Η Γιάννα Αγγελοπούλου είπε να αφήσει για λίγο στην άκρη το... ελληνικό της δράμα και να πιάσει τις προειδοποιήσεις:
«Ήρθα για να μείνω» διαμήνυσε σε χθεσινή συνέντευξή της στην εκπομπή «Νέοι Φάκελοι» του ΣΚΑΪ, προσπαθώντας με νύχια και με δόντια -για ακόμη μία φορά- να μας διαβεβαιώσει ότι το «παρών» που δηλώνει και το επικοινωνιακό πανηγύρι που «έστησε» γύρω από το βιβλίο της δεν σχετίζεται με πολιτικές βλέψεις, αλλά είναι αγνός πατριωτισμός...
Εκτενέστατες αναφορές στους Ολυμπιακούς Αγώνες, καταφεύγοντας για ακόμη μία φορά στη δοκιμασμένο «για όλα φταίνε οι άλλοι». «Δεν είμαι εγώ υπεύθυνη για τα χρήματα. Εγώ ήμουν υπεύθυνη μόνο για την διαχείριση» εξήγησε, λέγοντας μάλιστα ότι είχε προχωρήσει σε επανειλημμένες προειδοποιήσεις για το ύψος του κόστους, παρά το ότι ζητούσε συνεχώς περισσότερα χρήματα:
«Ό,τι ζήταγα ήταν απαραίτητο για τη διοργάνωση των Αγώνων, τους οποίους αγώνες ζήτησε η Ελλάδα», είπε χωρίς περιστροφές, και συνέχισε: «Ήξεραν και οι υπουργοί και οι πρωθυπουργοί και η τα υπουργικά συμβούλια. Εδώ δεν μιλάμε για αστείο».
Αυτό όμως που προξενεί μεγάλη εντύπωση είναι το γεγονός ότι παρουσιάζει ως συλλογική επιδίωξη της χώρας μία διοργάνωση η οποία κατ' εξοχήν διεκδικήθηκε, οργανώθηκε και σχεδιάστηκε από τις εκσυγχρονιστικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, τις εποχές της επίπλαστης ευημερίας στα τέλη της δεκαετίας του 90' και τις αρχές του 2000. Τότε που λεφτά υπήρχαν και λογαριασμός δεν δινόταν σε κανέναν...
Η «μεγάλη Θεοδώρα» όπως συνήθιζαν να την αποκαλούν αρθρογράφοι πριν το 2004 επέμεινε στο ότι η διαχείριση των οικονομικών πόρων που της διατέθηκαν ήταν η καλύτερη δυνατή, βεβαιώνοντας ότι τα «χρήματα που ξοδεύτηκαν μπορεί να ήταν πολλά, όμως ήταν όλα ελεγμένα»
Εξέφρασε δε τη δυσαρέσκεια της για το γεγονός ότι η Ελλάδα – όπως είπε – δεν της έδωσε τη δυνατότητα να κάνει κάτι χρήσιμο. Για αυτό το λόγο διάλεξε το δρόμο της... αυτοεξορίας, ξεχνώντας όμως ότι από το 2008 έως και πρόσφατα ήταν πρέσβης εκ' προσωπικοτήτων της χώρας, λαμβάνοντας μάλιστα «παχυλούς» μισθούς...
Και πάλι κούνησε αυστηρά το «δάχτυλο» στους «κακούς» πολιτικούς, λέγοντας ότι για την κρίση ευθύνεται η «έλλειψη ηγεσίας» και η «ανεπάρκεια», αφού όπως υποστήριξε εάν εκμεταλλευόμασταν την τεχνογνωσία των Ολυμπιακών Αγώνων η χώρα θα βρισκόταν σε άλλο επίπεδο.
«Εάν θέλετε να τα βάλετε με κάποιους για την κρίση, βάλτε τα με τους πολιτικούς», είπε γιατί «δεν προέβλεψαν αυτά που έρχονται, επέμειναν στο πελατειακό κράτος», και επέμεινε ότι αισθάνεται από τους Έλληνες που αδικήθηκαν «γιατί δικαιούμαστε να έχουμε μία διαφορετική χώρα την επομένη των αγώνων».
«Αισθάνομαι ότι ο κόσμος ήταν έτοιμος να πετάξει και αυτά τα πράγματα οι πολιτικοί τα γύρισαν πίσω. Είχαμε κερδίσει το διεθνή σεβασμό. Με το που τελείωσαν οι Αγώνες επέστρεψαν στο βολικό Bussiness as usual. Αυτό φοβήθηκαν με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ότι θα άλλαζαν τα δεδομένα» είπε κλείνοντας η Γιάννα Αγγελοπούλου.
«Ήρθε για να μείνει» λοιπόν η Γιάννα... Προς το παρόν όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι προσπαθεί – υπέρ του δέοντος- να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας προσπαθώντας να πλασάρει τον εαυτό της ως ένα πρότυπο ηγέτη, ο οποίος θυσιάζει το προσωπικό συμφέρον για το συλλογικό καλό. Τώρα το ποιος την πιστεύει, αυτό είναι άλλο ζήτημα...
ΠΑΝ.ΒΕΛ
«Ήρθα για να μείνω» διαμήνυσε σε χθεσινή συνέντευξή της στην εκπομπή «Νέοι Φάκελοι» του ΣΚΑΪ, προσπαθώντας με νύχια και με δόντια -για ακόμη μία φορά- να μας διαβεβαιώσει ότι το «παρών» που δηλώνει και το επικοινωνιακό πανηγύρι που «έστησε» γύρω από το βιβλίο της δεν σχετίζεται με πολιτικές βλέψεις, αλλά είναι αγνός πατριωτισμός...
Εκτενέστατες αναφορές στους Ολυμπιακούς Αγώνες, καταφεύγοντας για ακόμη μία φορά στη δοκιμασμένο «για όλα φταίνε οι άλλοι». «Δεν είμαι εγώ υπεύθυνη για τα χρήματα. Εγώ ήμουν υπεύθυνη μόνο για την διαχείριση» εξήγησε, λέγοντας μάλιστα ότι είχε προχωρήσει σε επανειλημμένες προειδοποιήσεις για το ύψος του κόστους, παρά το ότι ζητούσε συνεχώς περισσότερα χρήματα:
«Ό,τι ζήταγα ήταν απαραίτητο για τη διοργάνωση των Αγώνων, τους οποίους αγώνες ζήτησε η Ελλάδα», είπε χωρίς περιστροφές, και συνέχισε: «Ήξεραν και οι υπουργοί και οι πρωθυπουργοί και η τα υπουργικά συμβούλια. Εδώ δεν μιλάμε για αστείο».
Αυτό όμως που προξενεί μεγάλη εντύπωση είναι το γεγονός ότι παρουσιάζει ως συλλογική επιδίωξη της χώρας μία διοργάνωση η οποία κατ' εξοχήν διεκδικήθηκε, οργανώθηκε και σχεδιάστηκε από τις εκσυγχρονιστικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, τις εποχές της επίπλαστης ευημερίας στα τέλη της δεκαετίας του 90' και τις αρχές του 2000. Τότε που λεφτά υπήρχαν και λογαριασμός δεν δινόταν σε κανέναν...
Η «μεγάλη Θεοδώρα» όπως συνήθιζαν να την αποκαλούν αρθρογράφοι πριν το 2004 επέμεινε στο ότι η διαχείριση των οικονομικών πόρων που της διατέθηκαν ήταν η καλύτερη δυνατή, βεβαιώνοντας ότι τα «χρήματα που ξοδεύτηκαν μπορεί να ήταν πολλά, όμως ήταν όλα ελεγμένα»
Εξέφρασε δε τη δυσαρέσκεια της για το γεγονός ότι η Ελλάδα – όπως είπε – δεν της έδωσε τη δυνατότητα να κάνει κάτι χρήσιμο. Για αυτό το λόγο διάλεξε το δρόμο της... αυτοεξορίας, ξεχνώντας όμως ότι από το 2008 έως και πρόσφατα ήταν πρέσβης εκ' προσωπικοτήτων της χώρας, λαμβάνοντας μάλιστα «παχυλούς» μισθούς...
Και πάλι κούνησε αυστηρά το «δάχτυλο» στους «κακούς» πολιτικούς, λέγοντας ότι για την κρίση ευθύνεται η «έλλειψη ηγεσίας» και η «ανεπάρκεια», αφού όπως υποστήριξε εάν εκμεταλλευόμασταν την τεχνογνωσία των Ολυμπιακών Αγώνων η χώρα θα βρισκόταν σε άλλο επίπεδο.
«Εάν θέλετε να τα βάλετε με κάποιους για την κρίση, βάλτε τα με τους πολιτικούς», είπε γιατί «δεν προέβλεψαν αυτά που έρχονται, επέμειναν στο πελατειακό κράτος», και επέμεινε ότι αισθάνεται από τους Έλληνες που αδικήθηκαν «γιατί δικαιούμαστε να έχουμε μία διαφορετική χώρα την επομένη των αγώνων».
«Αισθάνομαι ότι ο κόσμος ήταν έτοιμος να πετάξει και αυτά τα πράγματα οι πολιτικοί τα γύρισαν πίσω. Είχαμε κερδίσει το διεθνή σεβασμό. Με το που τελείωσαν οι Αγώνες επέστρεψαν στο βολικό Bussiness as usual. Αυτό φοβήθηκαν με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ότι θα άλλαζαν τα δεδομένα» είπε κλείνοντας η Γιάννα Αγγελοπούλου.
«Ήρθε για να μείνει» λοιπόν η Γιάννα... Προς το παρόν όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι προσπαθεί – υπέρ του δέοντος- να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας προσπαθώντας να πλασάρει τον εαυτό της ως ένα πρότυπο ηγέτη, ο οποίος θυσιάζει το προσωπικό συμφέρον για το συλλογικό καλό. Τώρα το ποιος την πιστεύει, αυτό είναι άλλο ζήτημα...
ΠΑΝ.ΒΕΛ