.jpg)
Όποιος πιστεύει ότι η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, αλλά και τον αμερικανό πρέσβη στην Άγκυρα (επί κυβερνήσεως Σημίτη!) και ο τότε Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Πάγκαλος διασκέδαζε με τις πιπεράτες συνομιλίες των δύο διπλωματών των ΗΠΑ, να σηκώσει το χέρι του.
Και να προσέλθει εκεί όπου έχουν συγκεντρωθεί όλοι εκείνοι που επίσης πιστεύουν ότι μαζί τα φάγαμε.
Μαζί με κείνους που πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εγκληματική οργάνωση. Και με όλους εκείνους εν γένει που παρακολουθούν συστηματικά τα λεγόμενα του και πιστεύουν στη σοφία που προσπαθεί να μας μεταδώσει ο Θόδωρος Πάγκαλος.
Οι άλλοι ας μείνουν εδώ για να το συζητήσουμε το πράγμα. Διότι πολλά έχει ξεστομίσει κατά καιρούς ο Θόδωρος Πάγκαλος. Το στόμα του δεν έχει φραγμό και από πρώτη ματιά η σοβαρότητα δείχνει να είναι το τελευταίο που τον ενδιαφέρει.
Αν ρίξουμε μια δεύτερη ματιά όμως, αν ξεπεράσουμε την τάση να αρχίσουμε τις ακατάλληλες για ανηλίκους εκφράσεις και αφιερώσουμε λίγη σκέψη, θα διαπιστώσουμε ότι ίσως δεν είναι και τόσο ξεκρέμαστη η αμετροέπειά του.
Όταν διακηρύσσει, για παράδειγμα, ότι μαζί τα φάγαμε, δίνει θέλει δεν θέλει ένα χεράκι στην τρόικα και τους εδώ δικούς της να περάσουν μέτρα όχι εναντίον εκείνων που όντως τα έφαγαν, αλλά εναντίον όλων μας. Διότι αν μαζί τα φάγαμε είναι ώρα μαζί και να πληρώσουμε το λογαριασμό. Έτσι δεν είναι;
Όταν χαρακτηρίζει, από την άλλη, το ΣΥΡΙΖΑ εγκληματική οργάνωση και «αποκαλύπτει» ότι οι εγκληματίες της Marfin προέρχονται από το συγκεκριμένο αριστερό χώρο, δίνει ένα χεράκι θέλει δεν θέλει στους ακροδεξιούς του Σαμαρά, στον Χρύσανθο, στον Φαήλο και στη γνωστή παρέα του Μαξίμου, οι οποίοι έχουν λανσάρει και υποστηρίζουν τη θεωρία των δύο άκρων.
Ναζί και αριστεροί ένα και το αυτό -η μαρτυρία του Παγκάλου μάλιστα περί εγκληματικού ΣΥΡΙΖΑ πάει ακόμα παραπέρα και εμφανίζει τους αριστερούς χειρότερους από τους ναζί. Πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα όσα είπε να χρησιμοποιηθούν όχι μόνο από τα παιδιά του Σαμαρά, αλλά και από τα παιδιά του Μιχαλολιάκου: Οι πραγματικοί εγκληματίες είναι οι συριζαίοι, το λέει κι ο Πάγκαλος.
Τώρα «αποκάλυψε» ότι η ΕΥΠ παρακολουθούσε Αμερικανούς διπλωμάτες. Πράγμα που ακόμα και ψέμα να είναι εκθέτει τη χώρα σε βαθμό κακουργήματος. Κοτζάμ υπουργός Εξωτερικών να λέει δημοσίως ότι η χώρα του παρακολουθεί διπλωμάτες ξένης χώρας, υποκλέπτει τηλεφωνήματά τους και διασκεδάζει με συνομιλίες τους ξεπερνάει ακόμα και τη νοσηρότητα του Παγκάλου. Αλλά για σταθείτε:
Την ίδια στιγμή που αυτός έκανε τις «αποκαλύψεις» του, η προπαγάνδα των ΗΠΑ επιχειρούσε να κρυφτεί για το παγκόσμιο σκάνδαλο των υποκλοπών πίσω ακριβώς από αυτό: Ελάτε τώρα, μην κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε, ζούμε σε ένα κόσμο που όλοι παρακολουθούν όλους!
Ιδού λοιπόν, οι Αμερικανοί έχουν δίκιο. Το είπε κι ο Πάγκαλος! Άρα μπορούν να λένε -το λένε ήδη και μάλιστα όχι μόνο ανεπισήμως, αλλά και επισήμως- ότι είναι και οι ίδιοι θύματα παρακολουθήσεων και υποκλοπών. Ακόμα και η…
Ψωροκώσταινα τους έστησε κοριούς στα κινητά! Και επικαλούνται ως απόδειξη τα λεγόμενα του Παγκάλου, στον οποίο ήρθε η επιφοίτηση, ακριβώς τη στιγμή που μέχρι κι ο Ομπάμα ψάχνεται μπροστά στο διεθνές ρεζιλίκι, να πει όσα είπε.
Όπως του ήρθε η επιφοίτηση προχτές να πει όσα είπε -μαζί τα φάγαμε- τη στιγμή που οι τροϊκανοί, ξένοι και εγχώριοι, προσπαθούσαν να περάσουν τα μέτρα τους. Και όπως του ήρθε η επιφοίτηση χτες να πει όσα είπε για το ΣΥΡΙΖΑ τη στιγμή ακριβώς που οι ακροδεξιοί του Σαμαρά προσπαθούσαν να περάσουν τα άκρα τους.
Μήπως τελικά δεν είναι τελικά τόσο ανερμάτιστος όσο πιστεύουν ορισμένοι ο Πάγκαλος; Και μήπως δεν πρέπει να τον παίρνουμε τόσο αψήφιστα, έστω και ως Γιώτα Πέντε; Ως βοηθητικό λόγω ψυχονευρωτικών διαταραχών;
Διότι κάποιους βοηθάει, όσο περνάει από το χέρι του, ή μάλλον όσο περνάει από το στόμα του. Και ποιους βοηθάει είναι φανερό αν δούμε πού δαγκώνει, πού γλείφει και πού φτύνει κάθε φορά…
