Στις 26 ιουνίου πραγματοποιήθηκε...
η 500ή εκτέλεση θανατοποινίτη, οπότε το αρχείο είναι πλούσιο σε υλικό, ενώ γίνεται εμπεριστατωμένη έρευνα για την ανθρώπινη συμπεριφορά τις τελευταίες στιγμές της ζωής του κάθε ανθρώπου...
Πολλοί από τους θανατοποινίτες, λίγο πριν αφήσουν την τελευταία τους ανάσα θέλουν να εκφράσουν την αθωότητά τους. "Θέλω να καταλάβετε ότι λέω την αλήθεια όταν λέω ότι δεν σκότωσα τα παιδιά σας" είπε ο David Spence τον Απρίλιο του 1997. "Ειλικρινά δεν έχω σκοτώσει κανέναν!".
Άλλοι πάλι επιλέγουν να απολογηθούν: "Θα ήθελα να απολογηθώ στην οικογένεια του θύματος" είπε ο Cornelius Goss, που διέρρηξε και ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου έναν άνδρα. "Δεν πιστεύω ότι μπορώ να πω οτιδήποτε που θα βοηθήσει, αλλά ελπίζω ότι μέσω Του Θεού σας θα με συγχωρήσετε".
Ενώ λήστευε ένα κοσμηματοπωλείο το 1983 ο Jermarr Arnold πυροβόλησε και σκότωσε την 21χρονη Marie Sanchez. Πριν εκτελεστεί θέλησε να πάρει αμνηστία από την οικογένειά της, αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη: "Λυπάμαι βαθύτατα για την απώλεια της αγαπημένης σας.
Είμαι κι εγώ άνθρωπος. Ξέρω πώς είναι, το έχω ζήσει. Δεν μπορώ να εξηγήσω και δεν μπορώ να σας δώσω απαντήσεις. Μπορώ να σας δώσω μόνο ένα πράγμα κι αυτό θα σας το δώσω σήμερα".
Αυτοί που προκαλούν τη μεγαλύτερη έκπληξη είναι εκείνοι που αναλαμβάνουν πλήρως την ευθύνη των πράξεών τους που τους οδήγησαν στην ηλεκτρική καρέκλα. Ένας από αυτούς ήταν και ο Charles Bass, που την ώρα της εκτέλεσης με περίσσιο θάρρος και ειλικρίνεια είπε: "Μου αξίζει αυτό. Πείτε σε όλους αντίο!". ΄Πυροβόλησε και σκότωσε εν ψυχρώ αστυνομικό κι εκτελέστηκε το 1986 σε ηλικία 30 ετών.
Ο James Colburn είπε κάτι παρόμοιο το 2003, όταν εκτελέστηκε επειδή απήγαγε γυναίκα και τη μετέφερε στο διαμέρισμά του. Επειδή εκείνη αντιστάθηκε στον βιασμό τη μαχαίρωσε μέχρι θανάτου: "Τίποτα απ' όλα αυτά έπρεπε να είχε συμβεί και τώρα που πεθαίνω δεν υπάρχει κα΄τι για το οποίο να ανησυχώ. Ξέρω πως ήταν λάθος. Δεν κατηγορώ κανέναν εκτός από τον εαυτό μου".
Άλλοι πάλι έχουν αντίληψη του εγκλήματός τους, ωστόσο, δεν μπορούν να πιστέψουν ότι η διαπράξή τους θα επέφερε τη θανατική ποινή. "Ήμουν φυλακισμένος 8,5 χρόνια και ως θανατοποινίτης 7. Δεν έχω μπλέξει σε προβλήματα. Δεν θεωρώ ότι είμαι απειλή στην κοινωνία πλέον. Πιστεύω ότι η τιμωρία μου τελείωσε, αλλά τώρα τιμωρούνται οι φίλοι μου" δήλωσε ο Ricky Lee Green.
"Για περίπου 9 χρόνια σκεφτόμουν τη θανατική ποινή, αν είναι σωστή ή λάθος και δεν έχω απαντήσεις. Αλλά δεν πσιτεύω ότι ο κόσμος θα είναι καλύτερος ή ασφαλέστερος χωρίς εμένα" είπε την τελευταία στιγμή ο Jeffrey Doughtie, που εκτελέστηκε το 2001.
Άλλοι πάλι επέλεξαν να διακωμωδήσουν ή να αστειευτούν στη σκληρή αυτή περίσταση. Ο Jesse Hernandez ζητωκραύγασε για την αγαπημένη του ομάδα. "Go Cowboys" φώναξε λίγο πριν από την εκτέλεσή του τον Μάρτιο του 2011. Ο Hernandez καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή χτύπησε ένα αγοράκι 11 μηνών και την αδερφή του στο κεφάλι μ' έναν φακό, ενώ του είχαν αφήσει τα δύο παιδιά για να τα προσέχει. Το αγοράκι πέθανε.
Ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Χαβάη Μανό, Robert Perkinson, δήλωσε στους "New York Times": "Οι άνθρωποι που εκτελούνται δεν είχαν και ιδιαίτερη επιτυχία στο σχολείο ή στη ζωή. Δεν έχουν πάντα και την πιο ιδανική έκφραση. Υπάρχουν πολλά κλισέ, μερικές φορές είναι περίεργα, αλλά οι περισσότεροι επιθυμούν να πουν κάτι αξιοσημείωτο, αντάξιο της ευκαιρίας ύπαρξης τους".
