζο αναγγέλλει την είσοδο της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Στις 5 Μαΐου 2010 κατά τη διάρκεια μια τεράστιας σε όγκο συγκέντρωσης και ενώ γίνεται η πρώτη μαζική απόπειρα των διαδηλωτών να εισβάλουν στη γιάφκα της πλατείας Συντάγματος παρακρατικοί καίνε ζωντανούς την έγκυο 4 μηνών Αγγελική Παπαθανασοπούλου, την Παρασκευή Ζούλια και τον Επαμεινώνδα Τσακάλη υπαλλήλους της τράπεζας Marfin επί της οδού Σταδίου. Ο Ελληνικός Λαός παγώνει. Η τρομοκρατία του κατοχικού κράτους πετυχαίνει το σκοπό της. Θα περάσουν πολλοί μήνες για να βγει μαζικά ο κόσμος ξανά στους δρόμους για να διαδηλώσει. Ακόμα όμως και στις διαδηλώσεις που προηγήθηκαν και ακολούθησαν την ψήφιση του πρώτου μνημονίου η βιαιότητα της αστυνομίας ήταν πρωτοφανής. Το μνημόνιο υπερψηφίστηκε επί της αρχής από τη βουλή την επόμενη μέρα, στις 6 Μαΐου.
-Στις 19 Ιουλίου 2010 η ελληνική κοινωνία σοκάρεται ξανά από τη δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια από το κατοχικό παρακράτος.Ο Γκιόλιας είχε στα σκαριά τη δημιουργία εφημερίδας. Κρίνοντας από τη στάση του κατά τη διάρκεια των προηγούμενων μηνών και την απήχηση του blog troktiko η επιτυχία της εφημερίδας ήταν δεδομένη και θα ήταν άκρως ενοχλητική στο κατοχικό καθεστώς.
-Φυσιολογική συνέπεια ήταν οι συγκεντρώσεις των φορτηγατζήδων κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και του φθινοπώρου του 2010 να μην έχουν μαζική συμμετοχή. Η επιχείρηση σοκ και δέος είχε πετύχει το σκοπό της.
-Ο Ελληνικός Λαός θα βγει μαζικά στους δρόμους το Μάιο και καλοκαίρι του 2011. Οι ''αγανακτισμένοι'' ήταν ένα απαραίτητο μεταβατικό στάδιο. Πολλοί αρχικά είχαν επιφυλάξεις (ανάμεσά τους και ο γραφών) για τον τρόπο με τον οποίο ξεκίνησε η κίνηση. Αλλά μέσα από αυτές τις διαδηλώσεις ο Ελληνικός Λαός ωρίμασε πολιτικά. Κομματικές, συνδικαλιστικές και διαφόρων ειδών αυταπάτες όπως ο ρόλος της αστυνομίας διαλύθηκαν σε μια πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου. Τόσο μαζικά οι Έλληνες δεν είχαν βγει ξανά στους δρόμους τα τελευταία χρόνια. Κι ας θέλησαν όλα τα κόμματα να τους απαξιώσουν από τη μια και να τους καπελώσουν από την άλλη. Εκεί διαλύθηκε σε μεγάλο βαθμό η αυταπάτη της ειρηνικής ανατροπής. Η πλατεία Συντάγματος έγινε σημείο αναφοράς. Μπήκε σε κίνηση ο ''κοιμώμενος γίγας'', ο Ελληνικός Λαός. Ιδέες, σκέψεις, συζητήσεις για άμεση δημοκρατία και αλλαγή. Ο Ελληνικός Λαός σταμάτησε να ασχολείται με το λάιφ στάιλ όπως την εποχή της επίπλαστης ευδαιμονίας και συζητούσε για πολιτική. Δημιουργούνται νέα κινήματα που τα περισσότερα προσπαθούν να εγκλωβίσουν και απογοητεύσουν αυτούς που συμμετέχουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ''Σπίθα'' του Θεοδωράκη και το ΕΠΑΜ του Καζάκη. Αποτέλεσμα όμως της κοινωνικής πίεσης ήταν παραιτήσεις βουλευτών της κατοχικής κυβέρνησης κατά τη διάρκεια του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος που επέβαλε νέα μέτρα και είχε ως αποτέλεσμα περαιτέρω εξαθλίωση.Νέα άγρια καταστολή, φράχτες στη κατοχική γιάφκα, αναφορές για παρουσία της Ευρωπαϊκής Δύναμης Χωροφυλακής στις τεράστιες σε όγκο διαδηλώσεις της 28ης κυρίως και 29ης Ιουνίου 2011.
-Το επόμενο διάστημα συνεχίζονται οι διαδηλώσεις και η βίαιη καταστολή από το Στρατό Κατοχής.Η παρουσία του Λαού σε αυτές είναι μικρότερη. Το γιατί το διαπιστώνει εύκολα κανείς όταν λαμβάνει υπ όψι του τι προηγήθηκε. Αλλά παράλληλα αρχίζει και μια άλλη είδους λαϊκή αντίδραση. Το γιαούρτωμα και οι προπηλακισμοί βουλευτών και υπουργών. Πρωτοπόροι βέβαια οι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα που τον Οκτώβριο του 2010 κατά τη προεκλογική περίοδο για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είχαν γιαουρτώσει τον Αλέκο Αλαβάνο.
-Η ψήφισή του πολυνομοσχεδίου για τις αλλαγές στα εργασιακά και το πετσόκομμα μισθών, συντάξεων και την επιβολή εργασιακού μεσαίωνα στις 19/20 Οκτωβρίου σηματοδότησε εκ νέου μαζική κάθοδο στoυς δρόμους της Αθήνας μισού εκατομμυρίου Ελλήνων. Νέα επεισόδια και καταστολή. Εκεί είχαμε και τον πρώτο νεκρό σε διαδήλωση στα χρόνια του μνημονίου. Ο 53χρονος Δημήτρης Κοτζαρίδης μέλος του ΠΑΜΕεξέπνευσε κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης από τα χημικά που είχαν πνίξει το κέντρο της Αθήνας.
-Ακολουθούν νέες μεγάλες αντιδράσεις και επεισόδια στη παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη όπου αποδοκιμάζεται ο Κάρολος Παπούλιας. Σε όλη την Ελλάδα οι μαθητές αντιδρούν αποδοκιμάζοντας τους δυνάστες ενώ σε πολλές πόλεις οι μαθητικές παρελάσεις μετατράπηκαν σε διαδηλώσεις κατά της κατοχικής κυβέρνησης.
-Το Νοέμβριο του 2011 παραιτείται η κατοχική κυβέρνηση του Τζέφρυ και αναλαμβάνει η κατοχική κυβέρνηση με πρωθυπουργό το τραπεζίτη Παπαδήμο με τη στήριξη ΠΑΣΟΚ/ΝΔ/ΛΑ.Ο.Σ. Οι διαδηλώσεις και η βίαιη καταστολή που προηγήθηκαν έπαιξαν τεράστιο ρόλο σε αυτή την εξέλιξη. Φυσιολογικά ακολουθεί μια σχετική ηρεμία από πλευράς διαδηλώσεων αλλά όμως στην κοινωνία όσο εντείνεται η εξαθλίωση και οι αυτοχειρίες πολλαπλασιάζονται τόσο μπαίνει σε κίνηση η πολιτική σκέψη και οι δυναμική των κοινωνικών διεργασιών. Η κοινωνία κοχλάζει. Οι Έλληνες δεν είναι πια απλά ''αγανακτισμένοι''. Είναι οργισμένοι από τη πραξικοπηματική αυθάδεια των δημίων τους. Ψάχνουν,ψηλαφούν, σκοντάφτουν και σηκώνονται για να ξανασκοντάψουν μέχρι να μάθουν.
- Αυτό αποτυπώνεται στη συγκέντρωση της 12ης Φεβρουαρίου 2012, ημέρα ψήφισης των εθνοκτόνων μέτρων (μείωση του βασικού μισθού κατά 22%, από 751,39€ σε 586,08€ και επιπρόσθετη μείωση κατά 10% για τους νέους (έως 25 ετών), για τους οποίους ο βασικός μισθός διαμορφωνόταν στα 510€. Άλλα μέτρα αφορούσαν κατάργηση 150.000 θέσεων εργασίας από το δημόσιο τομέα, ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις με την λήξη των κλαδικών, περικοπές στις επικουρικές συντάξεις, κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εστίας, αύξηση αντικειμενικών αξιών και ενοποίηση φόρων στα ακίνητα κ.α). Πάνω από 1.000.000 Έλληνες βρέθηκαν στη πλατεία Συντάγματος εκείνη τη μέρα. Βία, καταστολή, τεράστιες ποσότητες χημικών από τη κατοχική αστυνομία που προσπαθούσε να διώξει τους διαδηλωτές. Εκείνοι επέμεναν όσο δεν πάει, δεδομένων των συνθηκών, να προσπαθούν να μπουκάρουν στη γιάφκα της πλατείας Συντάγματος. Ήταν η τελευταία τόσο μαζική συγκέντρωση μέχρι και σήμερα.
Θα κλείσουμε εδώ την αναλυτική αναφορά μας. Ασφαλώς και οι Έλληνες συνέχισαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται με πολλούς και διάφορους τρόπους. Η κατάρρευση των ''μνημονιακών'' κομμάτων και η ανάδειξη ''αντιμνημονιακών'' κομμάτων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, η Χρυσή Αυγή, οι ΑΝΕΛ εντάσσεται στο πλαίσιο της αντίδρασης. Η επιφυλακτικότητα να οργανωθούν μαζικά σε αυτά φανερώνει την πολιτική ωρίμανση του Ελληνικού Λαού που έπαψε στη συντριπτική του πλειοψηφία να εμπιστεύεται τυφλά τα κόμματα. Χρειάστηκε να φάει σφαλιάρες, δηλαδή να πάθει για να μάθει. Και ακόμα μαθαίνει. Το ότι δεν κατεβαίνει μαζικά όπως πριν πλέον στο δρόμο να διαδηλώσει είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Τα αναφέρουμε επιγραμματικά:
-Δεν εμπιστεύονται τα υπάρχοντα κόμματα και τους συνδικαλιστικούς φορείς
-Απέβαλαν την αυταπάτη περί ειρηνικής ανατροπής
- Η τρομοκρατία του κατοχικού κράτους/παρακράτους
-H συσσώρευση των προβλημάτων που οδηγεί στον ατομικισμό και την κατάθλιψη
Όχι λοιπόν δεν είμαστε ''Άξιοι της μοίρας μας'', ούτε ''τα θέλουμε και τα παθαίνουμε''. Αυτή η στάση είναι αυτή που θέλουν να μας επιβάλουν κατά το παγκάλειο ''Μαζί τα φάγαμε'' οι δυνάστες. Οι Έλληνες αντιστάθηκαν, αντιστέκονται και θα συνεχίσουν να αντιστέκονται στο 4ο Ράιχ και τα δουλικά κυβερνητικά του ανδρείκελα. Μέχρι να το συντρίψουν και να απαλαγούν από τους τυρράνους. Η μεμψιμοιρία και η ηττοπάθεια τίποτα θετικό δεν προσφέρουν σ αυτό τον Αγώνα.
egersis
