Πρόσωπο και φωνή σε τέσσερις άγνωστες ιστορίες προσφύγων δίνουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα/ Médecins Sans Frontières (MSF) με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων (20 Ιουνίου).
Ο Μίτρα, ο Αμάντου, ο Σααλίμ, και η Νασρίν (τα ονόματα έχουν αλλαχθεί)
από... τη Συρία έκαναν ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι προς την Ελλάδα, βίωσαν στη χώρα τους τον πόλεμο, τη βία, την απόγνωση και αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν αναζητώντας ένα ασφαλές καταφύγιο από ανάγκη και όχι από επιλογή.
Αυτές είναι οι ιστορίες τους, που όπως πολλοί άλλοι πρόσφυγες δεν μπορούν να πουν, είτε γιατί βρίσκονται σε κάποιο κέντρο κράτησης είτε γιατί φοβούνται να τις αφηγηθούν. Είναι οι ιστορίες στις οποίες οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δίνουν φωνή, σπάζοντας τη σιωπή τους, καλώντας το κοινό να τις μοιραστεί: www.msf.gr/tellmystory.
«Θέλουμε ένα μέρος να μείνουμε .Πρέπει να βρεθεί μία λύση για όλους αυτούς τους ανθρώπους που περνούν τα θαλάσσια σύνορα μέσα σε βάρκες. Αυτά που είδαμε και ζήσαμε, δεν θέλουμε να τα ζήσει άλλος άνθρωπος.», λέει η Νασρίν από τη Συρία. Ο Μίτρα, ο Αμαντού, ο Σααλίμ και η Νασρίν εγκατέλειψαν κυνηγημένοι, όπως χιλιάδες άλλοι πρόσφυγες , τις χώρες τους ελπίζοντας να βρουν καταφύγιο στην Ευρώπη.
Είχαν διαφορετική αφετηρία, αλλά μια κοινή πορεία. Ξεκίνησαν από τη Συρία, το Αφγανιστάν, τη Σομαλία, την Ακτή Ελεφαντοστού -χώρες όπου οι MSF παρέχουν ιατρική και ανθρωπιστική βοήθεια-και διέσχισαν τα θαλάσσια ή χερσαία σύνορα της Ελλάδας που αποτελεί την κύρια πύλη εισόδου προς κάποια ευρωπαϊκή χώρα.
Μοιράζονταν όλοι την ίδια ελπίδα, να ζήσουν κάπου με ασφάλεια και πιο ανθρώπινες συνθήκες. Βρέθηκαν , ωστόσο, όλοι απέναντι στην ίδια σκληρή πραγματικότητα, τη στέρηση ελευθερίας για μήνες σε κάποιο κέντρο κράτησης , την έλλειψη βασικής ιατρικής φροντίδας, τη φτώχεια, το στιγματισμό, τις ρατσιστικές επιθέσεις.
Οι MSF ανταποκρίθηκαν στις ανάγκες πολλών προσφύγων και μεταναστών, όπως των πρωταγωνιστών των τεσσάρων ιστοριών, προσφέροντας ιατρική και ανθρωπιστική βοήθεια στα κέντρα κράτησης στον Έβρο και τα νησιά του Αιγαίου αντιμετωπίζοντας κυρίως περιστατικά δερματικών ασθενειών, λοιμώξεων του αναπνευστικού, γαστρεντερικών και μυοσκελετικών προβλημάτων, και ψυχικών διαταραχών.
Από τον Ιανουάριο ως τον Απρίλιο του 2013, πάνω από 1.900 πρόσφυγες και μετανάστες σε χώρους κράτησης στον Έβρο (Φυλάκιο, Τυχερό, Φέρες, Σουφλί), την Κομοτηνή, τον Ίασμο και το Παρανέστι Δράμας έλαβαν την απαραίτητη ιατρική φροντίδα και ανθρωπιστική βοήθεια από τους MSF.
Παράλληλα, οι προσπάθειες επεκτάθηκαν και στα νησιά του Αιγαίου όπου από τα τέλη Αυγούστου του ’12 έχουν αρχίσει να υποδέχονται μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων και μεταναστών. Μετά τις διερευνητικές αποστολές στη Σάμο, τη Λέρο, τη Σύμη, τη Λέσβο και το Αγαθονήσι, η δράση MSF επικεντρώθηκε στο νησί της Λέσβου, όπου κατέφθαναν οι περισσότεροι πρόσφυγες.
Εκεί μέσα σε διάστημα δυο μηνών, 889 άνθρωποι, που είχαν παρόμοιες ιστορίες με του Σααλίμ και του Αμαντού, έλαβαν την ιατρική φροντίδα που τόσο είχαν ανάγκη.
Οι ιστορίες και οι δοκιμασίες αυτών των ανθρώπων θα συνεχίσουν να γράφονται μένοντας συχνά στη σιωπή παρά την ένταση που κουβαλούν. Οι MSF μέσα από αυτές τις ιστορίες δίνουν φωνή σε «ξεχασμένους» πρόσφυγες, σε ανθρώπους που ζουν στη σιωπή αναδεικνύοντας τις τεράστιες δοκιμασίες, το αδιέξοδο και την ακύρωση των προσδοκιών τους μόλις φτάσουν στην Ελλάδα αναζητώντας μια καλύτερη και ασφαλέστερη ζωή.
